We hebben elkaar leren kennen in een moeilijke tijd, waarin de wereld steeds rommeliger werd en wij probeerden om elkaar steeds meer houvast en stabiliteit te bieden. Je was mijn rots in de branding, mijn steun en toeverlaat, mijn allerbeste maatje.

Dit alles heb ik te veel voor lief genomen. De afgelopen maanden namen mijn emoties de overhand. Ik maakte herhaaldelijk van een mug een olifant. Ik dramatiseerde vaak. Ik ging vaak (onredelijke) discussies met je aan. In plaats van mij te realiseren hoe veel redenen er zijn waarom ik zo veel van je hou, bleef ik op zoek gaan naar redenen waarom je me pijn zou doen en waarom ik je beter niet kan vertrouwen. Ik begon aan onze relatie met veel zelfvertrouwen. Ik was smoorverliefd. Ik wilde er alles aan doen om het te laten lukken, maar dit werkte enorm averechts. Ik heb je niet behandeld zoals ik je had willen behandelen en dat spijt me. Ik heb je steeds meer weggeduwd en daarna begon ik steeds harder aan je te trekken. Zo zijn we in een negatieve spiraal beland.

Het spijt me heel erg dat dat is gebeurd.

Ik wil je vragen om het volgende in overweging te nemen: ik wil met jou vanaf nu in een relatie zijn waarin we elkaar in de weekenden of om het weekend zien, waar we afspreken om een lagere frequentie van contact te hebben en om ook luchtigere gesprekken te voeren en waarin we elkaar meer ruimte bieden. Ik wil intensief bezig gaan zijn met mezelf en met mijn therapie en ik zal daar ook de ruimte voor gaan nemen. Ik wil jou ook de ruimte bieden waarin jij je vrijheid hebt en jezelf kunt ontwikkelen. Wel zou ik het fijn vinden om exclusief met elkaar te daten en om af te spreken dat we ergens naar toe werken, in de toekomst, als in, de komende jaren. Tot nu toe houden we een lat-relatie aan en dat zal ik dan ook accepteren.

Ik hoop dat je me genoeg respecteert om de zojuist geschetste situatie in overweging te nemen. Ik hou namelijk heel erg veel van je en ik ben het type persoon dat graag aan iets vasthoudt wanneer ze ergens bewust voor heeft gekozen, ook al is dat wellicht niet de indruk die jij van me hebt. Ik wil blijven vechten voor de mensen waar ik van hou, ook al lijkt dat moeilijk en soms wel onmogelijk. Dat is de gouden belofte die ik je ooit dronken bij een verkeersbord heb gemaakt en waar ik me dan ook overtuigd aan wil houden.

Ik hou heel veel van je. Voor altijd je popje.

Laat me alsjeblieft weten wat je na deze brief denkt.

Veel liefs,

Je (ex)vriendin met Borderline