De dag is nog absent in volle glorie, op de tocht
van twee openstaande ramen deint een LED-strip
die bij zon net licht genoeg, nu net niet te fel is.
De batterij was al kwijt, de afstandsbediening
bewaren in de hoop dat dit nog goed zou komen
had zoals dat gaat in zo'n geval geen zin.
Zou iemand ooit hebben besloten dat eerlijk zijn
tegen iemand simpelweg correct is, niet beseffend
dat zoiets behoorlijk tegenstrijdig klinkt?
De Nederlandse variant van de tramstem vraagt
of we straks iets niet vergeten. Het Engels
raadt onthouden aan. Beleefder.
Dat de lampjes niet meer in te stellen waren
op precies de juiste helderheid, eerlijk zijn
twee keer in ons voordeel werkt, is zeker.
Alleen dat formuleren geen garantie geeft
op kans van slagen, dus laat staan succes
staat in de leegte op de boekenplank.
Nooit maar alsmaar anders opgeschreven
regels. Een onverzonnen wet:
morgen plots van kracht.
Rijm begrenst dat wat gezegd wil. Schouders
zijn door alle engeltjes verlaten, staan te springen
om alsnog de last te dragen. Dan weer aangenaam.
verrast, dan weer van onzekerheid te stijf.
Niet jij, niet ik. Geleidende wrijving. Onze borderline.
Rust, verkeerd én juist verbonden, rotwoord: fijn.
