Je hebt veel zin om mij weer te zien. Snel heb je je daarna een beetje opgemaakt en leuke kleren aangetrokken. Speciaal voor mij heb je een kort rokje aangetrokken, een korte blouse met daaronder geen lingerie of slipje. Het kleine bandje voor om je nek had je al aan; je vindt het een heerlijk gevoel om die ook gewoon om te doen. Wanneer je het bandje om je nek ziet zitten denk je vaak aan mij en dat alleen al geeft je vaak een warm gevoel van binnen.
Je gaat snel naar mijn huis. Bij mijn huis aangekomen zie je de voordeur op een kiertje staan. Toch bel je aan, maar je hoort verder niets. Bij de deur zie je een briefje hangen. Je bekijkt het en leest “Naar binnen komen”. Je snapt dat deze boodschap alleen door mij voor jou daar neergehangen kan zijn en loopt snel naar binnen. Je voelt enige opwinding door je lichaam gaan terwijl je voor de deur staat. Na de voordeur kom je in een halletje met twee deuren. Op een van de deuren hangt een briefje waarop staat: “Deze deur in. Het licht uitlaten. En tien grote stappen naar binnen nemen nadat je de deur hebt dichtgedaan. Daarna stil blijven staan”. Je neemt een grote hap adem en opent dan de deur. Het is helemaal donker. Je stapt naar binnen en sluit de deur achter je. Gelijk is het aardedonker. Je hoort niets behalve je eigen adem. Dan begin je te lopen. Je neemt tien grote passen vooruit en blijft dan stil staan. Weer is het doodstil om je heen. Dan ineens hoor je mij zeggen: “Dag slavin”. Even schik je en vervolgens probeer je te bepalen waar vandaan het geluid van mijn stem kwam. Je hoort mij mijn keel schrapen. “Dag meester” antwoord je snel. “Blijf staan” hoor je me zeggen. De wijze waarop ik het woord slavin uitspreek heeft tot gevolg dat jij een rilling door je lichaam voelt gaan. De stem van je meester, enerzijds liefdevol, maar anderzijds ook indringend en gebiedend. Je hoort dat ik begin te lopen. Gelijk weet je dat ik ergens achter je stond. Je hoort mijn stappen op de vloer. Je voelt mijn handen je schouders aanraken. Ik pak je beet. Even kus ik je zacht en teder in je nek. Weer gaat er een rilling door je lichaam heen. Dan voel je hoe ik iets zachts langs je gezicht laat gaan. Even vraag je je af wat het is, maar als het bij je ogen komt weet je het; ik blinddoek je met een zijden lap stof. Weer zeg ik “Blijf staan,”. Je hoort een klik en hoewel je geblinddoekt bent merk je toch dat ik het licht heb aangezet. Je kan niets zien, maar het donker is net iets lichter geworden.
Door je lichaam gaat een opgewonden rilling. Je voelt dat je blouse bij je borsten wat strakker komt te zitten en je realiseert je dat je tepels harder zijn geworden en nu vermoedelijk door de stof heen zichtbaar zijn geworden. waardoor je met je benen iets gespreid komt te staan. Je voelt je opgewonden en benieuwd wat er gaat gebeuren...
In gedachte bedenk je dat je gestraft wilt worden. Je staat daar in het donker. In gedachten bedenk je dar ik je vastpak en met je buik richting de muur sleur en je benen uit elkaar duw. Daarna pak ik in je gedachten een zweepje en trek ik je rokje omhoog, waardoor je blote billen te voorschijn komen. Wanneer je dan er aan denkt hoe de straf zal aanvoelen voel je de geile tintelingen al weer door je lichaam gaan. Na het straffen zou ik mijn broek laten zakken en je beide gaatjes een stevige beurt geven. Je laat je benen langs elkaar gaan en knijpt je kutje samen van genot bij die gedachte; heerlijk vind je het om eraan te denken hoe je meester je zou gebruiken. Hoe hij zijn geile lusten op je zou botvieren tot hij kreunend en hijgend zijn zaad in je zou spuiten.
Dan stopt je dagdroom. Je merkt dat je nog steeds alleen maar in het donker staat. Je bent alleen nog maar geiler geworden van de gedachten, maar je kan niets en ik doe ook nog steeds maar niets. Je kijkt langs je lichaam en ziet dat je tepels keihard zijn geworden en nu als grote punten tegen de stof van je topje duwen.
