Chico schrijft aan zijn baasje

Brief aan mijn baasje. Je vraagt hoe het met mij gaat. Wel goed geloof ik. Wilma laat mij vaak alleen, dan gaat ze in zwarte kleren de deur uit en komt dan moe thuis. Daar heb ik geen last van, ik kan dan in de kamer rond rennen op de bank gaan liggen, drinken eten en slapen. Ik vind dat wel prima. Ze heeft voor mij een koud kussentje gekocht en dat kan ik ook wel waarderen. Vaak ga ik daar even op liggen. Doordat ik niet wilde eten en heel zielig keek krijg ik nu lekker zacht voer. Tante Netty die ken jij wel van de kleiclub heeft daar ook aan meegeholpen. Zij heeft grote bakjes van Pedigree meegegeven. Je begrijpt dat ik best in mijn nopjes ben. Per ongeluk ben ik ook al weggelopen. Ik sprong tegen de poort en toen ging hij open. Heb ik maar even een wandelingetje gemaakt. Iedereen hier in de buurt vind mij lief, mooi en aardig. Dus weet iedereen waar ik logeer en toen de buurvrouw vroeg of ik met haar meeliep ben ik zo weer naar Wilma gelopen. Sindsdien kan ik de poort niet meer openspringen. Ik heb ook al geprobeerd de muur omver te springen maar dat lukt ook niet. Al mijn speeltjes gooi ik lekker overal neer en als je ze wilt pakken ga ik heel hard grommen. Ik lijk dan net een grote gevaarlijke kettinghond. Wilma is niet eens bang van mij. Dat is wel jammer. Gisteren werd ik buiten op tafel neergezet. Ik vond dat een beetje raar. Ze ging mij borstelen dat vond ik dan wel weer fijn. Af en toe komt hier een jongeman binnen om te eten, drinken en tv te kijken. Hij gaat dan ook een stukje met mij lopen dus ik vind hem wel aardig. Hebben jullie het ook naar je zin en hebben jullie mooi weer? Dan zie ik jullie over zo een 30 bakjes voer wel weer. Poot kwispel Chico