Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Bitch 2.0

Ik kwam heel wat jaartjes geleden versneld in de overgang. Er moest een eileider verwijderd worden. Ik vroeg destijds wat lichtelijk bezorgd aan de professor die mij behandelde of dat betekende dat ik in de overgang zou komen. Nee, natuurlijk niet, was zijn antwoord… je bent te jong en hebt er nog één dus dat gaat helemaal goed komen.

Geschreven door Adriana Writes
Gepubliceerd op: 16 nov 2021
4
42
4
Oh oké, dan zal het wel, dus gerustgesteld en vol vertrouwen ging ik mijn operatie in.
Een dag of twee later kreeg ik mijn eerste opvlieger. En wat voor één zeg, ik ging gewoon tegen de vlakte tijdens een wandelingetje over de afdeling, ik wist werkelijk niet wat mij overkwam in eerste instantie. Nou lekker dan…en bedankt hé, meneer de professor, met je nee natuurlijk niet. Ik denk dat mijn andere eileider er ook maar gelijk de brui aan gegeven heeft, was ik daar even mooi klaar mee.

Maar goed, een tijd van vreselijke zware opvliegers brak aan. Ik vloog om de paar minuten van de ene in de andere. Mijn hoofd werd zo rood, niet normaal meer en het zweet gutste van mijn lijf.
Ik heb daardoor zelfs op het punt gestaan om te stoppen met werken. Niet echt leuk wanneer je in een winkel werkt en je om het kwartier reclame maakt voor zontomaatje.
Gelukkig kreeg ik, op voor mij het perfecte moment, het voorstel voor een andere functie.
Ik kwam op kantoor te zitten wat mij niet beter uit had kunnen komen.
Hartstikke leuk werk en op kantoor, met airco, kon ik er lekker op los ‘vliegeren.’

Op dit moment, na bijna 11 jaar, zit ik godzijdank in een wat rustiger vaarwater, wat betreft de opvliegers, maar als ik er één krijg komt het ook uit mijn tenen. Iedereen om mij heen weet dat ik in de overgang ben, je kunt er trouwens ook niet omheen wanneer ik weer eens oplicht als een baken in de nacht. Er wordt toch altijd leuk en lief op gereageerd wanneer er weer zo’n kreng op komt zetten. Ik ben er altijd heel open over en heb er ook nooit moeilijk of geheimzinnig over gedaan.
Ik vlieg er gewoon helemaal in, ga erin mee en sluit ‘m af. Des te eerder is het voorbij.
Alles waar je, je tegen verzet, keert zich tegen je.
Desalniettemin is en blijft het vervelend wanneer ik een opvlieger krijg, geen kant op kunt en mensen zien gebeuren hoe ik als een kameleon van kleur verschiet.

Soms zit er dan wel eens een man tussen die er nou werkelijk niets van snapt, denkt dat hij de leukste thuis is en voelt zich daarom geroepen om, over jouw rug, je nog eens extra in het zontomaatje te zetten. Ik heb het altijd te doen met de arme ziel die daarmee moet samenleven. Het feit dat zijn hoofd door zijn drankprobleem net zo rood was, bleek hij niet in te zien en helaas voor hem, ik dus wel. Een geintje oké, maar iemand die zich op dat moment toch al ellendig genoeg voelt, moet je niet te kakken zetten en het middelpunt van de belangstelling maken. Ben ikzelf mans genoeg voor mocht ik daar behoefte aan hebben.
Alvast rondkijkend voor aansluiting met zijn medegenoten en gierend om zichzelf roept hij keihard…’je wordt toch niet rood door mij hé?!’

Wow, wat een goede grap, zeg!...ik krijg gewoon steken in mijn zij van het lachen.
Niemand blijkt om zijn waanzinnige grap te kunnen lachen, er wordt hier en daar met wat plaatsvervangende schaamte gekucht en verwijtend iets zijn kant op gemompeld.
Alle hoofden draaien zich natuurlijk wel mijn kant op. Kak!...daar gaat mijn vriendelijke persoonlijkheid en mijn sluimerende feeks komt vol interesse tevoorschijn. Ik pers er een nep-lach uit, die ik ook net zo snel weer laat verdwijnen en met mijn inmiddels vuurrode gezicht zoek ik zijn blik en blijf hem strak aanstaren. Iemand ‘the stare’ geven ben ik eigenlijk best wel goed in, al zeg ik het zelf. Pas wanneer ik zie dat hij zich net zo ongemakkelijk voelt als ik, sla ik met een minzaam lachje toe. ‘Nee hoor, wees maar niet bang. Daar is wel wat meer voor nodig en komt zeer zeker niet door jou. Ik zit in de overgang en wat is jouw excuus?’…dien ik de stiekeme zuiplap van repliek.
Zo, alsjeblieft, niet met me dollen nu.

Het is wel eens goed om iemand die je zonder enige vorm van empathie pakt met iets waar je niet om gevraagd hebt en een heel onplezierig gevoel van krijgt, even een koekje van eigen deeg te geven. Gegeneerd bewonderd hij zijn schoenen en neemt nog maar een slokje van zijn alcoholische versnapering. Onder het gegniffel van de anderen en met een gevoel van genoegdoening ga ik door met mijn gesprek. Mijn opvlieger is inmiddels afgezwakt, dat dan weer wel.
4
Geschreven door Adriana Writes
Gepubliceerd op: 16 nov 2021
4
42
4

Comments

  • 4 dec
  • 1
Goede repliek ! Stond hij vast met zijn mond vol tanden.
1
  • 9 dec
  • 0
Yep, hij is vrij rustig gebleven de rest van de tijd ;)
  • 9 dec
0
  • 25 nov
  • 1
Heerlijk! Dit soort figuren verdienen niet anders....
  • 25 nov
1
  • 24 nov
  • 1
Goed gereageerd op een heel misplaatste opmerking en houding van die meneer, Adriana. Goed geschreven.
  • 24 nov
1

Recente en relevant artikelen