Dan ineens roep ik je: “slavin”. Je reageert haast blij en zeker opgewonden met “ja meester”. “Ga terug naar de deur en pak de picknickmand op de grond staat” hoor je me zeggen. Je loopt meteen terug naar de voordeur toe en hoort me nog eraan toevoegen “en wacht buiten op me, slavin”. “Ja, meester” antwoord je en je loopt verder. Op het kastje bij de voordeur zie je de mand staan je pakt hem op. De mand voelt zwaar aan en je bent best wel nieuwsgierig naar de inhoud. Je wacht buiten met de mand tot ik naar buiten kom en zeg dat je de mand achter in mijn auto moet zetten. Je doet alles snel en ziet dat ik ongeduldig ben. Ik geef je aan dat we een stukje gaan rijden. We stappen de auto in en rijden weg.
Na een half uurtje rijden we ergens in de bossen. De bomen van de bladeren zijn bruin/geel en zien er prachtig uit door de zon die erop valt. Ik rij een smal bospad op en parkeer daar de auto. We stappen uit en gelijk ruik je de frisse boslucht. Ik laat je de mand pakken en we beginnen te lopen. Je loopt met de zware mand naast me, wanneer we een paar mensen tegen komen. Je ziet de mensen kijken. Aan hun ogen te zien vinden ze het maar vreemd dat ik jou die zware mand alleen laat tillen. Je probeert gelijk te doen alsof de mand een stuk lichter is dan hij in werkelijkheid is. Met de aangeleerde houding loop je verder; je zorgt dat je rug recht is, duwt je borsten extra vooruit en toont een stralende glimlach wanneer je de mensen passeert en zegt ze vriendelijk gedag.
Wanneer de mensen voorbij zijn en we al weer wat verder zijn gelopen, merk je dat de mand steeds zwaarder begint te voelen. Het duurt niet lang en je loopt een paar meter achter me met de mand te zeulen. Je hoopt dat we snel een leuk plekje gaan vinden. Maar blijkbaar heb ik minder haast met het vinden daarvan; ik blijf maar doorlopen en kijk niet eens echt naar zo’n plekje. Je hoofd is al snel rood en bezweet. We lopen steeds verder het bos in. De afstand tussen ons wordt steeds groter. Soms moet je even snel een paar extra passen zetten om zo me niet helemaal kwijt te raken. Gelukkig sta ik ineens stil. Je loopt naar me toe. “Heb je gezien hoe mooi het bos is, slavin” vraag ik. Door het lopen met de zware mand heb je helemaal niet rond kunnen kijken. Je kijkt nu maar even snel rond en zegt “Ja, meester”. Maar in gedachten ben je alleen maar blij dat ik eindelijk stil sta; en dat jij eindelijk even die mand neer kan zetten. Je voelt de spieren in je armen en benen. “Kom we gaan weer verder” zeg ik snel daarna. Even laat je een kreun horen. Ik kijk je aan en zeg: “Niet zeuren slavin, straks mag je heel lang uitrusten en stil staan”. Snel pak je de mand op en loop je achter me aan. De mand is nog steeds zwaar, maar de gedachte dat we straks rust zullen houden doet je goed. Hoewel, diep in je hart betwijfel je of ik je wel echt rust zal geven. Je bent echt benieuwd wat er in die mand zit die je draagt. Je verwacht er eigenlijk geen etenswaar in te vinden. Dan zou je wel gemerkt hebben dat ik de mand was aan het inpakken. Hoewel, het is natuurlijk ook mogelijk dat ik alles in een winkel heb gekocht en gelijk de mand heb in gedaan. Weer hou ik even stil en wacht tot je bij me bent. Ik kijk even rond en loop dan van het pad het bos in. Er ligt een dik pak bladeren, maar het is allemaal redelijk droog. Je hoort de bladeren onder onze voeten knisperen bij iedere stap. Het is best wel stil hier in het bos. Voor ons staat een rij dennenbomen. Ik baan me er een weg door en jij volgt me. Doordat je alleen een topje aanhebt voel je de scherpe naalden van de dennen langs je huid gaan. Hier en daar ontstaan wat kleine rode striemen. Je probeert wat in elkaar getrokken te lopen waardoor de takken je minder raken. Gelukkig zijn het maar een paar rijtjes dennen en komen we al snel weer op een open stuk. Je ziet een open ruimte midden in een dennenbos en middenin staat een grote beukenboom. Gelijk begrijp je dat dit de bestemming van onze wandeling is. Je ziet me naar de boom lopen en volgt me snel. Je zet de mand neer en kijkt rond. De zon valt mooi op het met bladeren bedekte mos. De boom is helemaal omsloten door dichte rijen met groene dennen. Je vraagt ja af of ik deze plek kende. Het moet haast wel, want ik liep haast zonder nadenken naar deze plek.
