zand tussen mijn tenen
schuimkoppen rond mijn enkels
golven schoppen tegen mijn schenen, en dat is nu
het enige teken van strijd in mijn leven
sap vanuit de schil van de watermeloen
druipt langs mijn mondhoeken naar beneden
vermengt zich op mijn kin smaakvol met zout water
mijn ogen gesloten, mijn lippen staan gekruld
richting de zon die mijn huid bruint
daarop laat hij de druppels van de zee verdampen
vanuit de kieren van de rotsen voel ik ze staren
honderden krabbetjes fluisteren over mij
zien jullie dat mens daar staan, een beetje
blij zijn met allemaal kleine dingen
met de ogen gesloten, verzonken in gedachten
dolgelukkig met een stuk watermeloen
staat ze te baden in de oceaan
ze staat daar te baden in het licht
Comments
- 22 juni
0- 20 juni
0- 20 juni
0- 20 juni
0