Bij leven zou ik geschreven hebben dat
alles goed zat, maar nu het is alsof ik
opgepakt ben tussen reuzenduim en
-wijsvinger, uit de massa ben gehaald
en ergens in het midden van nergens
ben gezet, weet ik niet of dit nog leven
heten mag. Het is rustig, geen gezeur
en niks aan de hand. Er is een waterkant
er zijn vogels, kikkers, krekels, mieren.
Er zijn geen daars meer en geen hieren.
Enkel dit hier en alleen maar nu. Ik hurk
en laat een kever mijn hand op lopen.
Zo'n pantser heb ik nodig. Zo'n patser
ben ik niet. Het zit toch wel goed zo
hier in de natuur zonder reden voor
verdriet en wel duizend voor genieten.
Comments
- 11 juni
0- 10 juni
0