"Wat kost hij ?" vroeg Jaak aan de oude verkoper op de antiekmarkt, terwijl hij
een oude antieke schommelstoel aanwees.
"Voor 150 euro mag U hem hebben, hij is nog van mijn grootvader geweest en op zijn
minst 200 jaar oud, echt waar " zei de man.
Jaak bekeek zijn echtgenote Sheila even die ongeïnteresseerd knikte, dan nam hij zijn
portefeuille uit zijn zak en gaf de man 150 euro.
"Alsjeblieft, verkocht ! Ik zal hem dadelijk met de wagen komen oppikken" zei Jaak
nog.
Wat later stond Jaak met zijn auto bij het kraam. De oude verkoper gaf hem de
schommelstoel aan en Jaak bekeek hem nogmaals grondig. Hij zag dat er wel wat
houtworm in zat maar met een laagje vernis er over zou die stoel er al helemaal anders
uit zien, dacht Jaak, en hij schoof de stoel voorzichtig in de grote koffer van zijn auto.
Hij opende de deur voor Sheila en hij stapte zelf ook in. Even keek hij nog in de
achteruitkijkspiegel en zag dat de stoel licht schommelde. Dan startte hij de motor en
reden ze weg.
"Gaan we de kinderen nog eerst oppikken of gaan we gauw nog iets eten ? " vroeg hij
aan Sheila terwijl hij een sigaret opstak.
"Ach, we hebben tijd genoeg, we zullen vlug iets gaan eten en dan kunnen we de
kinderen nadien nog oppikken !" zei ze.
Jaak reed naar het dichtstbijzijnde restaurant en parkeerde de wagen op de parking.
Wat later aten ze beiden steak met frieten en na een uurtje vertrokken ze richting
Jaak's ouders. Die woonden in de stad en pasten op de kinderen terwijl Jaak en Sheila
naar de antiekmarkt gingen want dat interesseerde de kinderen toch niet zo !
"Ziezo, we zijn er " zei Jaak en een beetje later stapten ze beiden uit.
"Hee, papa, mama, jullie zijn er al ? " riep Julie, hun oudste dochter een beetje
teleurgesteld. Ze kwam op hen afgelopen en Jaak opende zijn armen en knuffelde zijn
dochter.
"Je had liever wat langer bij oma en opa gebleven zeker ?" vroeg Sheila nog. Julie
knikte.
In de achtertuin zagen ze hun zoontjes Beau en Bart spelen.
Jaak lachte.
Jaak's vader stond in de deuropening en wenkte hen.
Jaak omhelsde zijn vader en gaf zijn moeder een zoen.
"En hoe was het op de antiekmarkt ?" zei Jaak's vader.
"Wel, kom maar eens mee, ik heb een prachtige koop gedaan, kom" zei Jaak en hij
troonde zijn ouders mee naar de auto.
"Het zal weer wat zijn, jou kennende " zei zijn vader.
Jack trok de koffer van de wagen open.
"Ziezo, dat is het !" zei hij en hij wees naar de stoel.
Zijn vader keek naar de stoel, dan naar Jaak, en dan terug naar de stoel. Hij begon luid
te lachen.
"Hee opa, wat sta je daar nu zo te lachen" zei Bob die samen met zijn broer kwam
aangelopen en hem aan zijn hemd trok.
"Moet je kijken, je vader is helemaal naar de antiekmarkt gereden om wat brandhout te
kopen, ha ha, jongen toch " zei Jaak's vader en hij lachte luid.
Jaak voelde zich wat gekrenkt en gooide met een luide smak de koffer terug dicht.
"Wacht maar pa, de volgende keer dat je op bezoek komt zal je me smeken om in die
stoel te mogen zitten !" zei Jaak en hij lachte mee met zijn vader en knipoogde naar zijn
zoons.
Ze gingen met zijn allen het huis binnen waar oma en Sheila aan het praten waren.
"Zeg Jaak, je ma vraagt of we blijven eten ?!" vraagt Sheila.
"Ja, mij goed, maar je hebt toch gezegd dat we al iets hebben gegeten onderweg hee..."
"Ja, maar de kinderen zullen wel honger hebben !"
"Ja, ik scheur van de honger " zei Beau en zijn oma ging de keuken binnen om het eten
klaar te maken.
Jaak en zijn vader zetten zich in het salon, de kinderen schakelden de televisie aan.
"En Jaak, kan je al wat beter opschieten met je zakenpartner, die Peeters ?"
"Ja, ik moet wel, ik moet samen met hem de zaak runnen dus heb ik niet veel keuze
trouwens al bij al valt hij best mee hoor !"
"Oh, goed zo, zoveel te beter, trouwens jullie bedrijf doet het niet slecht hee ?"
"Inderdaad, op het gebied van verzekeringen zijn we de beste en ook goedkoopste op de
Belgische markt, al zeg ik het zelf !"
Ze keuvelden nog wat voort, de kinderen keken TV en de dames waren in de keuken
bezig met het eten.
Na een uurtje zaten ze met zijn allen aan tafel.
"Lekker ma, die lamskoteletjes, echt !" zei Sheila tot haar schoonmoeder. Ze lachte
terug. "Dank je " zei ze nog.
Een tweetal uurtjes later namen ze afscheid van elkaar en reden ze goedgemutst naar
hun huis, zo"n 200 kilometer verder. Jaak had één van de mooiste huizen van Steendorp
gekocht, nu al zo'n vier jaar geleden en ze hadden prima buren.
In de auto werd druk heen en weer gepraat en de kinderen maakten af en toe een grapje
over de schommelstoel.
'Wacht maar, wacht maar ' dacht Jaak en hij hoorde de grapjes beteuterd aan.
Uiteindelijk arriveerden ze aan hun mooie huis.Jaak reed achterwaarts de oprit op en
stopte net voor de grote garagepoort. De kinderen gingen mee met Sheila naar binnen en
Jaak opende de garagedeur en zette de auto in de garage. Hij haalde de schommelstoel er uit en zette hem naast de auto.
Na een uurtje gingen de kinderen naar bed en zaten Jaak en Sheila samen tv te kijken.
"Verdomme" zei Jaak plots en hij stond recht.
