Een kind van warme wieg
Ookal ik het niet altijd merk
Denk ik niet dat ik lieg
Wanneer ik zeg dat ik voor mijn familie werk
Een vader die hard heeft gewerkt voor zijn huis
Die het altijd geprobeerd heeft
Hij hief nooit zijn vuist
Het is niet iedereen die zo leeft
Onder een dak van hard gelach
In een omhelzing elkaar versterken
Sorry dat ik soms niet zag
Of er niet altijd aan wilde werken
Telkens weer gedanst met die traan
Zij zien misschien littekens op je trots
Maar ik zie enkel de mooiste zwarte zwaan
En het kerfen van die dagen in je rots
Mama had altijd teveel plek in haar hart
Maar ik kon haar niet altijd troosten
Soms worden de mooiste dagen gitzwart
Maar laten we toch op die dagen proosten
Mijn broertje is niet in mijn hart geboren
Maar heeft voor alles moeten vechten
Het spijt me dat ik je niet altijd wilde horen
Maar je weet zelf wel, wij zijn de echten
In het tuinhuisje lekker jointje klappen
Met een gekke grijns ontwaken
Samen lachen om slechte zelfmoord grappen
Wat heeft de dood daar mee te maken
Het is niet van God gekomen
Dat we er nog allemaal zijn
Maar ik heb de toekomst al kunnen dromen
Loop met me mee over het pad van onze pijn
Dan gaan we samen de gekte tegemoet
Kop in de donder zonder paraplu
Voorbij zijn de dagen die moesten eindigen in bloed
Vroeger heeft niks te zeggen over nu
(Foto: Bench Heart, door D.Irfan)
