Er was een leuke namiddag gepland in het verzorgingstehuis. Pastoor Dirk had een aantal familieleden van de ouderen die daar verbleven, opgetrommeld. Ze zouden ze een mooie namiddag geven. Sommige mensen hadden taarten gebakken, kleine dessertjes gemaakt. Het was redelijk mooi weer, dus alles zou doorgaan in de tuin. Men had een aantal tafeltjes naar buiten gesleurd en er de nodige stoelen bij geplaatst. De minder mobiele ouderen werden met hun rolstoel tot daar geduwd.
Pastoor Dirk had ook gevraagd dat familieleden zoveel mogelijk jongeren mobiliseerden om mee te helpen. Het was van belang dat de connectie tussen mensen in het verzorgingstehuis en de jeugd werd gestimuleerd. Ouderen mochten geen eenzame mensen worden, die weggestopt werden weg van de maatschappij. Ze moesten blijven sociaal participeren in de maatschappij. Dus waren er zeker bijna een twintig kinderen aanwezig op het uitje.
Zonder dat iemand iets in de gaten had, was Pastoor Dirk van kind tot kind gegaan en had iets in hun oor gefluisterd. Telkens had het kind daarna met glazige ogen geknikt. De kracht van Balaam had zijn werk gedaan door de mond en woorden van Dirk.
Er was echter één iemand die heel het toneeltje in de gaten had gehouden. Ze begreep er niets van. Sofie, was een heel gevoelig iemand en pikte de minste gemoedswijziging op bij mensen. Sommigen noemden haar nog wel andere namen, maar daar luisterde ze gewoon niet naar. Ze zag de verandering in de kinderen die geluisterd hadden naar Pastoor Dirk. Ze zag ook dat één voor één deze kinderen iets toegestopt kregen van de man van de Kerk. Het leek op een pil en al de waarschuwingsseinen in haar hoofd sloegen op rood.
Pastoor Dirk probeerde de kinderen iets te geven of was het bestemd voor de ouderen. Ze had nog gehoord van sektes die gezamenlijk zelfmoord pleegden, maar dat kon het toch niet zijn. Ze probeerde heel vlug te denken en wist dat zij hiertegen weinig kon inbrengen. Misschien had ze zich het wel ingebeeld… maar neen, ze wist wat ze gezien had.
Sofie was de dochter van de CRA-arts* Jonas Laetens van het verzorgingstehuis ‘Huize Tevree’. Ze trok zich even terug en belde haar vader op en vertelde wat ze had gezien. Enkel durfde ze niet zeggen dat Pastoor Dirk de man was die de pilletjes verdeelde. Dat zou zelf haar vader niet geloofd hebben.
“Ja, Pa, ik zweer het je. Een onbekende hier deelde snoepjes uit aan de kinderen maar ik denk dat het drugs zijn. De man is ondertussen weg, maar wat als zij dit opeten en ziek worden. Of misschien geven ze het wel aan de bewoners van Huize Tevree. Je moet iets doen, Pa.”
Ze hoorde dat haar vader het dan misschien niet volledig geloofde maar dat hij toch ongerust werd. “Oké, ik hoop dat het geen spelletje is, Sofie, of er zullen repercussies zijn als je mij blaasjes wijsmaakt.”
Een paar minuten laten zwermden zowel Dokter Jonas Laetens als een aantal verplegers die hij had opgeroepen de tuin in.
“We hebben een melding gekregen van de politie dat er een gevangene is ontsnapt. Iedereen moet voor zijn eigen veiligheid naar huis, de bewoners terug naar hun kamer. De politie zal ons laten weten wanneer we weer veilig zijn.”
Pastoor Dirk wist dat zijn list mislukt was en verliet vliegensvlug de gronden van Huize Tevree. Dokter Jonas Laetens liet de kinderen samen brengen en zonder dat ze er veel erg in hadden onder de mom van een onderzoek werden ze gefouilleerd. Iedereen had een wit pilletje bij zich. Laetens stopte ze allemaal in een plastiekzakje en zou ze zo vlug mogelijk laten onderzoeken.
©Rudi J.P. Lejaeghere
21/09/21
*CRA-arts: Coördinerend Raadgevend Adviserende Arts. In België moet ieder verzorgingstehuis een CRA-arts te hebben.
Comments
- 23 sep
- Hide replies (1)
1- 24 sep
0- 23 sep
- Hide replies (1)
1- 23 sep
0- 23 sep
- Hide replies (1)
1- 23 sep
0- 23 sep
- Hide replies (1)
1- 23 sep
0- 23 sep
- Hide replies (1)
1- 23 sep
0