"Wat is er Jaak, je doet me schrikken " zei Sheila.
"Ik ben vergeten de stoel uit de auto te halen, ik ga hem vlug even in de garage zetten, ik
kan hem moeilijk mee naar het werk nemen hee" zei Jaak. Sheila knikte.
Jaak wist dat hij de stoel al lang uit de auto had gehaald maar hij werd er als het ware naar toe
geroepen, hij vond het vreemd maar toch ook fascinerend. Toen hij in de garage kwam
bewoog de stoel zachtjes. Jaak ging even in de stoel zitten en schommelde wat heen en
weer. Dan stond hij weer recht, keek of de garagepoort goed op slot was en ging terug
naar de woonkamer.Intussen was het erg hard gaan regenen en hoorde je af en toe de
donder. Ergens sloeg een bliksem in. Net op dat moment kreeg Jaak een barstende
hoofdpijn.
"Verdomd toch, die rotte migraine is er weer !" sakkerde hij.
"Leg je even in de zetel, ik haal wel een pijnstiller voor je" zei zijn vrouw en ze haastte
zich naar de apotheekkast.
"Verdomme, zo erg heb ik het nog nooit gehad !" zuchtte Jaak.
Even later gaf Sheila hem de pijnstiller en een glas water. Jaak nam het medicijn vlug
in. Hij voelde zich nog altijd slecht wanneer ze beiden in bed lagen. Jaak had met veel
moeite zijn kledij kunnen uitdoen en zijn pyjama kunnen aantrekken, elke beweging die
hij maakte deed enorm pijn.
"Leg je rustig neer en zorg dat je slaapt schat, je zal zien dat je je morgen veel beter zal
voelen !" Sheila trok de dekens tot aan zijn kin en gaf hem een kus op de mond. Jaak
knikte en lachte flauwtjes.
"Slaapwel" mompelde hij.
Uiteindelijk viel hij in een diepe slaap.
Maar meerdere keren schrok hij wakker badend in het zweet. Hij draaide zich telkens
om, keek naar zijn vrouw en sloot dan terug de ogen. En telkens hij zijn ogen sloot zag
hij weer die vreemde dingen; een oude vieze man, flarden van een huis en vooral veel
bloed.
Tot vijfmaal toe ontwaakte hij uit zijn slaap, telkens weer keerden die beelden terug als
hij weer in slaap viel.
De volgende morgen was zijn hoofdpijn weg. Terwijl hij een douche nam herinnerde hij
zich de nachtmerrie, meer dan de helft was hij al vergeten.
"Dag schatje, hoe gaat het met je ?" zei Sheila, opgewekt als altijd. Ze zag er , ondanks
haar 43 lentes nog altijd even mooi uit vond Jaak.
"Wel ik voel me goed en...ik hou van je" zei Jaak en hij gaf haar een knuffel. Sheila
glimlachte en kamde haar blonde haren.
Toen gingen ze beiden stilletjes naar beneden want de kinderen sliepen nog. Ze dronken
koffie, aten beschuit, dan trok Jaak zijn jas aan, kuste Sheila en wat later trok hij de
deur achter zich dicht. Er hing nog veel mist maar het begon stilaan op te klaren.
Jaak opende de garage en de deur van de auto, gooide zijn aktentas op de achterbank en wilde
instappen toen hij plots een onweerstaanbare drang voelde om de stoel nog eens te zien.
"Vreemd" mompelde hij, ik zou kunnen zweren dat ik de stoel in de hoek had gezet en
nu staat hij hier vooraan tegen de poort bijna ?!" Jaak voelde de drang om in de stoel te
gaan zitten, iets dreef hem er naar ! Hij zette zich in de stoel en schommelde wat heen en
weer, met moeite kon hij zijn ogen open houden, uiteindelijk viel hij in slaap, weer zag
hij die oude man, en lijken en vooral veel bloed. Het angstzweet brak hem uit , hij
schrok weer wakker en met veel moeite kon hij zich uit de stoel hijsen.
"Verdomd, wat gebeurt er met me, ik sta te trillen" zei Jaak terwijl hij naar zijn
bevende handen keek.
Dan ging hij terug naar de auto en reed naar zijn werk.
Om 8 h28 kwam hij op het kantoor aan.
"Goeiemorgen " verwelkomde de receptioniste hem.
"Morgen" riep hij terug; hij ging naar zijn kantoor, wat later zat hij achter het ruime
buro. Dan ging de telefoon.
"Met Jaak, goeiemorgen " zei hij.
"Hey Jaak, ook goeiemorgen, kan je even naar hier komen aub ? " vroeg zijn partner
Peeters hem.
"Ik kom er aan " zei Jaak en hij haastte zich naar het buro van Erwin Peeters. Eerst
nam hij echter nog een ferme slok whisky uit de fles die in de barkast stond. Normaal
deed hij dit nooit maar nu...
Jaak ging het kantoor van Peeters binnen.
Hij schudde hem de hand, Erwin begon dat ze nog veel werk hadden.
"Dit dossier, Jespers, moet vandaag nog in orde komen, straks zal je Verboven moeten
bellen in verband met die inbraak en je zal ook het dossier van Houben moeten afsluiten
Jaak !" zei Peeters hem.
"Je ziet er moe uit Jaak " zei hij nog.
"Ja, ik voel me niet zo best ".
"Tja, een bed dient om in te slapen hee" lacht Peeters.Jaak keek hem glimlachend aan.
"Ik zal er aan denken in de toekomst " grapte hij.
Dan ging hij terug naar zijn kantoor. Hij startte zijn computer op doch hij kon zich niet
concentreren, af en toe nam hij nog een slok whisky. Om twaalf uur die dag was de
hoofdpijn in alle hevigheid terug. Dan nam hij nog een slok whisky en vroeg aan zijn
secretaresse Dina of ze mee iets ging eten.
"Dat hebt U me nu nog nooit gevraagd, natuurlijk ga ik mee !" zei Dina.
"Ja, dat weet ik maar ik moet je iets vertellen en ik weet dat jij te vertrouwen bent, ik
ken je tenslotte al meer dan tien jaar !"
Dina voelde zich duidelijk gevleid.