“Slavin, ga daar staan” je ziet mijn hand naar een plek wat verder op onder de boom wijzen. Je loopt naar de plek. Intussen doe ik de mand open en pak een deken die ik voor je voeten op de grond leg. Vervolgens pak ik een boek en ga op de deken liggen. “Iets naar rechts” zeg ik tegen je. Je gaat iets naar rechts staan. Ik ga met mijn voeten naar je toe op mijn rug voor je liggen en kijk je aan. Je ogen kijken recht naar mij. Je vraagt je af wat ik van plan ben. “Nee, dat is niets” zeg ik. Ik sta op en loop weer naar de mand. Je ogen volgen mij en zien dat ik iets uit de mand pak en daarna met mand en al op je af loop. In mijn hand zie je een blinddoek. Ik zet de mand neer en loop naar je toe. “Je wil toch niet op mij neerkijken, hé slavin?” zeg ik. “Nee, meester” antwoord je een beetje twijfelend. Maar je snapt dan waarom ik de houding net niet goed vond. Je voelt dat ik je begin te blinddoeken en al snel zie je niets meer. Je merkt dat ik voor je ga zitten. Je staat rustig en voelt heel zacht een aangename wind langs je lichaam gaan. Je hoort de bladeren ritselen aan de bomen. De zon voel je op je lichaam. Het is best warm en door de wandeling van net voel je je helemaal warm. Je voelt een paar zweetdruppels langs je gezicht lopen en wrijft die weg. “Heb je het warm slavin” vraag ik. “Ja, meester” antwoord je direct. “Doe je topje uit dan heb je het wat koeler” reageer ik. Even twijfel je en denk je dat je dan met een ontbloot lichaam daar ergens in het bos zal staan. Maar je bent ervan overtuigd dat niemand je zal zien. Voorzichtig trek je je topje uit. Het voelt best opwindend om zo te staan. Je voelt hoe de zon je blote borsten verwarmt. Het voelt heerlijk aan.
Ik laat je een tijdje zo staan. Je hoort dat ik zo nu en dan een bladzijde van mijn boek om sla. Je verwacht dat ik lees, maar dat ik zeker ook je zit te bekijken. Je gaat nog iets rechter op staan en duwt je borsten wat vooruit. “Kijk en geniet van uw slavin” denk je. Met die gedachte voelt het steeds iets beter om zo te staan. Je merkt dat je ook iets door de blinddoek heen kan kijken. Je ziet een vage schim en weet dat ik dat zal zijn. En tot je genoegen draait mijn hoofd soms ook echt naar je en bekijk ik je. Het geeft je een geil gevoel om zo bekeken te worden door je meester.
“Slavin sta eens helemaal stil” hoor je me zeggen. Je dacht dat je dat al deed maar merkt nu dat je iets heen en weer beweegt. “Wacht maar ik zal je helpen” zeg ik. Je ziet me opstaan en weglopen. Je hoort iets kraken en ziet me vaag met iets langs in mijn hand terug komen lopen. Je hoort het kraken van de mand en weet dat ik er iets uit pak. Dan kom ik op je af. Ik schuif je rokje langs je benen omhoog tot over je middel. “Spreid je benen” hoor je me zeggen en je zet ze ver van elkaar. Dan voel je wat ik gepakt heb; het is een ronde stok met twee riempjes die ik nu tussen je benen aan je enkels vastmaak. “Zo nu staan ze goed van elkaar, nu kan je niet meer heen-en-weer” zeg ik wanneer de stok vast zit. Maar gelijk voel je dat je nu voor en achterover begint te bewegen. Je staat helemaal niet zo stevig als ik doe voorkomen. Doordat je geblinddoekt bent en alles maar net iets kan zien, lijkt het dat je veel meer beweegt dan je werkelijk doet. Je staat onzeker op je benen. “Meester ik zal zo vallen” zeg je en je legt me uit waarom je dat denkt. “Ook daarvoor heb ik een oplossing” reageer ik en weer gaat de mand open. Ik kom vlak naast je staan en laat je een klein beetje naar achteren stappen. Het gaat heel moeizaam door de stok tussen je enkels, maar het gaat. Dan doe ik iets wat je niet gelijk door hebt, maar wanneer ik een van je handen vastpak en daar een touw aan vast maak begin je het al te begrijpen. Je voelt hoe de hand omhoog getrokken wordt; blijkbaar heb ik een touw over een tak boven je gegooid en maak je daar nu aan vast. Ook je andere hand pak ik en maak ik boven je hoofd vast. Je staat al snel met beide armen omhoog. Je voelt dat je lichaam uitgetrokken wordt. Ik ga weer op de deken voor je zitten en je ziet me weer als vage schim. Weer zit ik je te bekijken. “Sta je nu stevig, slavin” vraag ik. “Ja, meester” antwoord je terwijl je voelt dat je niet meer kan bewegen.
