Hoofdstuk 1 tot 9
Hoofdstuk 10
Dracula kijkt verbaast naar mij. 'Draga mea?' (mijn liefste)
Lucifer kijkt van mij naar Dracula. Zijn gelaat verandert, ik lees er ingehouden woede op.
Kippenvel verspreidt zich opnieuw over mijn lichaam samen met een ijzige warmte.
Lucifer staat op en stapt langzaam richting de deur. Dracula volgt hem de lange gang in.
Wanneer ze in het donker verdwenen zijn hoor ik gesis en geroep alsof ze zijn losgebarsten in een vurig argument.
Een paar momenten later kraakt de deur open en komt er een wezen in een lang gewaad mij halen.
Ik schoffel over de lange gang naar een altaar en eenmaal daar word ik gedwongen om te knielen.
Wanneer mijn ogen naar boven afdwalen vinden ze Lucifers ogen. Hij zit op een troon en bestudeert mij.
Alsof mijn verleden af te lezen is aan mijn houding. Mijn ademhaling schokt en even blijft er een angstaanjagende stilte hangen.
Ik voel mijn hartslag in mijn nek en weet dat Dracula hier van zal genieten. De hartslag van een angstig haasje in het nauw gedreven.
In mijn hoofd ga ik over alle mogelijkheden die ik kan bedenken, want hoe benader je de Heer van het Duister in zijn eigen rijk? Zal hij genadeloos zijn als ik voor mijn beurt spreek of zal hij mij herinneren als de vrouw die hij lang geleden heeft leren kennen?
Lucifer beweegt in zijn troon en legt zijn ene been over het andere.
Vanuit de toppen van mijn tenen schraap ik al mijn moed bijeen.
'H-heer Lucifer...,' zeg ik voorzichtig.
Ik detecteer de kleinste frons op zijn gezicht die zich slechts een fractie van een seconde voordoet.
Hij humt en blijft mij aanstaren.
'De Kamer van de laatste zucht.. ' stamel ik.
'Ik ben geïnformeerd, Sky. ' antwoord hij.
Dracula stapt vanuit de schaduwen en bestudeert mij nadrukkelijk. Ik voel me bekeken, gekleineerd en God mag weten hoe bang.
Flitsen van mijn kennismaking met Lucifer schieten door mijn hoofd. De toevallige meeting in een regenstorm toen hij even de controle verloor over zichzelf.
Hij viel ter aarde, gewond, ziek. Ik kon het niet verdragen om hem in de kou te laten ook al was hij anders dan andere.
Uniek zijn we allemaal, maar hoe de samenleving daarop reageert brengt ons samen vertelde ik hem. Dat leek hem wat te kalmeren.
Ik haal diep adem en kom recht van de grond. Het wezen achter me grijpt me meteen bij de kraag met zijn scherpe botachtige nagels.
Lucifer staart naar het wezen en schudt langzaam zijn hoofd. Het wezen verlost mij van zijn grip.
Ik strek me uit en stap voorzichtig naar Lucifers troon.
Stap voor stap benader ik hem op het ritme van mijn snelle hartslag.
Wanneer ik uiteindelijk voor zijn troon ben aangekomen, zucht ik diep uit en begraaf ik mijn hoofd op zijn borstkas.
Hij kijkt naar mij, zijn ogen flitsen rood en ik staar terug. Een kleine glimlach vormt zich op mijn gezicht en daarna op de zijne.
'Was dat nou zo moeilijk, Sky? ' zegt Lucifer vriendelijk.
Comments
- 11 sep
0- 10 sep
0- 10 sep
0- 9 sep
0- 9 sep
0