Een half uurtje later zaten ze beiden in een knus restaurantje vlakbij het werk.
"Wat ga je eten Dina ?"
"Oh, lasagne is goed " zei ze.
Jaak bestelde hetzelfde; Halverwege de maaltijd kon Dina het niet meer laten;
"kom op Jaak, vertel op, wat scheelt er ?" zei ze.
"Weet je Dina, ik heb gisteren een oude schommelstoel gekocht op een antiekmarkt en
sindsdien gebeuren er rare dingen !" zei Jaak.
"Rare dingen ?"
"Ja, vannacht kon ik nauwelijks slapen en voor het slapen gaan had ik vreselijke
migraine, ik had een vreemde droom over een oude man en veel bloed, toen ik van
morgen opstond en in de garage naar de stoel ging kijken stond hij vooraan in de garage
terwijl ik zeker weet dat ik hem in de hoek had gezet !"
Dina voelde een koude rilling over haar rug gaan.
"Ja, da's inderdaad wel vreemd "' zei ze nog.
"Maar misschien ben je gewoon oververmoeid en beeld je je een aantal dingen in !"
"Ik begrijp het niet, helemaal niet!"
"Ik zou naar de dokter gaan " zei het meisje hem"Misschien, misschien" antwoordde
hij.
Dina lachte en Jaak lachte ook alhoewel het hem veel moeite kostte.
"Volgens mij heeft het met die stoel te maken !" zei Jaak.
Hij zag een lach verschijnen op Dina's gezicht.
"Ja,lach maar".
"Ik zal je morgen alles uitleggen!"
Dina knikte en ze aten verder...
De stoel : hoofdstuk 2
-------------------------
Die avond reed Jaak laat naar huis. Toen hij die middag met Dina was gaan eten voelde
hij zich alweer niet zo best.
'Zou ik niet beter gezwegen hebben' dacht hij.
Ietwat dromend en piekerend reed hij de baan verder op tot hij op een bepaald moment
een liftster zag staan.
"Ach ik zal maar stoppen en haar meenemen dan heb ik toch wat verstrooiing voor
onderweg" en hij trapte op de rem en stopte langs de kant van de weg.
Een raar gevoel overmeesterde hem.
Het meisje kwam aangelopen en opende de autodeur.
"Rijdt U richting Steendorp ?" vroeg ze.
"Euh...ja, stap maar in " zei Jaak.
Het meisje gooide haar bagage achterin en zette zich op de voorzetel naast Jaak.
Jaak bekeek haar, ze was jong, blond en had een prachtig figuur ondanks de
slodderkledij die veel verborg.
Jaak vertrok en voelde iets in zich opkomen dat hij nooit had gehad.
'Dood haar, dood haar , je moet Jaak, je moet ' krijste een duivelse stem in zijn hoofd.
Jaak voelde zich helemaal niet goed.
'Verdomme, wat gebeurt er' dacht hij.
"En, woont U al lang in Steendorp" vroeg het meisje.
"Euh...ja, ja, inderdaad " antwoordde Jaak afwezig.
'Doden moet je haar, sukkel, ze heeft me onrecht aangedaan, dood haar, idioot die je
bent, sukkel, dood haar, dood haar' schreeuwde de stem weer.
Jaak trok aan zijn stuur en stopte de wagen bruusk op de pechstrook. Het was
inmiddels pikdonker geworden en er was weinig verkeer.
'Dood haar man, dood haar, je moet, doe het , doe het 'krijste de stem in zijn hoofd, het
leek alsof hij gek werd.
"Zeg meneer, wat is er, voelt U zich niet lekker ?" vroeg het meisje weer.
"Ach, ik denk dat ik een lekke band heb, ik ga even kijken " zei Jaak.
Hij stapte uit de auto en ging naar de achterkant er van.
'Dood haar man, je moet, dit is je kans !' riep de stem in zijn hoofd.
Jaak had zich niet meer onder controle, plots zag hij zijn eigen handen de auto weer
openen, hij nam de koord die in de koffer lag.
"Verdomme" riep hij uit.
Het meisje was ondertussen haar veter aan het vastknopen en ze draaide daarna het
raampje open, Jaak zag dit en ging naar de andere kant van de wagen. Hij zag zijn
eigen handen met daartussen de koord...
'Neen, dit kan niet, dit mag niet, ik kan dit niet ' zei hij in zichzelf.
Dan gingen zijn handen bliksemsnel door het open raam en gooiden het touw rond de
nek van het meisje, hij trok de koord hard aan.
"Hee man, wat doe je...aauw...aaaaaa" en meer kon ze niet meer zeggen.
Jaak trok de koord nog strakker aan en hield deze minutenlang rond haar nek.
Rochelende geluiden ontsnapten uit haar keel, haar ogen puilden uit hun kassen, haar
gezicht werd dikker en roder, nog even sloeg ze met haar handen wild in het rond. Dan
niets meer, als een pudding zakte ze in elkaar. Jaak zag zijn handen de koord lossen en
opende de deur, hij nam het lijk van het meisje en gooide het in de gracht naast de weg.
Hij gooide haar spullen bij haar. De koord vouwde hij netjes terug op en legde hij terug
in de koffer.
Dan startte hij de auto en reed als een bezetene weg.
'Prachtwerk Jaak, prachtwerk !' zei de snerpende stem in zijn hoofd.
Jaak leek weer tot zichzelf te komen, zijn hoofd werd terug lichter, langzaam maar
zeker besefte hij wat hij gedaan had.
'Verdomme, ik heb iemand gedood, wat nu ?' mompelde hij. Langzaam reed hij
huiswaarts...
Na een klein uurtje kwam hij thuis aan. Hij zette de wagen voor de garage en slikte even,
hij stapte uit en keek naar de voordeur, dan naar de garage en weer voelde hij die
vreemde drang.
Hij stapte naar de garage en opende ze, de stoel was alweer van zijn plaats verschoven.
Jaak wandelde er heen alsof hij droomde, hij zette zich in de stoel en bijna
ogenblikkelijk vielen zijn ogen toe.