Even is het helemaal stil. Je ziet dat ik voor je zit en mijn shirt uit doe. Maar verder gebeurt er eigenlijk niets. Je ziet dat ik voor je ga liggen, met mijn hoofd richting je benen. Mijn handen strelen over je enkels omhoog. Je voelt dat ik je dijbenen streel. Dan voel je mijn handen iets aan je rok beginnen te trekken. Je voelt me kleine korte rukjes eraan geven. Je voelt dat de rok niet heel strak om je middel zit . Gelijk besef je dat als ik er zo aan door blijf trekken, de dunne stof van het rokje zal gaan scheuren en jij helemaal naakt zal zijn. Naakt midden in het bos zonder rokje of broek. “Nee, meester doe niet” zeg je een beetje boos bij die gedachte. “Wat slavin? Dat klonk als een eis” zeg ik streng. Gelijk geef ik een hardere ruk aan je rok. Je voelt hoe je rokje begint te scheuren. “Nee, meester zo bedoelde ik het niet” zeg je maar je voelt dat het al te laat is. Je rokje scheurt open en valt van je af. Je staat helemaal naakt. Je wil nog smeken of ik je weer wil bedekken, maar voelt gelijk een hele geile rilling door je lichaam gaan. Je zegt niets omdat je ook weet dat het niet zal gaan helpen. Je legt je neer bij de gedachte dat ik wil dat je zo voor me staat en bij de gedachte dat ik het ook niet zou doen als een ander zou kunnen kijken. Je weet dat ik je naaktheid helemaal van mij beschouw als je bij me bent en dat ik een ander dan eigenlijk niet dat genot gun.
Weer gaat de mand open. Ingespannen probeer je te zien wat ik pak. Je kijkt en ziet wat. “Een zweep” gaat door je heen. Je kan leren riempjes onderscheiden. Weer voel je overal tintelingen in je lichaam. Ik laat me weer languit voor je zakken. Je gedachten zijn helemaal bij de zweep. Je ziet me nog steeds languit liggen, maar je zou het haast willen uitschreeuwen, “meester, geef uw slavin straf. Geef uw sletje de harde pijnlijke straf die ze verdient”. Mijn arm zie je naar achteren gaan; achter je benen. Je houdt je adem in. En dan voel je de stroken tegen je billen kletsen. Je kreunt van genot. De pijn trekt door je billen. Weer voel je een tik op je kont, weer voel je de striemen en de pijn die door je lichaam trekt. Heel je lichaam lijkt in brand te staan. Je kreunt het uit. Dan gaat mijn arm naar voren. Weer zie je hem bewegen. Je voelt de stroken op je liezen komen en een op je clitje. Je schreeuwt het haast uit van geilheid. Je gevoelige clitje brandt even van pijn. “O, ja meester” kreun je. Weer komen de stroken op je kruisje. Je voelt je bloed door je aderen kolken en begint te hijgen. Je voelt iets van je sappen uit je kutje stromen langs je benen. Je sluit je ogen en bijt op je lippen. Dan voel je hoe ik het handvat van het zweepje tegen je openstaande kutje aanduw. Je voelt hoe je kleine lipjes zich om het leren handvat zuigen. Even kreun je weer van geilheid, maar dan flitst ineens door je heen hoe dik het handvat van dat zweepje was. “Nee, meester” zeg je half verschrikt. Je voelt dat ik het handvat iets verder omhoog duw, waardoor het eerste stukje ervan in je komt. Maar je weet dat het handvat twee dikke ringen bevat, waar tussen ik hem normaal vasthoud. “Meester alstublieft” smeek je. “Wat alstublieft?” hoor je me onder je zeggen. Voordat je kan antwoorden ga ik verder, “meester straf dit sletje alstublieft, omdat ze vanmorgen zichzelf zat te bevredigen, terwijl ze volledig aan u toegewijd bezig had moeten zijn met haar taken die u haar had opgedragen.” Gelijk voel je hoe ik het handvat een extra duw geef. Je voelt de eerste ring om het handvat je kutje openduwen. Je probeert zoveel mogelijk omhoog te gaan en staat op je tenen. “O, meester” kreun je