Artikel.nl




#3 Spijt

Gevecht.

Geschreven door Aynil Roy leGrand
Gepubliceerd op: 8 aug 2021
0
3
0
Daar stond je de kamer met de conclusie dat je maar moest wachten en tot die tijd jezelf moest neerleggen bij de situatie waarin je je bevond. Toen de man weer binnen kwam stond je rechtop aan de andere kant van de kamer. Je keek de man recht aan. Zijn gezicht was bedekt met een bivakmuts met drie gaten rond de neus en ogen, waardoor hij onherkenbaar was. Maar je schatte hem ergens midden dertig. De lichaamsbouw van de man was normaal en echt bijzondere dingen kon ze zo niet aan hem herkennen. Door de gaten in de bivakmuts kon je zien dat de man bruine ogen had, die je nu strak aan keken. Even bewoog de man niet, je voelde een soort van spanning ontstaan. En toen zei de man: “Voor! Nu!” Je schrok van de stem van de man, maar bewoog je niet. De man kwam gelijk met grote stappen op je af en toen je besefte dat hij van je verlangde dat je op je knieën voor hem moest knielen, had hij je al vastgegrepen bij je haar en was het te laat. Aan je haren werd je gedwongen door je knieën te zakken. De man duwde je helemaal naar beneden tot je met je hoofd op de grond vlak voor hem kwam te liggen. “Ik had je gezegd dat je je zou gedragen als een slavin, dus doe je dat ook!” zei de man tegen je. Even wilde je zeggen dat je daarmee nog niet wist wat je precies moest doen, maar net op tijd bedacht je je en hield je je mond. “Begrepen?” vroeg de man streng. Een rilling ging door je heen. Je wist wat je nu moest zeggen, maar dat wilde je niet. In plaats daarvan knikte je een paar keer met je hoofd. “Ik hoor niets!” zei de man hard vervolgens. Je slikte een paar keer en zei toen “Ja..mee” maar verder dan “mee” kwam je niet. “MEESTER!” bulderde de man. Ergens in je zei een stem tegen je “Doe dan trut, noem hem meester” maar je kon het gewoon weg niet. Voor je het wist had de man je weer bij je haren gegrepen en zei: “Sta op!”. Het lukte je nog redelijk om zelf snel genoeg omhoog te komen, zodat je dit keer niet helemaal aan je haren omhoog werd getrokken. De man greep je arm en trok je mee richting de boeien in het midden van de kamer, waar hij je mee vastmaakte aan de haak aan het plafond. Daarna gaf hij je met de vlakke hand een paar tikken. Je kreunde meer van de schrik dan van de pijn. Weer vroeg de man hard: “begrepen?”. Hoewel alles heel snel was gegaan, kon je nu je gedachten toch meer op orde krijgen en je stootte er een kort: “Ja meester” uit. Vervolgens begon de man om je heen te lopen en hij zei: “Zo je leert het al. Je komt er vanzelf achter dat verzetten geen zin heeft. Je komt er vanzelf achter dat je echt zal moeten gehoorzamen”. Intussen liet de man zijn hand over je kont glijden en voegde hij eraan toe: “En wie weet ga je het lekker vinden”. “Nooit!” zei jij er gelijk overheen, maar je wist dat je lichaam daar nu al anders over dacht. De man lachte en liet zijn hand richting je borsten glijden. “Natuurlijk zal je nooit toegeven wat ik zal zien. Je tepels die harder worden. Of zal voelen, je kutje die drijfnat zal zijn als ik daaraan kom. Natuurlijk vertellen die niet dat je er stiekem toch van geniet.” De man was achter je gaan staan en sloeg ook zijn andere arm om je heen en begon je beide borsten zacht te kneden. Je onderging het ijzig, maar toen de man een van zijn handen over je buik liet glijden richting je kruis, begon je je te verzetten en probeerde je los te komen van zijn handen. “Wat is er? Mag ik nu niet je kutje voelen?” Vroeg de man zacht bij je oor, “Mag ik niet voelen dat die nu al nat is? Voel je dan niet dat des-te-meer jij je verzet, des-te-meer ik ervan geniet?” Gelijk trok hij je lichaam met zijn hand stevig tegen zich aan en duwde die hand vervolgens op je kruis en begon hij daarover te wrijven. Je verzette je, maar