Tussen de vouwen van het blad,
op de kraaklijn van de woorden,
in de hapering van een volzin,
plant ik manipulatief mijn tekens.
Het is dat ik de overstroom
gewoon op een of andere manier
wil leiden op zijn wilde weg,
wat trager wil doen vloeien
bevloeien
tijd geven om te ontkiemen
in mijn hoofd als weelderig groen,
misschien is het blad mij nader
dan de wortel die ik niet zie.
Of moet ik mij laten verdrinken,
de tsunami binnen slikken
en wachten op het lage tij,
tot iets komt bovendrijven?
© Rudi J.P. Lejaeghere
Comments
- 10 aug
0- 5 aug
- Hide replies (1)
1- 5 aug
0- 4 aug
- Hide replies (1)
1- 5 aug
0- 4 aug
- Hide replies (1)
1- 5 aug
0- 4 aug
- Hide replies (1)
1- 5 aug
0