rauw. Je voelt dat je niet lang meer op je tenen kan staan. Je voelt je lichaam zakken. De ring begint je kutje verder open te duwen. Hij rekt je steeds verder uit. Je voelt de pijn, maar ook de geilheid door je lichaam gaan. Dan kreun je het uit: “Ja meester, straf me”. Gelijk laat je je lichaam zakken, waardoor de eerste ring verder je kut in gaat. Je blijft aan je armen hangen. Je hijgt van geilheid. Je gromt haast als een wild dier, een wild dier dat nog maar een ding wil; gestraft worden totdat haar lichaam bevredigd is. Ik begin het handvat dieper je kutje in te stoten. Je voelt de ring van het handvat op en neer gaan in je drijfnatte spleet. Je hoort hoe je kutje sopt. Je sappen lopen naar buiten iedere keer als het handvat weer naar beneden gaat. Steeds sneller begin ik het handvat in je lichaam te stoten. Steeds dieper voel je hem komen, tot je ook de tweede ring tegen je clitje voelt stoten. Dan gaat er een rilling door heel je lichaam. Je voelt dat je onderbuik samen begint te trekken. “O, meester, straf me” zeg je hees. Bij iedere stoot komt de tweede ring harder tegen je clitje aan. Het topje van je clitje is gevoelig. Kleine schokjes van pijn gaan bij iedere stoot door je lichaam. Weer gaat er een rilling door je lichaam. Je voelt weer je buik samentrekken. “Meester, mag ik komen” kreun je smekend. In de verte hoor je me nog het je verbieden: “nee, slet je mag niet komen”. Maar het is al te laat, je voelt weer je buik samentrekken. Dan voel je een schok door je lichaam gaan. Wild kreunend probeer je je kut nog samen te knijpen. Maar dan voel je je orgasme naar buiten komen. Je lichaam begint wild te schokken. Steeds weer duw je kreunend een golf van geilheid je lichaam uit. Je voelt nog hoe ik met een ruk het handvat uit je trek. Daarna hang je uitgeput en hijgend aan je armen.
Wanneer je weer iets bij je positieven komt merk je dat ik achter je ben gaan staan. Ik pak je haren en trek je hoofd naar achteren. “Zo dus je luistert niet meer slavin” hoor je me streng zeggen. “Meester, ik kon het niet meer tegenhouden” zeg je half snikkend. Je voelt hoe ik met de zweep je een tik op je billen geef. De stroken raken je billen overal. Je voelt de tik door je billen trekken. Gelijk volgt er nog een harde tik. Je lichaam begint weer te tintelen. Een kreun van pijn en genot ontsnapt tussen je lippen vandaan. Weer voel je een tik. Je begint harder te kreunen. Je voelt hoe je kutje klopt van geilheid. Heel je lichaam tintelt van genot. “O, ja straf me” zeg je zacht. Weer voel je een tik. “Wat zeg je slavin” hoor je me streng achter je zeggen. “O, ja straf me” zeg je harder. Weer volgt een tik op je billen. “Wie moet je straffen?” zeg ik streng en hard. “Straf me meester” kreun je vervolgens luid. Daarna voel je de stroken van de zweep weer je billen raken. Je billen gloeien. Je voelt dat een tweede orgasme eraan staat te komen. Weer volgt een tik op je gevoelige billen. “Meester ik hou het niet meer”, kreun je. Weer volgt een tik. Je weet dat maar een woord nu nog zal helpen. Weer voel je de stroken tegen je billen kletsen. Dan kreun je het woord: “Genade”. “Genade meester” fluister je zacht kreunend. De zweep slaat niet meer. Je hangt aan je armen te hijgen. Je voelt je billen gloeien. Je voelt je hele lichaam tintelen van geilheid. Heel zacht fluister je: “Dank u meester”.
Ik maak je armen los. Uitgeput zak je op de grond. Je ziet hoe ik op het kleed voor je ga zitten. Ik geef je toestemming om de stok tussen je enkels los te maken. Wanneer je dat gedaan hebt zeg ik dat je op het kleed mag gaan liggen en in mijn armen mag bijkomen…
Roy LeGrand
