Tante Sonja belde deze morgen op. Ze vroeg of ze even mocht langskomen. Ze had een verrassing voor mij. Gezien het de dag erop mijn verjaardag was, vond ik dit helemaal niet vreemd. Eigenlijk was het mijn lievelingstante en ik denk dat ik eigenlijk ook een beetje haar lievelingsneef was.
Gezien ik wist dat tante graag een stukje taart at, ging ik nog even vlug naar de bakker en kocht wat stukjes patisserie. Als zij een verrassing voor mij had, wel dat was dan mijn verrassing voor haar.
Rond twee uur in de namiddag ging de bel van de voordeur en toen ik die opende stond daar een lachende Sonja. Ik vroeg haar natuurlijk binnen en terwijl ze dit deed, zag ik dat ze een klein hondje meehad en dat naast haar mee naar binnenliep.
Mijn hart ging wat in versnelling want ik hield verschrikkelijk veel van dieren en had altijd de wens geuit om ooit eens een hond te hebben als huisdier. Ik wou echter niet te voorbarig klinken, misschien was dit wel gewoon haar eigen nieuwe hond. Het zou heel gek overkomen als ik haar nu zou bedanken voor iets dat niet van mij was.
We keuvelden wat rond alle nieuws dat zij wist uit haar beurt. Oké, het was eerder wat roddelen maar er was echt geen kwaad mee gemoeid hoor. Wel een paar echt gemeende lachbuien en heel wat gegniffel.
Ik haalde de stukjes patisserie uit de keuken die ik netjes op een taartenschaal had geschikt. Tante Sonja zag er heel tevreden uit toen ze meer dan een paar stukjes verorberde. Het zou haar gewicht niet echt goed doen, maar haar humeur steeg naar ongekende hoogtes.
“Ik ben misschien wat te vroeg voor je verjaardag en bij voorbaat al gefeliciteerd, maar ik kan niet wachten met je verrassing zoals ik al aan de telefoon vermeldde.”
Ik keek met verliefde ogen naar de puppy aan onze voeten. Mijn droom kwam uit. Ik reikte naar het hondje en trok het op mijn schoot. Het dier liet zich gewillig optillen en aaien.
Tante frutselde wat in haar handtas en ik keek haar vragend aan.
“Ach, hier heb ik het. Doe maar open.” Ze haalde een enveloppe uit haar handtas en stak die in mijn handen. Ik veronderstelde dat dit het paspoort van het hondje was.
“Bedankt, Tante, ik had zo’n verrassing nooit kunnen verwachten!”
Tante Sonja trok een heel vreemd en vragend gezicht. Ik vermoedde toen dat er iets verkeerd zat en zette het hondje weer terug op de grond. Ik was toch te voorbarig geweest.
Ik opende de enveloppe en haalde er twee tickets uit voor Disneyland Parijs. Het was één van mijn dromen geweest maar de puppy was misschien toch iets leuker geweest.
“Voor jou en je vriendin, geniet er maar van en maak zeker foto’s dat ik achteraf mee kan genieten hoor.” Ze gaf me een plakkende zoen op mijn wang om dit te bezegelen.
“Bedankt, Tante Sonja. Dat had je echt niet moeten doen. Ik ben echt blij,” antwoordde ik misschien toch ietsje minder enthousiast dan dat ik gewoon was.
Mijn lievelingstante had iets in de gaten. “Och, heb ik misschien het verkeerde cadeau voor jou gekocht. Je mag het altijd inruilen voor een andere uitstap hoor.”
“Neen,” reageerde ik heel vlug, “het is perfect hoor, tante.” Ik dacht even na. “Maar misschien kan je zelfs meegaan. Dat zou pas leuk zijn en je kan je hondje hier meebrengen ook. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!”
Mijn tante keek even heel eigenaardig naar mij en naar de puppy. “Ik heb toch geen hond, lieveling?”
Nu wist ik het helemaal niet meer. “Is dit dan niet jouw hond, deze mooie puppy?”
Mijn tante begon te lachen. “Neen hoor, ik heb dit lieve mormel nog nooit gezien. Die liep gewoon mee met mij binnen toen ik aankwam en ik dacht dat jij een huisdier had aangeschaft. Ik wou er na het cadeautje over beginnen hoe en waar je deze kwispel had gevonden.”
We lachten beiden om dit misverstand maar ik was toch ook een klein beetje triestig dat ik straks afscheid zou moeten nemen van deze aanhankelijke vierpoter als de echte eigenaar kwam zoeken naar zijn vriendje.
Het hondje vond het echter hilarisch en begon tegen mijn benen te springen want hij wou weer op mijn schoot zitten en aaitjes krijgen. Later hoorde ik dat iemand het hondje uit zijn wagen had gezet en achtergelaten. Niet leuk, absoluut niet goed te keuren! Ik zou er echter uiterst goed voor zorgen en zo had ik ongewild twee verrassingen en tante Sonja en de puppy gingen zeker mee naar Disneyland Parijs. Al moest ik die tickets zelf betalen!
©Rudi J.P. Lejaeghere
29/11/21
Comments
- 11 dec
0- 6 dec
0- 6 dec
- Hide replies (1)
1- 6 dec
0- 6 dec
- Hide replies (1)
1- 6 dec
0- 30 nov
- Hide replies (1)
1- 5 dec
0