Begin 2015 plaatste ik, onder een pseudoniem, schoorvoetend mijn eerste blog. Veilig achter mijn laptop, een profielfoto waar ik niet uit te halen was en uiteraard mijn pseudoniem, bleef ik schrijven. Af en toe publiceerde ik wat en mijn stukjes werden gelezen en gewaardeerd. Ik was trots en mijn zelfvertrouwen groeide. Toen ik mijn manuscript instuurde, deed ik dat uiteraard ook onder mijn pseudoniem. Toen ik hoorde dat mijn bundel uitgegeven werd, hield ik het totaal in shock voor mijzelf, alleen mijn man vertelde ik in eerste instantie helemaal flabbergasted het nieuws. Gierend van de zenuwen heb ik het op het allerlaatste moment maar rondverteld. Mijn god, ik moest met mijn billen bloot! Ik vind het nog steeds wat onwerkelijk allemaal, wanneer ik eraan terugdenk.
Een pseudoniem maakt het zo makkelijk om te schrijven. Vinden ze het niets, weten ze toch niet wie je bent. In paniek belde ik de uitgever dat ik anoniem wilde blijven. Waarom? Weet ik veel, ik heb niets met publiciteit en alles wat daarbij hoort. Maar goed, in de drie maanden gekkenhuis dat mijn bundel uitgegeven werd, begon mijn rollercoaster. Anonimiteit zat er niet meer in en ik was alle controle kwijt. Wanneer ik nu mijn naam (mijn eigen of pseudoniem) Google, kan ik er niet omheen en eerlijk gezegd vind ik het nog steeds niet echt prettig. Doodsbang was ik voor reviews, want dat is voor iedereen zichtbaar. Familie, vrienden en bekenden lazen mijn boek, wat zouden ze ervan denken…en van mij? In het dorp waar ik woon herkenden mensen mij van het paginagrote artikel wat in het AD was gepubliceerd. Vreselijk vond ik het en heb er gewoon wakker van gelegen.
Als een schichtig hert liep ik over straat.
Ik ben nu wat jaartjes verder, met heel wat rimpels en grijze haren erbij en heb mij er zo goed en kwaad als ik kan in berust. Hier op dit forum, is nog één van de laatste plekjes waar ik nog in mijn veilige bubbel zit. Zoals ik langzaam in mijn pseudoniem ben gegroeid, ben ik ook langzaam uit mijn Adriana SA-naam aan het groeien. Kom op, ik moet hier ook gewoon uit mijn schulp kruipen en onder mijn eigen naam verder schrijven. Waarom is het onder een pseudoniem een zoveel veiliger gevoel dan wanneer je dat onder je eigen naam doet? De waardering, hetzij goed of minder goed, blijft hetzelfde. Een vreemd en veelzeggend iets over mijzelf en mijn onzekerheid, waarvan ik nog steeds niet weet waar dat precies vandaan komt.
Comments
- 22 juli
- Hide replies (1)
1- 23 juli
0- 17 juli
- Hide replies (1)
1- 17 juli
0- 15 juli
- Hide replies (1)
1- 17 juli
0- 15 juli
- Hide replies (1)
1- 17 juli
0