Ze zwaait
De reling van het balkon haar leuning
Tot ik uit haar zicht verdwenen ben
Snel dat ik fiets
De wind in mijn rug dwingt me vooruit
Het rode pad mijn wolkenveld
Ze flitsen voorbij
De springbalsemienen aan het water
Trots, met hoge bloemen naar de hemel
Zacht berispen ze mijn vingers
Wanneer de knoppen uiteen springen
Tegen de natuur, een vervroeging van tijd
In gedachten was ik afgestapt
Had ik ze laten knappen met zacht geweld
Was ik afgedwaald, naar een vervroeging van tijd
Zag ik mezelf lopen
Klein, de planten nog hoog boven mijn hoofd
Deinend in de wind, mijn vingers ontwijkend
Ze zijn verdwenen als ik opkijk
De snelheid heeft me om een bocht getrokken
Ruiken doe ik ze nog steeds
Ik vraag me af of ze mij na kijken
Dezelfde herinnering van zo lang geleden in gedachten
Met de reling van het balkon hun leuning
Comments
- 31 juli
0- 1 juli
- Hide replies (1)
0- 1 juli
0- 1 juli
0