Als ik eerlijk ben, heb ik in mijn leven toch wel wat bazen versleten.
Ik heb geleerd voor kapster en moest daar na 8 jaar helaas mee stoppen.
De veel voorkomende allergie, een groot persoonlijk drama als echte vakidioot.
Sindsdien ben ik gaan jobhoppen, nergens kon ik werkelijk goed aarden.
Noem het maar op, been there, done that. In de schoenen, kledingzaak, juwelier, op kantoor, drogisterijen, in de horeca en een sport en welzijnscentrum. Van medewerkster tot leidinggevende. Van top tot teen, van binnen en van buiten.
De druk van moeten werken had ik gelukkig niet meer wat het voor mij natuurlijk ook heel makkelijk maakte om op te stappen. Beviel mij iets niet dan was ik gevlogen. Ik vond met gemak weer een andere baan. De mensen om mij heen begrepen daar maar niets van en als ik weer eens van baan wisselde werd er hoofdschuddend om gelachen.
Mijn motto is en was dan ook altijd…ik wissel net zo makkelijk van baan als van mijn onderbroek.
Er is in mijn ogen ook niets erger dan het niet naar je zin hebben op je werk, je bent daar toch een groot gedeelte van de dag mee bezig. Vaak werd mijn plezier in het werken verziekt door collega’s. Het eeuwige geroddel en gezeur, geruzie en gekonkel. Vreselijk vind ik dat al dat gezeik want daar doe je het tenslotte niet voor. Tenminste, ik niet. Ik wil juist heel graag werken en vind het ook echt heerlijk om te doen.
Inmiddels alweer 14 jaar geleden begon ik aan mijn zoveelste baan in een sport en welzijnscentrum als receptioniste. Al snel werd mij gevraagd of ik de afdeling Sales en de receptie wilde gaan coördineren. Nou, dat liet ik mij geen tweede keer vragen natuurlijk. Een rete-leuke functie en had er enorm veel plezier in. Tot ik de fout maakte om de functie van assistent manager te accepteren. De bubbel waar ik in zat klapte al snel kapot. Nu is de sportwereld een heel apart iets hoor. Onderlinge jaloezie voert daar de boventoon, tenminste waar ik werkte dan.
Als de les van een instructeur beter draaide dan van een andere was er al reden om diegene niet te mogen. Lessen werden onderling totaal afgekraakt. Was het uiterlijk en het figuur van een ander mooier en gespierder was je helemaal onuitstaanbaar. Normaliter worden de poten achter je rug om onder je stoel vandaan gezaagd of wanneer jij er niet bent, maar in dit wereldje gebeurd het gewoon terwijl jij erin zit. De boel maar weer besproken thuis en goed nagedacht of dit 'gevecht' nu echt was wat ik wilde. Nee, dat was het niet en met pijn in mijn hart mijn ontslag maar weer ingediend. Ik was er letterlijk en figuurlijk echt ziek van. Ik was nu inmiddels 41 jaar en merkte dat ik toch niet meer zo snel als voorheen voorzien was van een andere baan.
Daardoor heb ik een paar maanden thuis gezeten, wat voor mij een ware beproeving is. Helemaal gek word ik daarvan. Tot er bij de supermarkt bij mij om de hoek een vacature vrij kwam, deels op kantoor en deels in de winkel. Na door verschillende mensen te zijn aangespoord heb ik de stoute schoenen aan getrokken en heb gesolliciteerd. Het was voor mij iets totaal anders.
Geen verantwoording en gezeik meer. Gewoon je uren maken en weer naar huis. Kon ik dat wel? Laat dit nu de beste stap zijn geweest die ik in mijn hele carrière gemaakt heb!
Nooit van mijn leven had ik verwacht dat het werk zo leuk zou zijn. Het duurde wel even voordat ik echt geaccepteerd werd want het grootste gedeelte werkt daar al een eeuwigheid.
En dan kom ik erbij als jobhopper met bindingsangst….maar ik kwam, ik zag en overwon.
Een onwijs leuk, gezellig en hecht team waar ik nu alweer ruim 12 jaar, met ontzettend veel plezier deel vanuit mag maken. Er wordt veel gelachen, wat natuurlijk weer zijn weerslag heeft op de klanten. Zij voelen dat het zo ontzettend goed zit tussen ons allemaal. Natuurlijk zijn er ook wel eens spanningen maar die zijn te verwaarlozen. Soms zit er een ruis op de lijn maar die wordt dan ook snel weer hersteld. Over het algemeen is het lang leve de lol en gezelligheid en ik heb dan ook nog geen dag gehad dat ik geen zin had om te werken. Collega’s zijn vrienden geworden door de jaren heen. Gezellige avondjes uit met elkaar waarin we helemaal los gaan. Ik ben een gezegend mens dat ik bij deze club mag horen. Nog altijd ben ik blij dat ik toen de stoute schoenen aangetrokken heb en nog steeds zeer in mijn nopjes dat ze de keuze op mij hebben laten vallen.
Want, ‘als je doet wat je leuk vind, hoef je nooit te werken!’
Comments
- 16 aug
- Hide replies (1)
1- 18 aug
0- 14 aug
- Hide replies (1)
1- 16 aug
0- 13 aug
1- 13 aug
1- 13 aug
2