Je tienerjaren zijn de mooiste jaren van je leven. Je maakt in die tijd de vrienden voor het leven, hebt plezier en leeft in het moment. Maak er dus wat moois van. Althans, dat is wat je van de oudere generatie hoort. Is dit wel echt zo? Het is een feit dat het aantal gestreste, depressieve en eenzame jongeren stijgt. Om een kijkje te nemen in het leven van zo’n jongere, staat in deze tekst een voorbeeld van een typische schooldag uitgewerkt. Zo kunnen we misschien de sceptische opmerkingen stoppen en inzien dat deze problemen onder jongeren wel degelijk een groot probleem zijn.

De wekker schreeuwt in je oor en het piepende geluid dringt pas na een stuk of zeven piepjes door. Tijd om op te staan, maar je bent nog hartstikke moe. Het voelt alsof het drie uur ‘s nachts is. De waas van de ochtend blijft hangen en tijdens het tandenpoetsen mors je dan ook van alles op de grond. Tijdens het pakken van je tas bedenk je dat je het huiswerk bent vergeten te maken. Nou ja, laat maar dan.

Eenmaal op de fiets luister je naar muziek omdat er toch niemand is om tegen te praten. De moeheid begint al wat te verdwijnen door de frisse wind. Wat ga ik eigenlijk vandaag allemaal doen? Er is geen moment van de dag waarop je je verheugt, behalve dat je vanavond weer mag gaan slapen. Halverwege op weg zie je dat je een groep schoolgenoten nadert. Je wil geen aandacht trekken en gedoe veroorzaken, dus je begint maar langzamer te fietsen totdat je een andere weg kan inslaan.

Voordat de eerste les begint dwaal je wat radeloos rond in de gangen. Je hebt geen plek waar je kan staan met anderen, dus uiteindelijk kom je terecht voor het lokaal van het eerste uur. Eenmaal binnen ga je op een plek zitten waar anderen nooit gaan zitten. Alles om lastig contact te voorkomen, hoewel je heus wel wil praten met mensen. Tijdens het samenwerken behoor je altijd tot het groepje met overige mensen en kan je eigenlijk nooit echt het beste uit jezelf halen.

In de pauze loop je het oorlogsgebied in. Ga ik in de aula zitten tussen alle brood gooiende mensen of zoek ik een leeg hoekje ergens in een gang? Het tweede klinkt veel prettiger in je oren. Je besluit om maar op je telefoon wat apps te openen. Een spelletje of een app voor school, want er zijn geen berichtjes om op te reageren.

Terug op de fiets naar huis is het tijd om de dag te evalueren. Door de saaiheid van het alleen zijn op de fiets raak je in gedachten en vergeet je wat er om je heen gebeurt. Je stelt jezelf vragen als “Wat heb ik vandaag allemaal weer voor stomme dingen gezegd?” en “Waarom ben ik toch steeds zo ongemakkelijk in de pauzes in de gang?”. Terugkerend naar de werkelijkheid zie je dat je al bijna thuis bent; eindelijk.

“Hoe was het op school lieverd?” zegt mam. Met een bijna monotone stem antwoord je: “Ja goed hoor”. Je loopt vlug door naar je kamer, want de dag op school was toch wel erg vermoeiend. Boven werk je wat aan je huiswerk en ben je een aantal uurtjes zoet. Verder kijk je YouTube en lach je om de memes die je ziet op sociale media.

‘S avonds doe je ongeveer hetzelfde tot het tijd is om te gaan slapen. De hele dag keek je al uit naar dit moment, maar nu het eenmaal avond is, ben je niet slaperig meer. Je kan de slaap maar niet vatten, hoewel je wel moe bent. Je blijft nadenken over van alles, zoals bijvoorbeeld weer alle ongemakkelijke dingen die je hebt gedaan afgelopen tijd. Het gaat maar door. Uiteindelijk val je in slaap, om vervolgens weer aan een soortgelijke dag te beginnen.

De typische dag van een eenzame jongere zal in de praktijk voor iedereen anders zijn. Dit is een inkijkje van een eventuele situatie, door ervaringen van verschillende anonieme jongeren samen te voegen. Deze dagen hebben sommige jongeren weken, maanden of misschien zelfs jaren. Ze zijn niet gelukkig. Hoe kunnen we dit oplossen? Hoe zorgen we ervoor dat de tienertijd weer die geweldige tijd van je leven is? Er is geen simpel antwoord. Maar misschien kunnen we door het probleem te erkennen een stapje dichterbij een gelukkige generatie komen.