De volgelingen van de cultus van Dionysus dansten, zongen en lieten zich compleet gaan, waardoor het vaak uitmondde in maniakaal en uitzinnig gedrag. Zij die ingewijd waren legden de nadruk op vreugde en emotionele ontlading geboden door deze godheid.
In Athene werden de rituelen van Dionysus aanvankelijk plechtig en openbaar uitgevoerd. De eerste magistraat van de stad nam er aan deel en de verantwoordelijke priester kregen erdoor zelfs ereplaatsen bij openbare spelen.
De Dionysia of Bacchanalia waren vreugdevolle verkleedpartijen. Men verkleedde zich als personages uit allerlei mythen waarin de god zelf meestal centraal stond. Zo liepen sommigen als sater rond, gehuld in huiden van geiten en gekroond met kransen van klimop of wijnranken. In hun hand een staf die al evenzeer versierd was met hetzelfde groen. Maagden droegen manden met fruit en slangen onderop. Van de ingewijden in de cultus werd namelijk beweerd dat zij slangen konden bezweren. Mannen durfden zich ook wel eens verkleden als vrouwen, anderen hanteerden dan weer een staf met een fallus op de top. Ze deden alsof ze dronken waren en haalden de creëerden gekke scenario’s waarin ze de bacchanten imiteerden. Dit tot ze door de wijn effectief dronken kwamen en het spel zijn uitzinnige niveau bereikte.
Toch bleef het hele gebeuren een vorm van mysterie behouden. Gaande over rituelen die enkel door de volgelingen werden beoefend en andere kennis die enkel onderling werd gedeeld. Hierdoor werd er al snel geroddeld, mede door tegenstanders, over onmenselijke gebruiken. Zo waren er geruchten dat men er mensen offerde en aan kannibalisme deed. De priesteressen zouden dan op slingers van wilde bloemen na naakt zijn en zich overgeven de meest obscene handelingen. Bovendien werd er regelmatig melding gemaakt van orgieën, dronkenschap en losbandigheid.
De Grieken en Romeinen geloofden dat Dionysus zijn trouwe volgelingen wist te inspireren door drank en religieuze bezieling. Dit leidde vaak tot onmenselijke niveaus waarin men zichzelf niet meer in de hand had en men durfde overgaan tot gruwelijke daden zoals moord of verkrachting.
Dionysus was dus ook een god die je maar liever niet tegen de haren streek. Je kon hem beter welkom heten dan weigeren, want je feestvreugde zou wel eens snel kunnen omslaan in tragedie.
Comments
- 2 dec
1