Boris De Wulf en zijn 7 huurders
Er was geen grotere vrek dan Boris De Wulf. Hij had het gemaakt als industrieel, dan kon je wel zeggen. Zijn imperium bestond uit tientallen vennootschappen die het allemaal goed tot zelf uitstekend deden. Het was alsof alles wat hij aanraakte in goud veranderde, maar neen hij was niet Midas. Dat is een totaal ander verhaal, dat ik misschien ook nog wel eens vertel.
Niettegenstaande hij het einde van zijn rijkdom en macht niet kende, had hij nooit genoeg. Hij kende ook geen scrupules en zou over lijken gaan om zijn winsten en zijn imperium te behouden, vergroten en te verdedigen.
Nu waren er zeven huurders die een huis van hem huurden en tevens ook voor hem werkten in een van zijn vennootschappen. Ze waren altijd op tijd met hun huur omdat ze wisten hoe hun baas bestond al durfden ze hem dat niet in zijn gezicht verwijten.
Op een bepaald moment had de vakbond gevraagd om een loonsverhoging, maar Boris had dit geweigerd en zelfs een aantal mensen bedreigd die begonnen van staken te spreken. Hij wist van iedereen hoe hij hen het best kon raken of zelfs breken als het nodig was. Toen de storm uiteindelijk wat was geluwd in de media, was dat echter nog niet het geval bij de heer De Wulf.
Hij brieste en blies als een woeste wolf, dat hij de baas was en dat ze blij mochten zijn dat ze een dak boven hun hoofd hadden. Hij zou ze wel eens leren protesteren en staken. Als hij klaar met ze was, zouden ze op hun knieën komen smeken om een loonsverlaging.
Zeven huurders, een weduwe met haar groot gezin van vier jongens en twee meisjes was de vakbondsleider in kwestie die aan de basis lag van de problemen van zijn firma. Met een groep dubieuze figuren die hij ruim betaalde, beraamde hij een plan om ze uit hun huis te zetten.
Toen de huurders allemaal van huis waren, liet hij door een ploeg die hij geronseld had, het huis zo overhoop zetten dat hij verwaarlozing van de woonst kon inroepen. Hij beschadigde zelfs de woning, want dat kon hij dan toch recupereren van de verzekering. Hij had veel invloed en uiteindelijk werd het gezin op straat gezet zonder een greintje medelijden.
De vrouw wist niet wat ze zou doen en postte op aandringen van haar kinderen hun situatie op Facebook. Vele mensen, heel wat meer dan ze had verwacht, leefden met haar mee. Er was een goede ziel die zelfs een crowdfunding op poten zette. Na geen tijd liep de teller van de actie pijlsnel omhoog en ze haalden een monsterbedrag op, dat hen in staat stelden om een bescheiden woning te kopen. Op die manier hadden ze toch een dak boven het hoofd.
De persoon die met deze crowdfunding was begonnen, was een mediafiguur die heel wat aanhangers had op sociale media. Nadat hij in contact was gekomen met de moeder en haar kinderen, had hij gehoord hoe onmenselijk Boris De Wulf wel met zijn werknemers omging.
Hij begon in de archieven rond te spitten en ontdekte dat De Wulf niet aan zijn proefstuk toe was. Boris had dit al ontelbare malen met enige variatie kunnen klaarspelen.
Met behulp van een aantal IT-specialisten zocht hij naar camerabeelden over deze feiten en terwijl De Wulf lag te slapen, niet wetende dat er een grondig onderzoek naar hem werd gedaan, liep hij in de val.
De IT-mensen hackten zijn computersysteem thuis en ontdekten dat De Wulf in al zijn grootheidswaanzin zelf filmpjes had gemaakt van zijn eigen ‘home invasions’. Zo kon hij nadien zich nog wat verkneukelen met de miserie van zijn huurders of onderdanen zoals hij ze soms noemde. Men hoorde hem fulmineren over de huurders in kwestie en hen verwensen op deze video's.
De filmpjes werden handig en anoniem gelekt op YouTube en naar belangrijke kranten gezonden. Het resultaat was navenant en de vennootschappen van Boris De Wulf leden grote verliezen op de beurs nu zijn aard en karakter op beeld vast stond. Zijn winsten werden verliezen tot het zelfs zo erg was dat Boris geen eigen huis meer in zijn bezit had. Het enige dat hij nog had was zijn naam en die stond heel, heel slecht aangeschreven.
Boontje kwam dus uiteindelijk toch om zijn loontje.
De crowdfunding bleef nog een tijdje lopen en de weduwe en haar kinderen schonken met een gul hart het overschot aan een goed doel.
©Rudi J.P. Lejaeghere
10/
Comments
- 17 juli
0- 14 juli
0- 14 juli
1- 13 juli
- Hide replies (1)
1- 13 juli
0- 12 juli
- Hide replies (1)
1- 12 juli
0