Artikel.nl




Editorial Approved Badge

De sprookjes van gans anders geschreven

Er is geen schaamte als je moet gaan poetsen bij andere mensen om je kostje te verdienen . De meeste oudere mensen zijn je zelfs heel dankbaar dat ze wat hulp in het huishouden krijgen. Zeker als je dan nog een woordje met hen wisselt, want velen zijn zelfs eenzaam.

Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 12 juli 2021
6
151
11
Afbeelding door CDC via Unsplash

Asse de poetshulp

Asse was geen poetsvrouw van beroep. Toch moest ze van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat kuisen, wassen en nog tientallen andere karweitjes afwerken. Haar vader was gestorven en ze leefde nog altijd onder het dak van haar stiefmoeder. Onder het dak was een perfecte beschrijving, want haar kamertje bevond zich op een zolderkamer en was amper groot genoeg voor haar bed en een klein tafeltje. ’s Avonds laat probeerde ze nog wat haar kennis bij te schaven met online cursussen. Ze moest wel goed opletten dat haar stiefmoeder of twee stiefzusters haar niet bezig zagen. Ze zouden haar dwarsbomen en het internet afsluiten zoals ze al een keer hadden gedaan. Gelukkig had Asse een goedkoop abonnement op de kop weten te tikken waar ze toch voor een schappelijke prijs een redelijke tijd kon surfen op het wereldwijde web. Ze leefde graag in haar fantasie, want de werkelijkheid was voor haar heel hard. Het bestond uit een leven van werken en dienstbaarheid, maar dan tot in het extreme en ze kreeg er amper iets voor terug. Herhaalde malen sloften de twee stiefzuster binnen met vuile laarsjes, net toen ze de vloer had geboend. Nadat zij de vloer dan nogmaals had schoongemaakt, mocht zij tot overmaat van ramp nog de laarsjes oppoetsen ook. Soms bleef er gewoon geen tijd genoeg over om nog wat op haar gsm te surfen. Ze kon dan enkel maar doodop neervallen op bed en slapen. Maar als ze dan al eens wat tijd had, schreef ze verhalen.
Meestal waren dat verhalen over haar situatie. Ze waren zo levensecht geschreven dat op een dag ze er zoveel succes mee had dat een uitgeverij haar contacteerde. Ze mocht voor hen een verhalenreeks schrijven die haar een aardig centje zou opbrengen. Ze beloofden haar ook dat ze een naam in de wereld van de sprookjesschrijvers zou worden, daar ze zo’n excellent werk afleverde. Helaas telefoneerde de uitgeverij op een dag met haar stiefmoeder. Asse had vergeten haar gsm op te laden omdat ze weer zoveel karweitjes had gekregen van haar stiefmoeder. Uit noodzaak had de man van de uitgeverij het huisnummer gebeld, want hij had wel het adres van Asse. Op die manier kwam hij aan het vaste telefoonnummer van de stiefmoeder. Toen de stiefmoeder alles had gehoord bedacht ze een sluw plannetje. Ze liet een van haar dochters doorgaan voor Asse de poetshulp. Zo zou toch één van haar dochters een mooie baan en bekendheid krijgen. Maar dat was natuurlijk gerekend buiten de vindingrijkheid van de uitgever die ergens toch wel wat nattigheid voelde. Toen hij een dag na het telefoontje aanbelde aan het huis, ontving de stiefmoeder en haar dochters de man met al de honneurs die ze konden bedenken. De uitgever liet zich niet uit het veld slaan. Hij vroeg aan het meisje die moest doorgaan voor Asse om een klein stukje te schrijven van een nieuw verhaal. Toen ze weigerde om de reden dat ze haar nieuwe verhalen pas wilde delen wanneer ze volledig waren geschreven, gaf hij haar zelf nóg een kans. “Schrijf dan het begin van het laatste verhaal dat je mij hebt doorgezonden nog eens op,” vroeg de man langs zijn neus weg. Het enige wat er op papier kwam was: “Er was eens...,” en daar stopte het, niettegenstaande het aandringen van de uitgever. “Ja beste mensen,” sprak de uitgever, “misschien haal je nu best de echte Asse naar beneden van het zolderkamertje en laat je deze act maar achterwege.” Toen stiefmoeder en haar dochters hem verbaasd aankeken, lachte hij geniepig. “Weet u, profielfoto’s zijn heel handig voor een uitgever. Het maakt dat je wel weet hoe de schrijver of schrijfster waar je mee in contact bent, eruitziet.”
Asse had stiekem zitten luisteren op de zoldertrap en kwam vlug naar beneden. Om het zout wat door de wonde te wrijven, haalde de uitgever met veel poespas het contract boven en toonde hij hoe hij Asse zou belonen voor haar mooie werk. Nu ze meerderjarig was en een goed centje verdiende, verhuisde ze naar een klein appartementje waar ze heel gelukkig nog veel sprookjes schreef en uiteindelijk trouwde met de uitgever.

©Rudi J.P. Lejaeghere
09/07/21
6
Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 12 juli 2021
6
151
11

Comments

  • 12 juli
  • 1
Mooi hoor. Pas maar op dat hollywood niet met script aan de haal gaat.
1
  • 12 juli
  • 0
Oké hoor maar dan betalen hoor. Bedankt.
  • 12 juli
0
  • 12 juli
  • 1
Fantasie valt niet te faken, dat blijkt maar eens te meer
1
  • 12 juli
  • 0
Bedankt, Dana. Blij met je bezoek.
  • 12 juli
0
  • 12 juli
  • 1
leuk geschreven, weer genoten.
1
  • 12 juli
  • 0
Dan ben ik blij, Wesley.
  • 12 juli
0
  • 12 juli
  • 1
Leuk verhaal.
1
  • 12 juli
  • 0
Bedankt, Sophia.
  • 12 juli
0
  • 12 juli
  • 1
Respect voor schoonmaakhulpen !
1
  • 12 juli
  • 0
Dank je wel, François.
  • 12 juli
0
Laad meer

Recente en relevant artikelen