Er waren dagen
die voorbij dreven.
Er waren vragen
die onbeantwoord bleven.
Er waren illusies,
in mistige hoofden.
Er waren conclusies
die ons van vrijheden beroofden.
Er waren weermannen,
die mooi weer beloofden.
Er waren kerstliederen
van begin vorige eeuw.
Er was altijd dat gedeeld verlangen
naar vrede op aard en sneeuw.
Er waren dwaalgasten
in eigen stad
Die niet meer in het straatbeeld pasten,
En de kou hadden gevat.
Er waren onvervulde dromen
opgetogen kerstbomen.
Kwajongens die vuurwerk en fikkies stoken
En partijleiders
die onzin bleven verkopen.
De mensheid leek al met al wat ontevreden.
Door niets meer
Dan de samenhang
van omstandigheden.
De weg kwijt
Een zijstraat in
op goed geluk
op een zeker moment
toch links afgedwaald
Averechts
tegen de wind in
halsoverkop
tegen beter weten in
jezelf ingehaald.
Ondergesneeuwd
Je volgt zijn blikken
ontrafelt hem
gedeeltelijk
verliest hem dan weer
uit het oog.
Je verbeeldt je
zijn bewegen.
Een vage voorstelling.
Hij verdwijnt
Je zoekt hem
vindt hem niet.
Je zoekt niet,
En vindt hem.
Aan de rand
Van de avond
Zijn ogen spreken
Uitnodigend
een taal die je vaag herkent
Waarvan?
Wat verklaren
zijn gebaren?
Je leest vragen
in zijn staren.
Je leest de lijnen
Van zijn handen
De muur tekent
de contouren
Van jullie verhaallijn.
tijdelijke
Op zijn muur.
Morgen
Uitgewist
Ondergesneeuwd
Door de tijd.
Door het uur.
Twintiger
Je wist drastisch je verleden uit.
Daar kun je nu wel zonder.
Je gaat van diepe dalen
naar glorieus stralen
Van extasen
Naar omvergeblazen,
Door niets in het bijzonder.
Vermoedelijk ben je het zelf
De dwaas
De spuit elf
En het godswonder.
Comments
- 20 mei
0