Er is wel iets in iedere familie, dat is nu eenmaal een feit. Ofwel zit er een zwart schaap tussen of misschien zijn er bepaalde familieleden die nu niet bepaald geliefd zijn bij de rest van de familie omwille van diverse redenen. Dat draait meestal rond drie dingen volgens mijn ervaring. Geld, geld en geld.
Voor mij is geld van minder belang, alhoewel ik het nodig heb om te leven. Ik hou echter van iedere neef, nicht of oom, grootvader of grootmoeder. Het zijn voor mij de ranken van een oude druivelaar waar ik zelf ook een wat jongere rank van ben. Eerbied is iets dat je hebt of je hebt het niet. Niet iedereen weet hoe je op een juiste manier iemand met eer moet behandelen. Ik zou mijn nachtrust laten en ik doe het ook, alleen al om bij hen te zijn in hun moeilijkste tijden.
Er zijn er toch wel een aantal die op mijn steun rekenen als ik het zo mag zeggen. Ze houden ervan dat ik even langskom en een aardig woordje tegen hen zeg, al weet ik dat ze daarom niet altijd iets aardigs terugzeggen. Een schouderklopje is soms voor hen al steun genoeg.
Ome Jacob bijvoorbeeld was ooit in zijn jonge jaren een smokkelaar. Hij heeft me nooit verteld hoe uiteindelijk hij bij de lurven werd genomen door de douane, maar smeuïge verhalen over zijn vele avonturen had hij wel. Ik vertel hem nu zelf, daar hij zelf niet meer actief is, mijn wedervaren als ondernemer. Leg hem de kneepjes van mijn vak uit. Het zijn dingen die hij altijd heeft kunnen waarderen. De finesses van de métier.
Ik zit in de nazorg en ben zeer begaan met mijn patiënten, als ik ze zo nog mag noemen. Wanneer stoppen ze natuurlijk met patiënt zijn en wanneer acht je ze klaar voor de nazorg? Een dokter zou het misschien anders zien dan een ondernemer zoals ik, maar ja, iedereen heeft zijn eigen moraliteit. Daar heb ik ook eerbied voor.
Naast Ome Jacob heb je ook nog Maurice, zijn broer. Die beweert dat hij met de doden kan spreken. Ik heb er nooit een bewijs van gezien en nog niet, alhoewel ik zeker ben dat het kan. Maar ja, als snotneus ga je dat natuurlijk niet tegenspreken. Ouderen hebben altijd gelijk. Nu dat ikzelf een jaartje ouder ben, kan ik hem dat wel zeggen en hij spreekt het mij niet tegen.
Het is niet dat ik het niet graag doe, maar ik heb het meeste moeite om met eerbied tegen mijn kleine neefje te spreken. Neen, dat is misschien niet de juiste omschrijving. Ik vind soms gewoon de woorden niet om met hem te communiceren. Op die manier is het soms een dovemansgesprek. Hij is bezig met zijn beslommeringen en ik maar denken hoe ik mezelf tegenover hem kan duidelijk maken.
Als ik hen bezoek dan is het voor mij ook altijd moeilijk om afscheid te nemen. Meestal ga ik maar weg als het als donker is. Als niemand nog op het kerkhof rondloopt. Het is moeilijk als begrafenisondernemer om je familie, want zo zie ik de mensen die ik behandeld heb, los te laten.
Al is het maar voor een dag, want morgen kom ik zeker terug.
Comments
- 22 juni
- Hide replies (1)
1- 22 juni
0- 21 juni
- Hide replies (1)
1- 22 juni
0- 20 juni
- Hide replies (1)
2- 21 juni
0- 20 juni
- Hide replies (1)
1- 20 juni
0- 19 juni
- Hide replies (1)
1- 20 juni
0