kon niet loskomen. Je voelde zijn tastende vingers over je kutje gaan en wist dat hoe je jezelf ook ertegen verzette je wel opgewonden raakte. “Wat ben je toch heerlijk” zei de man vlak achter je oor en hij duwde een vinger bij je naar binnen. Je hoorde de soppende geluiden van tussen je benen vandaan komen. Je probeerde aan andere dingen te denken, “vuilnis zakken buitenzetten”, “de was ophangen”, “de afwas doen” van alles ging door je heen, maar je kon het geile gevoel dat je had niet meer van je afzetten. Tegenstribbelen deed je niet meer; willoos liet je jezelf aan je armen hangen en door de man gebruiken. Je kon het niet helpen dat je zacht was gaan hijgen en soms daarbij ook iets kreunde. Je voelde wel dat je zo zou kunnen klaarkomen, maar daar kon je je nu nog tegen verzetten. Heel je lichaam stond in brand van opwinding, maar je liet jezelf niet gaan. Je hoorde hoe de man opgewonden bij je oor hijgde en voelde hoe hij je echt probeerde gek te maken van opwinding en daarmee het laatste restje weerstand probeerde te breken, maar dat lukte hem niet.
Ineens trok de man zijn handen terug van je lichaam en hij zei: “lekker he”. Je zei niets; je schaamde jezelf voor je gevoelens en nu de man zijn handen had terug getrokken was er nog iets in je lichaam dat schreeuwde om meer. Je werd echt gebruikt en nog verlangde je naar meer. De man maakte je armen los en liet je vervolgens alleen op de kamer achter. Toen de deur dicht was liep je naar het matras en ging je met je gezicht naar de muur zitten. Je gedachten gingen alle kanten op. Je zat vol met onbeantwoorde vragen; ‘Was dit nu wat ik wilde?’ ‘Gaat dit nog lang duren, en hoe lang dan?’, ‘hoe ver zal dit gaan met me?’, “weet hij echt alles over me?’. Al die tijd had je nog niet naar de wc hoeven te gaan. Of het nu kwam door het weinige vocht wat je tot je had toegenomen of doordat je lichaam vond dat je die prikkel er niet bij kon gebruiken of doordat je het onbewust misschien wel had genegeerd wist je niet, maar een ding wist je wel; je moest nu en ook snel. Je begon te roepen: “Hallo, ik moet naar het toilet”, maar er kwam geen gehoor. Je bonkte op en trok aan de deur. Niet veel later hoorde je voetstappen je richting op komen en ging de deur open, waarna de man binnenkwam. Even zat je hem stil aan te kijken, maar toen je zijn strakke blik je richting uit merkte, schoot je snel overeind en knielde je met je hoofd gebogen voor hem neer. “Wat is er?” zei de man en je antwoordde: “Ik moet naar het toilet, meester”. Je vond het meer dan genoeg zo; je had hem meester genoemd, maar het voelde maar raar en helemaal verkeerd dat je niet gewoon naar het toilet kon. Even twijfelde je of je het stopwoord ging gebruiken, maar dat vond je na alles wat je al doorstaan had nu ook wel weer overdreven. De man liet je rechtop op je knieën gaan zitten en deed vervolgens een riem om je nek. Het was een leren riem zoals men ook een hond om doet, wanneer men daarmee gaat lopen. De man hielt het uiteinde ervan in zijn hand en zei: “Je gaat mee op handen en knieën, en dan kun je gelijk plassen”. Je volgde de man op je handen en knieën de kamer uit. Het was een best groot huis waarin je je bevond. Je schatte het aantal slaapkamer op de etage waar je je bevond op zes en vermoedde dat de twee andere deuren die je zag het toilet en de badkamer zouden zijn. De man opende een van die deuren en daar was dan eindelijk een toilet. “Ga maar” zei de man. De gedachte om te plassen met een open deur aan de riem vond je maar niets, maar keuze had je niet. En met de man zo dichtbij voelde erg ongemakkelijk, maar je moest zo nodig en al snel voelde je je heel erg opgelucht. Toen je klaar was voelde je de ogen van de man weer dwingend kijken en nam je weer plaats op je knieën voor de man. Hij draaide zich om en liep voor je