Je hebt misschien wat problemen op het werk of in je relatie en die kwesties blijven spoken in je gedachten. Dan lig je te piekeren en malen de eventuele oplossingen door je hoofd zonder dat je ze kan stil krijgen. Uren lig je wakker, draai je van de ene zijde op de andere zijde zonder resultaat. Uiteindelijk gebeurt het dan toch, je ligt uitgeteld in de armen van Morpheus. Daar stopt het natuurlijk niet want je hebt dan een onrustige korte nacht en ’s anderendaags ben je geradbraakt.
Misschien is het voor velen zo, maar voor mij helemaal niet. Ik slaap als een roos, meestal toch. Slaapmiddelen zijn mij vreemd en ik vind het ook goed zo. Na zo’n zeven, maximaal acht uur slaap ben ik weer volledig opgeladen.
Tot gisterenavond.
Ik had niets abnormaals gedaan dat tot de gebeurtenissen leidde. Mijn avond was zoals iedere avond was. Ik keek wat tv, las daarna nog wat in een boek, bereidde mij voor om te gaan slapen en kroop in mijn bed.
Hoe laat het juist was, weet ik niet, maar het was donker en het was stil. Ik was er mij bewust van dat ik door ‘iets’ wakker was gekomen maar door wat juist kon ik niet zeggen. Mijn oor spitste zich op eventuele geluiden. Toen hoorde ik heel stil een geschuif als van voeten die traag over een houten vloer sleepten. Ik ben geen held en mijn eerste reactie was mijn ogen heel hard toeknijpen terwijl ik het deken wat meer over mijn hoofd trok.
Het was een heel vreemde gewaarwording. Naast de geluiden was een ander zintuig van me dat overuren aan het maken was. Mijn neus snoof een aardachtige geur op die vermengd was met de geur van regenwater. Ik voelde de wind zachtjes waaien en dacht bij mezelf dat dit toch helemaal niet kon. Was er een raam opengewaaid tijdens de nacht en regende het nu binnen? Toch durfde ik mijn ogen niet openen.
Hebben jullie dat ook, dat je soms kan voelen dat er iemand naar je kijkt. Je loopt ergens rond en je krijgt dat gevoel ergens aan de bovenkant van je rug, zowat aan de achterkant van je nek dat iemand je bespiedt. Wel dat voelde ik dan ook. Iemand was naar me aan het kijken. Maar ik lag in bed toch? Hoe kon iemand naar me kijken? Dan moest die persoon, als het wel een persoon was, bij mij ergens in de kamer zijn.
Mijn hart sloeg op zijn minst vijftig procent rapper dan normaal en ik voelde de warmte in mijn hoofd toenemen. Een kreet steeg als een stroom warme lava naar boven in mijn keel, maar toch bleef het stil want ik kneep mijn lippen met de macht der wanhoop toe.
Toch zou ik het moeten proberen, toch zou ik moeten kijken. Het voelde alsof ik dood zou gaan als ik het niet zou doen. Met een bang hart schoof ik het deken millimeter na millimeter naar beneden, terwijl mijn hand trilde van de inspanning en de angst. Mijn hoofd was nu vrij. Ik moest enkel het wat optillen en rondkijken. Maar het was alsof mijn kop vol zat met zand en tonnen woog. Met een bovenmenselijke inspanning kon ik toch iets omhoog komen en draaide ik het in de richting waar ik de aanwezigheid van iemand voelde…
Een zwarte gestalte stond aan het einde van mijn bed. Een dreiging die rook naar aarde en regen en die langzaam zijn arm omhoog bracht en met een beschuldigende vinger wees naar mij.
Toen schreeuwde ik… mezelf wakker.
Oef, gelukkig! Het was maar een nachtmerrie, dacht ik gerustgesteld. Toch bleef ik de geur van aarde en regen ruiken. Ik deed het licht aan en wou mijn voeten in mijn pantoffels steken toen ik het opmerkte.
Mijn pantoffels waren nat en zaten onder de modder. Een spoor van natte aarde liep van de slaapkamerdeur naar het voeteinde van mijn bed en van daar naar mijn nachtkastje.
Als gedachten: Slapen gaan
Het is soms niet altijd even gemakkelijk om in slaap te vallen. De redenen zijn dan misschien niet dezelfde voor iedereen, maar het is wel een heel vervelend iets en zó vermoeiend.
Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 30 juni 2021
Gepubliceerd op: 30 juni 2021
5
79
6
Afbeelding door Stefano Pollio via Unsplash
Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 30 juni 2021
Gepubliceerd op: 30 juni 2021
5
79
6
Recente en relevant artikelen
Liefde achter het masker, hoofdstuk 6: Vermoeden van de verhulde ruiter
Een niet zo onschuldig liefdes verhaal om bij weg te dromen.
Liefde achter het masker, hoofdstuk 5: Net over de finish
Een niet zo onschuldig liefdes verhaal om bij weg te dromen.
Comments
- 1 juli
- Hide replies (1)
1- 1 juli
0- 30 juni
- Hide replies (1)
1- 1 juli
0- 30 juni
- Hide replies (1)
1- 1 juli
0