‘Kom je nog?’ zeurde het jongetje. ‘Het is al bijna twaalf uur. De eendjes gaan straks al in hun eentje luchen...
De vader knikte. ‘Ik kom eraan hoor, jongen. Even wachten.’ Hij liep naar zijn vrouw en gaf haar een kus op de wang. ‘We zijn zo weer terug, hoor. Hoeveel melk moet het zijn?’
‘Twee flessen zullen wel genoeg zijn.’ zei ze. Ze lachte lief naar hem. ‘Gaan jullie maar even samen plezier hebben.’ zei ze tegen het jongetje. Daarna richtte ze zich weer tot de vader. ‘Geen rare dingen doen, hè.’ lachte ze.
Toen liepen ze de deur uit. Het jongetje huppelde bijna over straat. ‘Het is mooi weer, hè, papa?’ De man knikte. ‘Niet te warm, niet te koud. Hebben dieren last van winters? Hebben ze last van zomers?’ vroeg de jongen in één ademteug.
‘Natuurlijk niet, jongen. Daar zijn ze allemaal op voorbereid.’
‘Hoe dan?’
‘Door moeder natuur.’
‘Is die moeder net als mama?’
‘Dat weet niemand. We weten alleen dat ze de wereld helemaal gemaakt heeft zoals hij zou moeten zijn. Je hoeft je nergens zorgen om te maken.’ zei de man, en hij aaide de jongen lief over zijn hoofd.
Plotseling stond de jongen stil. ‘Kijk daar, papa! Ballonnen!’ De vader volgde de vinger van zijn zoontje met zijn blik en aan het einde ervan zag hij een man van middelbare leeftijd met leuke lachrimpeltjes en een grote bos ballonnen in zijn hand staan.
‘Wil je er eentje?’
‘Ja! Dankjewel, papa. Heel heel heel heel heel erg bedankt. Mama gaat hem vast ook heel mooi vinden, hè?’
‘Natuurlijk, lieverd. Mama gaat hem prachtig vinden.’
*
De jongen liep vrolijk over straat met zijn nieuwe rode ballon. Om de zoveel tijd keek hij langs het lintje, dat de ballon aan zijn pols verbond, omhoog en gniffelde hij zachtjes. De vader wreef liefdevol met zijn hand over het hoofd zijn zoon.
Ze liepen de hoek om naar de straat met de “hobbel-bobbel stenen” zoals het jongetje ze in heerlijke onschuld noemde.
Ze zetten de eerste stappen op de straat en begonnen de weg naar de overkant.
‘Kijk uit!’ riep de man in de gele auto. ‘Kijk verdomme toch eens uit!’
Maar het was al te laat. Die avond zou het jongetje thuis komen, alleen de vader niet.
Het ooit zo gelukkige gezin zou vanaf nu nooit meer weten wat dat is, geluk.