Daar was de oude man weer, het bloed, de lijken, Jaak zag hem zitten in die oude
gemeubelde kamer. Plots draaide de oude man zich om, Jaak schrok, een oog was
verdwenen uit de oogkas en maden wemelden in het zwarte rottende gat, hij opende zijn
mond waaruit tientallen vliegen ontsnapten ' Ja Jaak, voortaan doe je wat ik je zeg, ha
ha ha...' zei hij en Jaak moest bijna kotsen.
Plots werd hij heen en weer geschud.
"Hee schat, wat doe je hier, je zit al zeker een kwartier in die stoel, wat scheelt er ?"
vroeg zijn vrouw hem.
Jaak was verward, hij veegde het angstzweet weg en stond dan weer vastberaden uit de
stoel op.
"Oh, niks schat, ik wilde enkel even bekomen van een zware dag en daarom genoot ik
nog even in de stoel hier !"
"Maar liefste toch,het is hier vrij koud hoor, zet die stoel dan toch in de woonkamer als
je er zo graag in zit !" zei ze.
"Morgen schat, morgen misschien " zei Jaak en hij nam Sheila bij de hand en samen
gingen ze de woning terug binnen.
'Die rotstoel is de oorzaak van alle ellende, morgen verbrand ik hem, zeker weten'
mompelde Jaak later die avond.
'Ja , dat is de oplossing' zei hij.
"Wat zeg je ?" riep Sheila vanuit de keuken.
"Dat ik honger heb schat !" loog hij.
"Kom maar naar hier, je eten is klaar schat " zei ze.
Jaak ging naar de keuken en zette zich aan de keukentafel.
"Mmmm ruikt lekker, slapen de kinderen al ?" vroeg Jaak.
"Ja, het is trouwens al na tienen hoor !"
"Mooi, mooi" mompelde Jaak en hij knipoogde naar zijn vrouw.
Even later stond Jaak recht en ging hij naar de badkamer. Daar keek hij in de spiegel.
'Hallo Jaak, hier ben ik weer, je kent me toch nog hee, bedankt voor het mooie werk van
daarstraks' en Jaak zag weer de halfvergane en verrotte kop van de oude man op zijn
lichaam, de wormen kropen over zijn gelaat.
Jaak wreef zich in de ogen, spoelde zijn gezicht met ijskoud water en keek terug in de
spiegel. Nu zag hij zichzelf, gelukkig...
Hij opende het medicijnkastje en nam twee valiums, dan stapte hij de douche in en het
warme water leek hem wat te ontspannen. Hij sloot de ogen en genoot echt van het
water. Plots voelde hij twee handen op zijn rug.
"Hee, wat is dit..." riep hij verschrikt.
"Kalm schat, ik ben het !" zei Sheila.
Jaak opende zijn ogen en zag het mooie lichaam van zijn vrouw, hij kuste haar op de
mond en betastte haar volle borsten, even later genoten ze van elkaar. Na een tiental
minuten kwamen ze beiden tot een hoogtepunt. Jaak keek Sheila aan.
"Ik hou van je !" zei hij.
"Ik ook van jou schat !" zei ze terug.
"Hee, wat nu weer ?" Jaak voelde plots ijskoud water op zijn lichaam stromen.
Sheila had de douche verlaten en Jaak zag nog net dat zij de warmwaterkraan
dichtdraaide.
"Grapje schat, grapje" riep ze.
Jaak draaide de andere kraan ook uit en droogde zich af.
Dan ging hij naar de slaapkamer en kroop naast zijn vrouw in het warme bed. En weer
genoten ze van elkaars lichaam, alhoewel Jaak ergens iets in zijn achterhoofd voelde dat
er niet hoorde te zijn.
Uiteindelijk viel hij in slaap, een onrustige en griezelige slaap...
De volgende morgen werd Jaak moe en met een zwaar hoofd wakker.
"Au, toch niet weer " zei hij.
"Wat scheelt er liefje ?" vroeg Sheila.
"Weer die verdomde hoofdpijn, neen, ik ga vandaag niet werken, bel jij de dokter even
?" vroeg hij aan haar. Dan liet Jaak zijn hoofd terug op zijn kussen zakken.
Sheila zei dat ze dadelijk de dokter zou bellen. Jaak's ogen vielen dicht als waren ze van
lood.
Weer dook die oude man op, weer dat vreselijke gezicht, Jaak meende zelfs de stank van
zijn adem te kunnen ruiken, hij hoorde zelfs de maden in de oogkas rondwriemelen...
'Hee Jaak, goed dat je niet gaat werken, ik heb nog een werkje voor je ' kraste de stem
weer.
Jaak schudde met zijn hoofd, hij opende zijn ogen en weg was het beeld van de man, hij
zag weer zijn ouwe vertrouwde slaapkamer.
"Wat gebeurt er met me, in 's hemelsnaam, die verdomde stoel, dat is het, ik ga hem
vernietigen !" zei Jaak.
Hij stond op uit bed, zijn hoofd bonsde, hij deed zijn kamerjas aan en strompelde naar
beneden. Sheila was in de keuken, hij ging naar de garage. De stoel was alweer van
plaats verandert ! Vastberaden stapte hij er naartoe, hij nam de stoel op en ging er mee
naar de oude ton die al jaren in hun tuin stond en waarin hij af en toe takken en
bladeren verbrandde, hij gooide de stoel in de ton, dan ging hij terug naar de garage en
haalde een blik benzine, toen hij terug bij de ton kwam stond de stoel er naast. Jaak
werd razend, hij nam de stoel en goot er benzine over. Hij stak een lucifer aan en plots
stond heel zijn hand in brand, in zijn hoofd hoorde hij het gelach en gekrijs van de oude
man.
'Neen Jaak, dit doe je niet, ik heb je nodig, stop er mee , NU !'
Jaak doofde de lucifer en stak zijn hand vlug onder zijn oksel, de vlammen verdwenen,
hij nam de stoel en zette hem terug in de garage alsof hij verdoofd was...Hij bleef naar
de lege stoel kijken en plots zat de oude man er in, Jaak nam de schop die in de garage
stond en wilde er mee op de oude man slaan maar een enorme kracht belette hem dat.
Jaak werd op de grond geworpen en voelde pijn aan zijn knie.
'Neen Jaak, ik ben je vriend, voor altijd, jij zal me helpen...' krijste de oude man.
