Liefst geen lood om oud ijzer!
Stel je voor, het onmogelijke is mogelijk gebleken, de Titanic kon gewoon zinken. Nu, nu het op de bodem van de zee ligt, kan het nog steeds op een wonderbaarlijke wijze aantonen, dat het onmogelijke mogelijk is. De enorme ijzeren kolos vergaat in een moordend tempo.
Hoe het haar vergaat, dat vergaan, dat heeft verregaande consequenties voor de scheepvaart.
Wat blijkt, kleine ijzervretertjes, bacteriën, ze richten een feestmaal aan. Gelukkig is er voorraad genoeg en hoeven we (hopelijk) voorlopig nog niet bang te zijn.
Helaas, blijkbaar is ook dit organisme een keer uitgekeken op het eten thuis en wil het graag eens buiten de deur proeven van wat er allemaal te verkrijgen is.
Zoals het echte ijzervreters betaamt, hebben ze dus daad bij woord gevoegd en zijn gaan reizen. Onderweg hier en daar smullend van wat wij allemaal overboord hebben gegooid.
Ja, want we hebben niet alleen ijzers in het vuur, ook het water is een plek waar wij als verkwistende wezens onze materialen graag in dumpen.
Zo hebben we een weg gebaand, een prima weg naar de grote havens van de wereld. Verder zelfs. Ons ijzervretertje is gesignaleerd in het kanaal en de havens van Gent en Terneuzen. (zie artikel)
Al vretend heeft het ontdekt welk een exquise maaltjes wij creëren in de pleziervaart, Ronduit haute cuisine! Kleine, mooi opgemaakte snacks met een prima saus van olie. Geflankeerd door de melodieuze tonen van krijsende vakantiegangers, verontwaardigde miljonairs en diepbedroefde schippers. Schippers die nu te voet verder zullen moeten, hun schip met geld zien ze verdwijnen in de minuscule maagjes van deze wezentjes.
Dat doet wat met me-taal, die diertjes. Ze hebben echt al knappe staaltjes laten zien van hun vreetlust. En ben maar niet gerust, ze zullen echt in staat blijken ook meer op de rivieren hun drang naar voeding bot te vieren. De Lek zal zijn naam op droevige wijze eer aan gaan doen, evenals de vecht. Daarbij is die laatste in ieder geval nog de vertolking van wat ons te doen staat in de opmars van dit dier.
Misschien, heel misschien heb ik het antwoord voor jullie. Ja, ik zoek graag op internet en wat blijkt? De urineweginfecties bij dames kan worden bestreden door een ijzerbindende molecule. (zie artikel ) Zou ons diertje ook gebruik maken van datzelfde molecule? En kunnen we dan niet proberen om een overeenkomst te sluiten?
Zouden we misschien, heel misschien het diertje een (urine)weg kunnen tonen? Naar deze nieuwe delicatesse?
Ik weet het goed gemaakt, we moeten ze eerst naar het ij zien te loodsen. Daar, bij Amsterdam, installeren we dan verschillende ijleiders. Ik kan het mis hebben, maar volgens mij zijn we dan aardig in de buurt van het gebied van de wegen die naar ‘Rome’ leiden.
Misschien moeten we daarvoor bijvoorbeeld eerst de wallen onder ogen zien. Wallen van de vele slapeloze nachten die verschillende mannen en ook vrouwen in dit gebied moeten hebben ondergaan.
Kom op, doen jullie mee? Samen kunnen we dit diertje vast flink in de zeik zetten!
Beide gecombineerde teksten nog even in een link hieronder...
Comments
- 10 sep
0- 2 sep
0- 29 aug
0- 28 aug
0- 28 aug
0