Na meerdere (strip)boeken, een Poolse film en TV-serie (“The Hexer”), verschillende bord- en kaartspellen en drie veelgeprezen games, is het de recente Netflix-serie die de kers op de taart lijkt te zijn van de hedendaagse hype. Er staan meerdere nieuwe Witcher-adaptaties op de planning, waaronder een animatiefilm (“The Witcher: Nightmare of the Wolf”) en een prequel-serie (“The Witcher: Blood Origins”). Hoewel liefhebbers van hekser Geralt van Rivia hier maar al te blij mee zijn, zitten veel fans met heug en deugd te wachten op een vervolg op dé CD Project Red gamehit: “The Witcher 3: Wild Hunt”. De game-ontwikkelaar spreekt echt meer van een standalone game, eentje die losstaat van de originele game-trilogie, maar zich wel in dezelfde wereld afspeelt.
Voor de die hard fans die maar niet genoeg kunnen krijgen van de avonturen van onze hekser uit Rivia of de nieuwsgierige aagjes die benieuwd zijn of alle hype wel verdiend is, zijn hier daarom vijf redenen waarom je “The Witcher 3: Wild Hunt” dit jaar zeker een keertje moet spelen!
1. Je vormt je eigen avontuur (waar je keuzes er echt toe doen)
Er zijn een aantal games die je schijnkeuzes geven: jij mag dan een vervolgactie of -dialoog uitkiezen die superbelangrijk lijkt, maar uiteindelijk toch niet is. Bijvoorbeeld in story-driven games zoals “Life is Strange” of “Until Dawn”. Bij “The Witcher 3” is dit tegen alle verwachtingen in verassend goed in elkaar gezet. Het kan zelfs zo zijn dat een vrij kleine en onbelangrijke keuze die je één keer aan het begin van de game maakt grote gevolgen kan hebben op latere uitkomsten. Dit maakt de game ook op basale momenten spannend, want laat je die zielige dief nou wel leven of niet? Ga je die rijke vrouw helpen of is ze een bedriegster? En is het nou echt zo belangrijk wie je als eerst een bezoekje brengt? Uiteindelijk confronteren (bijna) al jouw keuzes je weer in de toekomst of staat deze uitkomst subtiel beschreven in het logboek…
2. Je leert een andere Geralt van Rivia kennen
Voor fans van de boeken, serie of misschien zelfs de 2001 film (waar Sapkowski zelf niet zo blij mee was) is het een aanrader om eens goed te letten op wie Geralt van Rivia nou eigenlijk is. Zelf is het me opgevallen dat we te maken hebben met drie verschillen Geralts: de geestige en prikkelbare Geralt die overal wel een mening op lijkt te hebben (boek-Geralt), de zwijgzame en praktische Geralt met een duidelijk doel voor ogen (Netflix-Geralt) en de goedgebekte inspecteur Geralt die graag doorvraagt voor meer lore (game-Geralt). Persoonlijk geniet ik meer van game-Geralt, die minder praat dan boek-Geralt maar meer persoonlijkheid heeft dan Netlfix-Geralt. Dit is natuurlijk afhankelijk van hoe je zelf de game speelt, dus altijd leuk om zelf te ervaren.
3. Zoals net gezegd: meer lore!
In 2019 was deze game mijn eerste interactie met de franchise. Ik had de boeken niet gelezen, ik had pas net iets gehoord over de Netflix-serie en laat staan dat ik iets qua merchandise van de fantasyreeks had… Ik was ergens dus wel angstig dat ik geheel onvoorbereid in de game sprong, met vrijwel géén achtergrondinformatie of besef van de personages. Blindelings vertrouwde ik op de reviews, de scores en de synopsis die de game-ontwikkelaar erbij had gezet. Die dingen bleken achteraf meer dan genoeg en ik ervaarde ook nauwelijks moeite met het feit dat ik eigenlijk niks wist van het hele verhaal. Mede dankzij het “logboek”, bijgehouden door Geralt’s vriend en dichter: Dandelion. Dit logboek verstrekt (achtergrond)informatie over alle personages, tips over monsters en beesten en persoonlijke opmerkingen van de dichter (zo leer je hem vroegtijdig ook een beetje kennen). In de game zelf krijg je tijdens je quests ook vaak de kans om met verschillende personages dialoog aan te gaan over het verleden of de huidige stand van zaken. Erg handig voor meer diepgang en het leggen van connecties.
4. De Witcher-community is na bijna 5 jaar nog steeds springlevend
En hier was ik dankbaar voor ook! Hoewel de game veel hulp aanbiedt in het begin, kan je na een tijdje toch voor veel vragen staan. Niet per se omdat je ergens vastloopt, maar bijvoorbeeld omdat je nieuwsgierig bent naar de mogelijkheden met een bepaald voorwerp, een specifieke locatie, dialoogkeuzes of juist omdat je je afvraagt wat er nou was gebeurt als je die ene keuze nou anders had aangepakt (maar de motivatie niet hebt om weer zo ver terug de game in te gaan en het zelf uit te zoeken). De meeste vragen zijn al beantwoord, gezien de game bijna vijf jaar bestaat, maar zelfs vandaag de dag zijn een meerdere artikelen en YouTube-kanalen die nieuwe weetjes of tips uitbrengen over “The Witcher 3” en op die manier de zogenoemde herspeelbaarheid stimuleren.
5. De uitbreidingen zijn hun geld meer dan waard
De game heeft twee uitbreidingen: “A Heart of Stone” en “Blood and Wine”. Hoewel het (discutabel) jammer is dat ze het hoofdverhaal nauwelijks beïnvloeden, betekent dat niet dat ze helemaal niks met het hoofdverhaal te maken hebben. Na de game een aantal keer opnieuw te hebben gespeeld met ook de uitbreidingen op verschillende momenten door het hoofdverhaal heen, is het me opgevallen dat sommige personages in de uitbreidingen je af en toe tips kunnen geven die je op weg helpen bij je main quest uit “Wild Hunt”. Daarnaast zijn de verhalen simpelweg fascinerend en moet Geralt veel moeilijke keuzes maken. Hij ontmoet nieuwe en zeer krachtige vijanden en komt oude bekenden tegen. En, het moet gezegd worden, het toegevoegde sprookjeskoninkrijk Toussaint is een regelrechte verademing na alle oorlogsgebieden en gevaarlijke landschappen uit de hoofdgame! “A Heart of Stone” kan daarentegen een stuk griezeliger zijn, dus wees gewaarschuwd…
Comments
- 13 juni
0- 12 juni
0