Langzaam vervaagde het beeld en de stoel was weer leeg. Jaak wreef zich in de ogen en
stond recht, zijn knie was opgezwollen, hij hinkte terug het huis in en vertelde Sheila dat
hij was gevallen nadat hij iets wilde oppakken in de garage.
"De dokter gaat er zo zijn " zei Sheila.
'De dokter komt zo Jaak' herhaalde de snijdende stem van de oude man in zijn hoofd.
'Hij komt Jaak, hij komt...ha ha ha...' schreeuwde de stem.
De stoel : Hoofdstuk 3
----------------------------
"Ja, Jaak, dat ziet er niet te best uit; een ontwrichtte knie, migraine, hoge bloeddruk, ik
denk dat je oververmoeid bent, ik zal je een kalmeermiddel voorschrijven en wat
slaapmiddelen " zei de dokter.
"En hoe lang zal het duren voor hij beter zal zijn ?" vroeg Sheila.
"Wel, ik vermoed toch minstens drie à vier weken " zei de dokter en hij gaf de
voorschriften ondertussen aan haar.
Even later verliet de dokter hun huis. Sheila sloot de deur en ging de kinderen wekken.
Toen ze alle drie aan tafel zaten vertelde Sheila hen dat hun papa ziek was en dat ze de
komende weken hun best zouden moeten doen om het hier in huis zo rustig mogelijk te
houden.
De kinderen waren een beetje verdrietig.
"Gaat pappie dood ? " vroeg Julie nog.
"Neen schatje, hij geneest wel !" zei Sheila en ze kuste haar dochtertje.
Inmiddels lag Jaak op de sofa en dommelde in slaap.
'Hallo vriend, hier ben ik weer, zou je niet eens wat in de stoel gaan rusten, hij zit toch
comfortabel, gebruik hem toch verdomme ' zei de stem. Jaak werd wakker, hij zweette
enorm, Sheila kwam op dat moment de kamer binnen.
"Schat, ik ga de kinderen naar school brengen en daarna zal ik je medicatie halen , wie
weet voel je je straks al heel wat beter !"
"Goed liefje, bedankt" zei Jaak.
Toen hij de voordeur hoorde dichtslaan en de auto zag vertrekken haastte hij zich naar
de garage. Hij nam de stoel en nam hem mee naar de woonkamer, hij plaatste hem in de
hoek, dan ging hij er in zitten. De hoofdpijn werd erger, Jaak's ogen werden loodzwaar
en vielen toe.
'Hee Jaak, ik ben het weer ' hoorde hij de stem in zijn hoofd zeggen 'weet je, word
wakker man en zet de tv aan, dan zul je wel verrast opkijken ' kraste de stem.
Jaak stond recht en zette de tv aan, hij sleepte zich als een zombie terug naar de
schommelstoel.
'Nieuws man, zet het nieuws op man !' schreeuwde de stem. Jaak veranderde van zender
met de afstandsbediening.
"Goeiemorgen beste kijkers, dit is ABC-nieuws, we beginnen deze uitzending met een
triestig bericht, vanmorgen werd in een greppel naast de autoweg nabij Steendorp, het
lichaam gevonden van de dochter van rechter Thomas, het meisje werd gewurgd door
één of andere psychopaat, tot nu toe heeft men geen enkel spoor van de dader..."
Dan toonde men een foto van het meisje en Jaak moest overgeven. 'Dit is een droom'
mompelde Jaak, maar iets in hem zei hem dat dit niet zo was.
Ontzet schakelde hij de televisie uit.
Hij dommelde weer in.
'Dag vriend, ik ben het weer,jij gaat me helpen, zoniet dan zullen er nare dingen
gebeuren met je gezin, jij helpt me of...'
"Neen, neen" riep hij luid, terwijl zijn borstkas op en neer ging. Hij stond recht en ging
naar de barkast, hij nam de fles whisky en dronk een flinke slok ervan, de warme gloed
van de alcohol verdoofde zijn vermoeide lichaam.
Dan zette hij zich weer neer in de stoel.
'Dit is nog maar het begin jongen...' zei die rotstem weer.
"Hier liefste, neem dit kalmeer middel en ik zal je nog een half slaappilletje geven, blijf
maar rustig in je stoel zitten " zei Sheila tot hem, Jaak had haar niet eens horen
binnenkomen.
Hij schommelde wat heen en weer en viel in slaap.
'Hey Jaak, ben je er weer, laat ik je wat vertellen wie ik ben of was' en Jaak zag weer
dat verrotte gezicht, de made, hij rook de stinkende adem van de oude man maar kon
zich niet uit de slaap losrukken.
"Wel Jaak, 150 jaar geleden ben ik terechtgesteld door Maurice Thomas, de overgrootvader van dat vermoorde meisje,omdat ik een
psychopaat was, ik doodde dertien meisjes maar had mezelf nooit onder controle, ik had
toen psychiatrische hulp nodig maar die kreeg ik niet, uiteindelijk werd ik opgehangen
maar ik was zo kwaad en zo vastberaden dat mijn 'geest' niet stierf met mij, ik wilde
wraak en daarom ben ik hier en jij bezit mijn schommelstoel, jij zal er voor zorgen dat
alle mensen die mij onrecht hebben aangedaan zullen sterven, jij zal mijn wapen zijn !'
schreeuwde de man.
Jaak was verdoofd, hij zag in zijn slaap de moorden die de oude man had gepleegd, het
bloed, de schreeuwende meisje, de lijken...
'Zie je Jaak, dat deed ik allemaal ' krijste de stem weer.
Jaak schrok terug wakker.
"Verdomme " hijgde hij " wat kan ik doen..."
Jaak vermande zich en besloot iets te ondernemen, hij stond recht en waggelde door de
kamer.
'Ik ga naar de bibliotheek en probeer de naam van die psychopaat te vinden ' zei hij.
Alhoewel hij zich miserabel voelde ging hij toch naar de bibliotheek iets verderop.
Hij ging er binnen en begon te grasduinen in de criminaliteitsboeken van vroeger.
Op een bepaald moment vond hij een boek over misdaden in de negentiende eeuw en
zette hij zich aan één van de tafels in de bibliotheek.
