Thomas en Frank leidden de achtervolging op zwerver Bert. Gino en Christa volgden op de voet. Door het bos konden ze zich goed verschuilen achter de bomen zonder dat de man het in de gaten had dat hij niet alleen was. Hij liep recht in de richting van de boomgrens die paalde aan de ruïne van de Sint Lucaskerk.
Toen ze uiteindelijk daar aankwamen en hun pas iets versnelden om vast te stellen dat hij werkelijk de ruïne binnenging, trok Gino aan de mouw van zijn broer Frank. “We worden zelf gevolgd, Frank. Ik heb al een paar keer iemand zien wegglippen achter een boom toen ik omkeek.”
Frank keek werktuiglijk achter zich en zag toen net ook een meisje achter een boom wegspringen.
“Kom tevoorschijn, we hebben je gezien,” reageerde Frank. Hij probeerde het niet al te luid te laten klinken, bang dat Bert hen zou horen.
Sofie wist dat ze gespot was en kwam van achter haal schuilplaats tevoorschijn. Ze hiel haar hoofd wat omhoog met de kin wat vooruit. Ze zou zich niet laten imponeren, ze had evenveel recht om hier te zijn als hen.
“Sofie?” vroeg Thomas die haar herkende. Hij wist dat zij de dochter van de arts van het verzorgingstehuis was. Hij had haar ooit eens gezien op een verjaardagsfeestje van iemand uit de buurt. “Wat doe jij hier?”
“Ik kan hetzelfde vragen, Thomas,” antwoordde Sofie. Ze herinnerde ook nog zijn naam, wat Thomas vreemd genoeg aangenaam in de oren klonk. “Ik zie dat jullie Bert volgen naar de ruïne. Waarom? Heeft hij iets te maken met Huize Tevree?”
“Huize Tevree? Wat heeft dat ermee te maken?” Frank fronste zijn wenkbrauwen. “Thomas, we hebben hier geen tijd voor. We moeten gaan kijken wat Bert doet.”
Thomas trok even zijn schouders op. Hij wist niet direct hoe hij dit zou aanpakken maar reageerde toen heel vlug. “Kom mee, Sofie, we leggen het je straks wel uit. Er is iets vreemds aan de hand met Bert. We weten niet wat je met Huize Tevree bedoeld, maar daar is straks ook tijd voor. Oké?”
Sofie knikte bevestigend. Ze was nu ook wel heel nieuwsgierig geworden. Samen, met zijn vijf trokken ze naar de muur met het laagste venster en probeerden een blik te werpen op wat Bert aan het doen was.
De zwerver stond voor het gat met zijn armen hoog geheven. Zijn lippen bewogen door woorden die ze niet hoorden, laat staan verstaan. Plots hoorden ze een heel laag gerommel dat blijkbaar uit de put kwam. Daarna begon de lucht rond Bert te wervelen en af en toe zagen ze een beeld van een driekoppige entiteit in de waas van de werveling.
“Het is niet waar, niet nog eens*,” fluisterde Christa. Ze keek even opzij naar haar vrienden en zag dat ze het begrepen. Sofie sperde haar ogen wijd open en stond blijkbaar op het punt om het uit te schreeuwen.
Thomas kon juist op tijd nog zijn hand op haar mond leggen en in haar oren fluisteren. “Als je schreeuwt zijn we eraan voor de moeite, misschien zelfs letterlijk.”
©Rudi J.P. Lejaeghere
29/09/21
Zie het verhaal ‘Ten Huize Pistoni’ waar er ook een driekoppige (koppen van een man, kat en pad) demon Baël hun paden kruiste.
Comments
- 11 okt
1- 7 okt
1- 6 okt
- Hide replies (1)
2- 6 okt
0- 6 okt
- Hide replies (1)
2- 6 okt
0- 5 okt
- Hide replies (1)
2- 6 okt
0