Het ideaalplaatje, de 50-/50-verdeling van zorgtaken tussen mannen en vrouwen. Dat klinkt geweldig, niet waar? Het ideaal dat zowel mannen als vrouwen evenveel uur besteden aan de zorg van hun kind(eren). Beiden leveren precies evenveel bijdrage qua aantal zorguren in de opvoeding. Maar als dit echt is wat zij willen, waarom is dit ideaal dan nog niet bereikt?
Toentertijd was het normaal dat vrouwen alles in het huishouden deden, zij droegen alle zorg op zich. Niettemin in der loop van de jaren zijn vrouwen steeds meer gaan werken en mannen hebben meer huishoudelijke taken op zich genomen. Hoe kan, ondanks deze cruciale verandering, het ‘ideaalplaatje’ nog steeds niet bereikt zijn? Moet de man nog meer doen, om op die manier te kunnen voldoen aan de 50-/50-verdeling van zorgtaken tussen man en vrouw?
Huishoudelijke taken
Om dit te onderzoeken, moeten we eerst even kijken naar de recente gegevens die we hebben over het aantal uren dat wordt besteed aan de huishoudelijke taken door zowel mannen als vrouwen. Daarna is het verstandig om te kijken naar het verband dat er is tussen het aantal werkuren en zorgtaakuren. Tenminste, als daar überhaupt een verband tussen zit. Ondanks het feit dat mannen tegenwoordig al meer in het huishouden doen dan vroeger, kan men zich afvragen of ze niet nog wat meer moeten doen. Want ondanks deze vooruitgang doen vrouwen nog altijd meer dan twee keer zoveel aan het huishouden en aan de zorg voor kinderen als mannen! Vrouwen besteden hier namelijk gemiddeld twintig uur aan en mannen ‘slechts’ negen uur per week. Als je alleen kijkt naar de verdeling van zorgtaken tussen man en vrouw, zou je inderdaad kunnen zeggen dat de man nog meer uur aan het huishouden moet besteden om zo te voldoen aan de ideale 50-/50-verdeling van de zorgtaken tussen man en vrouw.
De invloed van de werkweek
Maar hoe verleidelijk het ook is om te denken dat mannen langer werken dan vrouwen en daarom ook direct minder tijd besteden aan huishoudelijke taken, is het goed om hier toch wat langer bij stil te staan. Als je bedenkt dat vrouwen vooral deeltijd werken en mannen vooral voltijd zou het een aannemelijk gevolg zijn dat vrouwen alsnog meer uren thuis zitten en zo ook (automatisch) meer uren aan zorgtaken hebben. In tegenstelling tot de mannen die lekker nog een paar uurtjes extra werken. Maar, ‘Een langere of kortere werkweek heeft nauwelijks invloed op de verdeling van zorgtaken’, alsdus het Verwey Jonker Instituut. Dan loop je direct tegen de vraag aan of je er dus eigenlijk wel van uit kan gaan dat minder werkuren automatisch resulteren in meer zorgtaakuren? En andersom, als men meer gaat werken, gaat dat dan automatisch ten koste van het aantal uur dat aan de zorg van het kind besteed wordt?
Diverse prioriteiten
Daarnaast spelen ook prioriteiten een immense rol die we zeker niet over het hoofd mogen zien. Mannen baseren hun keuze van hun werkweek vooral op de hoogte van het loon, je ziet dan dus dat werk en geld bovenaan hun prioriteitenlijstje staat. Bij vrouwen staat echter bijna altijd de combinatie werk-zorg voorop. Van der Klein zegt het volgende over vrouwen: ‘Ze willen een relatie met de kinderen opbouwen, zelf voor ze zorgen’. Is het dus eigenlijk wel zo dat je mannen de volledige schuld kunt geven van de niet gelijke verdeling aan zorgtaakuren, of is het een kwestie van verschillende prioriteiten tussen man en vrouw? Uit elk onderzoek blijkt namelijk dat tijd voor zorgtaken voor vrouwen belangrijker is dan voor mannen, toeval? Mannen hangen wellicht liever een uurtje extra op de bank naar hun favoriete voetbalwedstrijd te kijken in plaats van een luier verschonen.
Importantie van de mentaliteit
Zoals ik eerder al heb genoemd, concludeert het Verwey Jonker Instituut dat de lengte van de werkweek een erg geringe invloed heeft op de verdeling van de zorgtaken. Marian van der Klein versterkt dit: ‘Je kunt arbeidstijd wel van bovenaf opleggen, maar je kunt niet zeggen dat mensen dan thuis de taken eerlijker moeten verdelen. Dat is toch een mentaliteitskwestie’. Maar ja, als dit typisch een mentaliteitskwestie is, kun je als vrouw zijnde je ook af vragen of er niet wat aan de mentaliteit van mannen gesleuteld moet worden. De mannen doen tóch (gemiddeld genomen) nog steeds twee keer zo weinig aan het huishouden dan vrouwen, vrouwen hebben toch ook recht op wat rust? Misschien is het toch niet zo gek als de man iets meer doet in het huishouden, zodat er voldaan kan worden op de 50-/50 verdeling van zorgtaken tussen man en vrouw.
Niks meer over te klagen als het ideaalplaatje wordt bereikt?
Waarschijnlijk is er niet maar één factor die dé rol speelt in de ongelijke 50-/50 verdeling van zorgtaken tussen mannen en vrouwen. Er komen natuurlijk meerdere dingen bij kijken. Daarnaast valt ook overal wel ergens iets op te zeggen, want stel het 'ideaalplaatje' wordt bereikt, is dat dan wel goed? Wilt de vrouw dan niet toch liever minimaal 60% van de zorgtaken op zich nemen? Dat kan er mee te maken hebben dat de vrouw zorgzamer is, maar ook een belangrijke(re) rol wilt spelen in de opvoeding van het kind. De vrouw voelt zich verantwoordeijk, maar wilt ook zelf die verantwoordelijkheid op zich nemen. Misschien is het dan toch niet helemaal eerlijk om de volledige schuld te leggen bij de man die liever voltijd werkt.
Huishoudschema, de oplossing
Als er toch nog ontevredenheid blijft over de verdeling van de zorgtaken, dan is het misschien handig een huishoudschema te maken. Een huishoudschema geeft precies aan wat er nog gedaan moet worden. Even wat tijd kost het wel, maar het is het dan ook zeker waard. Deze kun je ook nog eens aanpassen aan jouw persoonlijke situatie. Zo kun je zelf een verdeling maken die bij jullie past. Er zal minder ontevredenheid zijn over de verdeling van de zorgtaken en er is meer structuur en duidelijkheid. Jullie beide zullen hier profijt van hebben. Daarnaast kun je zelf indelen op welk tijdstip je de taken gaat doen en (als je het handig indeelt) houdt je veel meer tijd over voor leukere dingen in het leven. Klinkt goed, nietwaar?