Hij las en las en vond uiteindelijk een artikel van 150 jaar geleden.
'Man vermoordt dertiende slachtoffer in Bazel, de man, Regie Vandurme is nog steeds
vrij en vooral levensgevaarlijk', dan volgde een opsomming van de feiten en Jaak
zweette zich kapot.
Dan dacht hij weer aan het meisje dat hij vermoordt had, haar vader was rechter
Thomas, één van de bekendste van het land !
'Inderdaad Jaak en zijn grootvader liet mij geen schijn van kans, hij veroordeelde mij
tot de galg en daarom zal jij wraak nemen, jij alleen...'zei de krijsende stem weer.
Jaak verliet de bibliotheek en dacht na wat hij kon doen. Veel opties waren er niet.
'Morgen Jaak ga jij die rechter Thomas vermoorden, je moet !' zei de stem.
"Waar ben je geweest Jaak, ik was behoorlijk ongerust !" zei Sheila toen hij thuis
kwam.
Jaak vertelde dat hij naar de bibliotheek was geweest om een boek te halen maar dat hij
geen enkel boek vond dat zijn interesse opwekte.
Jaak zette zich thuis terug in de schommelstoel.
'Weet je maatje, die Thomas, moet jij doden en wel zo snel mogelijk sukkel ' droeg de
stem hem op.
"Hoe dan verdomme" riep Jaak.
'Hij woont op het marktplein, hier in Steendorp, nummer 4, ga er heen en wurg hem,
wurg hem, DOOD HEM, JE MOET !!!' riep de stem in zijn hoofd...
Jaak nam nog enkele slaappillen en een valium en zei tegen Sheila dat hij naar bed ging.
Hij viel in een diepe en onrustige slaap...
De stoel : Hoofdstuk 4
-----------------------------
Omstreeks negen uur werd Jaak de volgende dag wakker. Sheila was al naar haar werk
vertrokken en Jaak strompelde als een dronkelap naar beneden. Hij voelde zich
beroerd, had bijna geen oog dicht gedaan en had weer nachtmerries van de oude man
gehad.
En weer voelde hij die onweerstaanbare drang om naar de stoel te gaan, toen hij het
salon binnenkwam zag hij dat de stoel weer van plaats verwisseld was. Dan ging hij er in
zitten.
'Hee Jaak, vandaag ga jij die rechter toch voor me vermoorden ?' zei de stem in zijn
hoofd.
"Waarom laat je me niet gewoon met rust, ouwe zak!" riep Jaak kwaad.
Een ijzingwekkende kreet galmde plots door het huis.
'Heb je dat gehoord Jaak, heb je dat gehoord ? Ellendeling,', schreeuwde de krassende
stem van de oude man in zijn hoofd.
"Ja, ik heb het gehoord, wat is er ? " vroeg Jaak.
'Wel mijn vriend, dat is de doodskreet van de man die de stoel voor jou bezat, hij werd
dank zij enkele van mijn 'vrienden' levend verbrand, als je de beelden wil zien, zet dan
even je tv aan !'
Jaak voelde zich misselijk worden en zette de tv aan.
Eerst was er niks te zien, dan plots stond op het scherm een grijzende man, die bezig was
een barbecue aan te steken, plots toen hij de lucifer aanstreek schoot de hele barbecue in
brand en vatte zijn kledij vuur.
De man liep nog enkele seconden rond als een levende toorts en viel dan op de grond.
Zijn familieleden huilen, riepen, krijsten, ze probeerden de vlammen te doven maar niks
hielp, het verkoolde lichaam bleef in het gras liggen.
'Zeg Jaak, je moet ook eens kijken, op de achtergrond !' zei de ouwe
weer.
Jaak keek terug naar het scherm.
'Verdomme, die schommelstoel, mijn schommelstoel !' mompelde hij, bijna onmiddellijk
moest hij braken, hij voelde zich zo zwak dat hij neerviel met zijn gezicht in zijn eigen
braaksel. Een ijselijke lach weerklonk door het huis...
'Ja ja Jaak, als je niet doet wat ik zeg zal ikook iets soortgelijks voor je doen !
Als bij toverslag verdween de oude man weer en het tv-beeld werd zwart.
Jaak huiverde, ' wat kan ik doen, wat moet ik beginnen ,' en hij zette zich terug neer in
de schommelstoel.Bijna ogenblikkelijk verscheen het gelaat van de oude man op zijn
netvlies.
'Jack, straks gaat rechter Thomas lunchen in restaurant Golden Bridge, zie dat je er ook
bent omstreeks twee uur, je weet wat je te doen staat ' beval de oude man hem.
"Neen , ik doe het niet , neen !" riep Jaak uit.
Als een takje werd hij uit de stoel opgeworpen en belandde hij op de salontafel, hij had
daarbij zijn voet bezeerd en voelde zich nog beroerder dan voorheen. Dan werd hij met
een geweldige smak tegen de muur gesmeten.
'Je doet het, vermoed ik ' krijste de stem.
"Ja" zei Jaak gelaten, "Ja".
Hij klauterde recht en ging zich wassen en kleedde zich aan. Omstreeks half één was
Jaak al in de Golden Bridge. Hij nam plaats aan een tafeltje en bestelde steak met frieten.
Aandachtig keek hij rond, hij was niet langer de Jaak van daarstraks, zijn
denkvermogen leek weg te zijn, nadenken ging niet meer, het enige waar hij nu nog aan
dacht was het vermoorden van die rechter. In zijn jaszak had hij een oud vlijmscherp
legermes met gekarteld lemmet.
"Alstublieft meneer, eet smakelijk" zei de ober, waardoor hij schrok en 'wakker' werd.
"Euh...dank u... " stamelde hij.
Een beetje met tegenzin begon hij te eten, dan, enkele minuten later kwam Thomas het
restaurant in, samen met een andere man.
'Ja , Jaak, dat is hem, daar is je slachtoffer 'schreeuwde de oude.
Jaak hield de rechter nauwlettend in het oog en na een drie kwartiertjes begaf de
rechter zich naar de toiletten achteraan de zaak. Jaak keek even rond , stond dan zo
onopvallend mogelijk recht en ging ook naar het toilet. Hij opende de deur en zag de
rechter.