uit door de gang. Er liepen trappen naar boven en naar beneden. De man leidde je naar een kamer ingericht als woonkamer. In deze woonkamer was ook een herdershond. De hond gromde even vervaarlijk toen je de kamer binnen kwam, maar toen de man maar even naar hem keek was hij direct stil. Verdere waarschuwing voor de hond had je niet nodig; het was je wel duidelijk dat je er beter ver uit de buurt van kon blijven. De man stuurde de hond vervolgens de kamer uit en nam je mee naar de het midden van de woonkamer. Daar maakte hij je los en zei: “Ga rechtop op je knieën zitten! Steek je borst vooruit en hou je buik in”. Je schrok ervan en schoot in de gewenste houding. En de man ging verder: “Benen spreiden tot die kut van je zichtbaar is! En je hoofd onderdanig voorover gebogen! Wat ben je nog een onwetende slavin!” Je voelde jezelf klein en deed toch je best om zijn aanwijzingen goed op te volgen. “Ga staan slavin” en je stond op. “Ga rechtop staan! Die borsten naar voren, je buik in en die benen van elkaar!” zei hij weer. Gelijk ging je in de gewenste houding staan. Even was het stil. Je voelde zijn indringende blik die je een ongemakkelijk gevoel gaf. Even draaide je je ogen weg om de man vervolgens weer aan te kijken en toen zei hij: “Begrepen, slavin?” en pas toen zei je: “Ja... meester”, wat je weer zei zonder enkel gevoel. Vervolgens liet de man je voor hem ronddraaien. Je voelde zijn ogen langs je lichaam gaan. Toen je met je kont naar hem toe stond moest je met gespreide benen voorover buigen, zodat de man goed zich had op je strak gespannen kont en je kutje die duidelijk tussen je benen zichtbaar zou zijn. Je volgde zijn commando’s allemaal netjes en direct op. Je voelde jezelf er wel ongemakkelijk bij, maar niet gehoorzamen had geen zin voor je gevoel en zou toch alleen maar leiden tot een nieuwe straf. Toen je weer recht voor de man stond zei hij; “Geef je nu toe dat je van mij bent?”. Je zei niks terug en de man herhaalde gebiedend; “Zeg dat je van mij bent!”. Maar je kon het nog steeds niet en dat zei je ook tegen de man: “Dat kan ik niet”. “Niets mee te maken, doe het!” zei de man hard, maar ook dat veranderde niets en je zei: “Straf me maar, want ik kan het niet”. “Geen probleem” was de reactie van de man, gevolgd door: “Je leert vanzelf totaal te gehoorzamen”. De man stond op en deed de halsband weer om je nek. Hij duwde je terug op je knieën en daarna bracht de man je weer naar de kamer met het matras. In de kamer gekomen maakte hij je direct aan je polsen vast aan het plafond en nam toen weer de zweep. De man ging voor je staan en zei: “Straffen doe ik alleen als het nodig is, zodat je daarna goed kunt denken over alles wat mij niet aanstond aan je gedrag”. En vervolgens begon hij je van voren langs je zij te slaan. Je voelde de zweep om je benen en op je kont slaan. Het deed vreselijk veel pijn op de manier zoals hij je nu sloeg en gelijk begon je zo te draaien dat je kont meer de richting van de man op kwam. Maar die was nog heel gevoelig waardoor je niet meer wist hoe je nu liever stond. Je begon verder te draaien en de man bleef maar slaan. Overal op je lichaam kreeg je zweepslagen. Een paar harde slagen over je borsten deden je kreunen van de pijn. Maar daarna duurde het niet lang voordat je voelde dat je weg begon te zweven en de pijn voor je gevoel minder werd. Toen de man klaar was met het straffen maakte hij je los en duwde hij je richting het matras. Je liet jezelf erop vallen en wachtte tot de man weg was, voordat je in een andere houding ging liggen. Je voelde jezelf zweven en droomde daarmee weg. Even was je niet gevangen, maar was je vrij en dat gaf je een aangenaam gevoel...

Vervolg op verzoek.

Roy LeGrand
0
Geschreven door Aynil Roy leGrand
Gepubliceerd op: 8 aug 2021
0
3
0

Recente en relevant artikelen