De deur valt achter me dicht en even is het stil. Duister en hoor ik niets.
Ik neem een stap naar voor, de duisternis groet mij nog steeds. Ik zucht en ga voorzichtig zitten. Wanneer mijn hand op de grond belandt, plakt die eraan vast. Ik frons en wrijf mijn vingers tegen elkaar. Bloed!
Een hummend geluid komt steeds dichterbij, toortsen verlichten de kamer als een groep jongeren om mij heen gaat staan.
'Wij offeren dit wezen aan u, mijn duistere heer. Laat haar u bekoren in welke manier u schikkend vind. Wij u nobele dienaren... offeren deze vrouw aan u. ' klinkt vanachter mij.
Ik draai me om en zie een mes op mij afkomen. Ik schreeuw en alles wordt weer duister.
Ik ril tot twee sterke armen mij oppakken en een licht sussen mij tot rust brengt.
'Calma, draga mea, calma. '
'Kalmeer, mijn geliefde, kalmeer' galmt door mijn hoofd terwijl mijn ogen dichtvallen.
Ik word wakker in een bos. Een zacht gezang van vogels en de warmte van een kampvuur begroeten mij hartelijk. Ik strek me uit en kijk om me heen.
Een wezen met puntige oren, een groene tuniek en grote paarse ogen zit recht tegenover mij.
'H-hallo?' zeg ik verbaasd terwijl ik overeind kruip. Het wezen knikt en hopt het bos in. Ik kijk om me heen en zie een klein houten huis waar een zacht lichtje brandt.
Ik sta op en waggel erheen. Ik voel me licht in mijn hoofd en mijn lichaam doet pijn alsof al mijn spieren zijn uitgerokken.
Wanneer ik bij de deur aankom hoor ik een fluisterende ruzie.
'Ik vertelde het je net al! De visoenen liegen niet.' zegt de stem die ik herken van het wezen in het gewaad.
'Nu este diferit. Nu mai fac sacrificii de data asta! ' antwoord Dracula.
In mijn hoofd klinkt de vertaling 'Het kan niet anders. Rond deze tijd doen ze geen offers meer!'.
'Als dat zo was waarom zou ze dan hier zijn? In de hel? Het is niet dat mensen deze plek als een vakantiebestemming zien, Vlad.' snauwt het wezen.
Even huivert er een stilte.
'Cum m-ai sunat?' gromt Vlad bedreigd.
'Hoe noemde je mij?' vertaalt het zich in mijn oren.
Stilte. Te stil. Tot de stilte plots met een gesis word gevuld. De ramen beslaan met bloed en ik huiver.
Vastgenageld aan de grond, mijn ogen tranen. Mijn hart gaat tekeer. Mijn hart... hoe?
'Treed binnen. Ik weet dat je daar bent, Sky. Het hazengestamp van je hart heeft je verklapt. ' zegt Vlad met een vriendelijke stem.
Ik twijfel en blijf staan.
'Kom... Er is iets wat je moet weten, draga mea. Wees niet bang... Dit moest gebeuren..., ' zegt hij en ik ga naar binnen.
Uitgeven via Kobo
Op Kobo bestaat de mogelijkheid om boeken te publiceren zonder dat je zelf het moeilijke proces door moet van redigeren, opmaak, publicatie en de hele rambam daarbij. Ik maak er sinds kort gebruik van en ik geniet van de opties.
Comments
- 9 aug
0- 9 aug
0- 9 aug
1- 9 aug
1- 9 aug
1