"Goedemiddag " zei hij.
Jaak waste zijn handen in de ronde wasbakjes tegenover de urinoirs, dan nam hij het
mes. Hij wou het niet doen maar iets in hem dwong hem er toe, een onweerstaanbare
macht had hem onder controle.
'Dit moet vlug gaan, anders ben ik gezien, hij mag zeker geen geluid maken' dacht Jaak
nog.
Terwijl de rechter klaar was met urineren en zijn rits toetrok haalde Jaak met het mes
uit en sneed in één haal zijn keel over, het hoofd was bijna van de romp gescheiden,
bloed spatte in de wasbakjes, hij nam het levenloze lichaam en plaatste het in het toilet.
Hij sloot de deur langsbinnen en klauterde er uit langs de bovenzijde. Dan waste hij
alles af en gooide de vuile doekjes onderaan de vuilnisemmer die er stond, hij deed zijn
vest uit, keerde ze binnenstebuiten en hing ze op zijn arm, hij stak het mes weg en ging
terug naar zijn plaats.
Toen hij daar aankwam legde hij een briefje van 50 euro neer en verliet de zaak.
Hij stak de straat over en keek nog eens naar het restaurant, alles was er rustig. Hij liep
vlug naar zijn auto en reed huiswaarts.
'Goed werk Jaak, prachtig 'giechelde de oude mannenstem in zijn hoofd.
"Hou je verdomde kop smeerlap" riep Jaak.
Terwijl hij naar huis reed stroomden de tranen over zijn wangen en voelde hij zich weer
zo beroerd.
Toen hij thuis aankwam gooide hij de bebloede vest en het mes in de vuilnisbak en
gooide er wat oude rommel bovenop. Hij zag de stoel staan in de salon en ging er heen,
hij gaf hem met zijn voet een flinke trap waardoor hij omviel tegen de kast.
"Auw, mijn voet" gilde hij en seconden later stond de stoel weer recht op dezelfde
plaats, Jaak had de stoel niet eens aangeraakt !
'Niet doen Jaak, niet doen !' beval de oude mannenstem in zijn hoofd.
Jaak wandelde naar de bar en schonk zichzelf een groot glas whisky in, hij ledigde het in
één teug en kwam dan een beetje tot rust. Hij goot het glas nog eens vol en zette zich
neer in de sofa.
Hij voelde zich verschrikkelijk.
'Weet je Jaak, eigenlijk ben ik een beetje jaloers op je, jij hebt een gezin en ik heb dat
nooit gehad, weet je !' zei de stem en toen Jaak naar de schommelstoel keek zat hij daar
weer, met zijn weinig grijze haren, zijn verrimpelde gelaat en dat ene oog, Jaak walgde
van hem.
'Daarom Jaak, zul je hen moeten doden, ik wil dat je wordt als ik, een gekke vrijgezel !'
"Dat nooit verdomde ouwe lul die je bent, NOOIT, heb je dat goed begrepen zak !!!"
riep Jaak woedend.
De ouwe man lachte, of nog beter hij huilde als een wolf, bruine etter gleed uit zijn oog,
langs zijn kin op zijn halfvergane hemd, hij proestte plots alsof iemand hem net de beste
mop ooit had verteld.
'Wat zeg je nu vriend, nooit ? Laat me niet lachen, je doet wat ik zeg of...'
"Of wat ? Verrekte idioot, schurk.." riep Jaak weer.
"Zeg schat, wat scheelt er " hoorde hij plots zijn vrouw zeggen.
Als bij toverslag verdween de oude man, Jaak wreef zich in de ogen en antwoordde niet
direct.
"Schat, ben je okee, wat is er gebeurd ?"vroeg ze weer. Ze bukte zich voorover om
Jaak's voet te bekijken, hij had zijn schoen al uitgedaan en zijn sok was gescheurd.
Jaak keek haar wanhopig aan en zag haar mooie borsten in het bloesje voor hem.
"Ach, ik heb me gestoten aan de tafel, da's alles !" zei hij.
"Leg je voet op de zetel, ik haal wel verband" zei Sheila en ze spoedde zich weg.
Even later lag Jaak languit op de sofa met een verband om zijn voet, hij bedankte Sheila
en kuste haar hartstochtelijk.
'Ja Jaak, deze vrouw gaat er aan, dat kan ik je verzekeren ' hoorde hij de stem weer in
zijn hoofd zeggen.
'Nooit, nooit ' dacht Jaak 'hoe kon hij de vrouw van zijn leven doden, da's toch niet
mogelijk ' dacht hij weer.
'Ik moet van die verdomde stoel af geraken, da's de enige manier om mijn gezin te
redden, maar hoe ?'
Die nacht sliep hij nauwelijks, mar toen had hij een idee; hij had een vriend die op een
metaalsmederij werkte waar men enorme potten heeft staan vol met roodgloeiend
smeltend metaal, als hij de stoel daarin zou kunnen gooien zou hij gered zijn.
'Lukt je nooit Jaak, probeer het niet, lukt je nooit ' hoorde hij weer de stem in zijn
hoofd.
'We zullen zien, we zullen zien ' mompelde Jaak. Hij kreeg een vreemde grijns op zijn
gelaat...
De stoel : hoofdstuk 5
---------------------------
De volgende dag stond Jaak al vroeg op, hij voelde zich erg goed.
"Gek hee Sheila, dit is de eerste dag in weken dat ik me zo goed voel, weet je, bel je werk
en zeg dat je niet komt, we zullen vandaag gaan picknicken met de kinderen, wat denk
je ? " zei hij.
"Mmmmm eigenlijk geen slecht idee Jaak, ik bel mijn baas wel !" zei ze.
Sheila's baas stond haar de vrije dag toe.
Jaak ging naar de kinderkamer en wekte zijn telgen.
"Wakker worden jongens, we gaan picknicken !" zei hij nog.
Als bij toverslag waren ze beiden springlevend en vlogen ze Jaak in de armen.
"Kleed jullie maar al aan, dan kunnen we na het ontbijt vertrekken !" zei Jaak.
