Artikel.nl




Editorial Approved Badge

De papegaaivis en de maan

Een Aboriginalverhaal.

Geschreven door Saar Tranchet
Gepubliceerd op: 26 juli 2021
3
71
3
Een papegaaivis lag uit te rusten in de holte van het koraalrif. Naast hem lag zijn vriend de maan. Ze waren al heel lang vrienden van elkaar en hielpen elkaar vooral ’s nachts. Dan kreeg de papegaavis honger en ging hij op zoek naar voedsel en het licht van de maan hielp hem in het donker van de nacht. Zo werkten ze al jaren samen. Maar het voedsel aan deze kant van het koraalrif werd schaarser en dus besloot de papegaaivis naar een andere plek te gaan. ‘Ik wil naar een nieuwe plek. Straks is hier geen voedsel meer en ga ik dood’. Hij vroeg aan zijn vriend de maan om met hem mee te gaan. Maar de maan weigerde. ‘Dood ga je toch, waar je ook gaat. Maar wanneer ik doodga, kom ik na enkele dagen gewoon terug.’

En zo gingen ze uit elkaar. De papegaaivis schoot weg in het koraalrif en wilde niets meer met de maan te maken hebben. De maan op haar beurt overwoog eerst nog haar vriend te gaan zoeken, maar toen ze na drie dagen nog enkel spoor had besloot ze met heimwee in haar hart haar eigen weg te gaan. Ze dacht bij zichzelf: ‘ik heb genoeg van al dat zoeken. Ik ga hoog in de lucht wonen, zo kan ik alles overzien en wie weet zie ik de papegaai vis zo nog eens terug’.
De papegaaivis was ondertussen al ver weg in een andere zee en had een nieuw woonst gevonden in een nieuwe kleurrijke koraalstruik. Het was er goed leven met voldoende voedsel. Dat kon je ook aan hem zien, want zijn lichaam ging helemaal lijken op het koraal waar hij in woonde.
De maan bleef heimwee hebben naar haar vriend en tuurde elke avond de oceanen af met haar licht. Maar de papegaaivis leek zo hard op het koraal dat zelfs het licht van de maan hem niet kon waarnemen. En iedere maand ging de maan drie dagen weg en werd het overal donker. ‘Misschien denken ze daar beneden dat ik dood ben’, dacht ze bij zichzelf, ‘maar ik kom ook altijd weer terug. ‘
De papegaaivis echter werd steeds ouder en op een dag was hij zo oud dat hij zijn levensvreugde kwijt was en geen zin meer had om te leven. Hij ging dood en daar bleef het bij. Net zoals de maan hem had voorspeld.

En zo gaat het nog steeds. Papegaaivissen kleden zich met de kleuren van het koraal waarin ze zich bevinden en worden zo bijna onvindbaar, maar gaan op een dag voorgoed dood. De maan sterft elke maand voor drie dagen en komt dan weer als herboren uit de duisternis tevoorschijn om de nacht te verlichten.
3
Geschreven door Saar Tranchet
Gepubliceerd op: 26 juli 2021
3
71
3

Comments

  • 27 juli
  • 0
Tof geschreven, Saar!
  • 27 juli
0
  • 27 juli
  • 0
Heel mooi verteld en geschreven, Saar.
  • 27 juli
0
  • 27 juli
  • 1
Graag gelezen Saar. Breng je me ook eens een bezoekje? Koffie staat te pruttelen!
  • 27 juli
1

Recente en relevant artikelen