Een uurtje later zaten ze met zijn allen in de auto richting bergen, Jaak dacht nog aan
het plan om de stoel te vernietigen maar dacht dan dat dit morgen ook wel kon. Hij keek
in de achteruitkijkspiegel van de auto en zag zijn kinderen beide een strip lezen, Sheila
naast hem had een plan op haar schoot en zei Jaak hoe hij moest rijden, ze hadden
vroeger ook al eens gaan picknicken bij de bergen en Sheila wist nog waar dat plekje
was, Jaak was het al lang vergeten.
Na verschillende landwegen en verscheidene keren verkeerd te hebben gereden kwamen
ze aan de voet van de enorme rotsen aan.
"Uitstappen jongen, nog een stukje te voet gaan en we zijn er " zei Jaak. Hij was zo goed
geluimd dat hij er een beetje angstig door werd. Hij parkeerde de wagen, ze namen
allemaal wat spullen er uit, Jaak nam de grote picknickmand en ze vertrokken?
Na een kwartiertje stappen op steile paadjes kwamen ze op een soort platform terecht.
Het was er ruim genoeg voor de kinderen om te spelen en om te eten.
"Kom jongens, help even uitpakken, dan kunnen we eten " zei Sheila.
De kinderen deden dadelijk wat hen gevraagd werd.
Ergens diep in Jaak's hoofd begon onrust te knagen, af en toe kreeg hij het beeld van de
oude man voor zich. Hij vermande zich en at gretig de boterhammen op die Sheila hem
gaf, terwijl genoten ze van de mooie natuur rondom hen.
"Kom jongens, we gaan een eindje wandelen " zei Jaak.
"Sheila, ga je ook mee ? " vroeg Jaak.
"Ja hoor, maar kan je nog wel zo ver wandelen met je voet, doet het niet meer pijn dan
?" vraagt ze.
"Neen, ik voel het nog nauwelijks !" antwoordde Jaak.
Jaak liep een pad op dat naar boven leidde. De kinderen en Sheila volgden hem.
Ze praatten honderduit over de natuur, de vogels en al wat hen interesseerde.
Op zeker moment stonden ze voor een afgrond.
"Zeg papa, dit lijkt wel op die rotswand waar Rambo zich aan vasthield in die film hee "
zei één van zijn zonen. Jaak lachte naar hem.
Plots voelde hij zich weer zo beroerd en onwel.
'Ja Jaak, hier sta je dan, een klein duwtje zou al volstaan 'krijste de stem in zijn hoofd.
Jaak huiverde en keek over de afgrond heen naar beneden, zijn beide kinderen keken
hem liefdevol aan en dan nam die vreemde kracht het weer over, uit alle macht
probeerde hij zijn armen te stoppen, maar vastberaden en zeker duwden zijn armen zijn
beide kinderen de afgrond in. Jaak lachte luid, heel erg luid.
"Jaak wat doe je " schreeuwde Sheila.
Jaak nam zijn vrouw vast, hij schudde ze door elkaar en duwde haar ook de afgrond in.
Een ijselijke kreet galmde door het gebergte, dan niks meer, ijzige stilte...
Jaak stond als een bezetene te lachen, dan zakte hij in elkaar en begon luidkeels te
wenen, te roepen.
Hij keek naar beneden en zag zijn kinderen en Sheila daar liggen, in een grote plas
bloed, hun benen verwrongen, hun gelaat onherkenbaar.
'Ik heb het je gezegd hee, zo moeilijk is het nu ook weer niet hee 'krijste de stem weer.
Dan kwam Jaak weer tot zichzelf en begon hij nog harder te huilen, hij werd gek van
verdriet en woede. Hij liep terug het pad af en haastte zich naar de auto. Hij reed zo snel
hij kon naar huis toe. Daar aangekomen nam hij de stoel en gooide die in de koffer van
de auto. Hij reed dan naar het plaatselijk politiebureau, hij stopte daar en liep er
binnen;
"Snel , snel, in de bergen, mijn vrouw en kinderen, ik heb ze de afgrond ingeduwd
"schreeuwde hij tot de aanwezige agenten.
De commissaris kwam haastig aangelopen.
"Jaak, wat is er ?" riep hij naar Jaak.
"Commissaris, ik heb dat meisje vermoord en ook de rechter en mijn gezin
waarschijnlijk ook en het komt allemaal door die vervloekte stoel !" riep Jaak uit.
Inmiddels was er een dokter ter plaatse gekomen en een hulpteam onderweg naar de
bergen.
De dokter gaf Jaak een injectie en hij dommelde bijna in.
'Jaak bedankt man' zei de stem nog en Jaak viel in slaap.
De volgende morgen ontwaakte hij in een cel. De politieagent van dienst vertelde hem
dat hij gearresteerd was voor moord.
"De stoel, waar is hij, hij zat in de koffer van mijn auto !" riep Jaak nog.
"Ja Jaak, moesten we in Amerika zijn zou er voor jou nog één stoel overblijven, de
elektrische ! Maak je maar niet druk over die antieke stoel, de hulpagent vond hem zo
mooi dat we hem aan hem hebben gegeven, die stoel staat nu bij hem thuis !" zei de man.
"Neen, verbrand die stoel, vernietig hem, dat is de reden van alles, begrijpen jullie het
dan niet ? " riep Jaak als een razende.
"Kalm man of we laten de dokter je nog een injectie geven, wat denk je ?" zei de agent.
Een collega was even binnengelopen en tikte met zijn vinger tegen het voorhoofd. De
andere agent knikte.
'Zeg Jaak, ik wil je bedanken voor al wat je gedaan hebt voor me ' zei de stem nog in
zijn hoofd. ' en weet je, die hulpagent lijkt me een makkelijke prooi...wat ga ik nog pret
hebben...'
Dan hoorde Jaak niks meer. Hij liet zich zakken op de brits in de cel. Hij bonkte met
zijn hoofd tegen de betonnen muur en hij wist niks meer, het leek alsof iemand met een
spons over zijn brein was gegaan en alles wat hij wist had weggeveegd.
Jaak werd veroordeeld tot levenslange internering en sleet zijn dagen in een gesloten
instelling tot hij stierf...
De hulpagent schommelde intussen op de stoel heen en weer...
