Datum eerst moet ik eens kijken naar de datum. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en duw die aan. Zoals verwacht geen enkel bericht. Ik kijk naar de datum en zie dat het 25 september 2023 is. Die datum zegt me echt niets. Geen belletjes die gaan rinkelen.
Hoe ga ik die datum nu bewaren. Opschrijven heeft weinig zin waarschijnlijk is dat briefje morgen ook weer weg. Onthouden want dat is het enige dat me nog rest van gisteren en eergisteren zijn mijn herinneringen.
Voor de rest verdwijnen alle tastbare dingen terug naar een soort beginpunt in deze tijd. Mijn nieuwe jaar 0 zogezegd.
En inderdaad als ik de volgende ochtend weer opsta is op zolder mijn briefje weer weg en hangt het laken weer over de spiegel. De t-bone steak van pap ligt weer in de diepvries en ik moet alle spiegels op het toilet, bad en op mijn kamer eerst weer afdekken.
Dit gaat mijn vaste ochtend routine worden bedenkt ik me. Opstaan en tanden poetsen. Dan de spiegels afdekken waarvan ik niet wil dat men aan de andere kant vrij zicht heeft. Dan naar beneden de koffiepot aanzetten.
En dan kan ik wel elke dag kiezen wat ik wil eten en er is genoeg. De diepvries ligt vol en de ijskast is telkens weer goed gevuld. Alleen er ligt telkens hetzelfde. Iets anders bestellen zit er niet in.
Zelf thuisbezorgen is niet mogelijk. De eenzaamheid begint me wel steeds zwaarder te vallen. Niemand hebben waar je mee kunt praten zo nu en dan is erg moeilijk.
Ik pak weer het papier op de kamer van mijn zus en de marker in de keuken en vertrek met mijn koffie en twee botterhammen toch naar de zolder.
Ik sleep een oude zitzak met me mee en installeer me voor de grote spiegel van oma.
Ik heb net mijn eerste boterham op als mijn zusje Sophie in de spiegel verschijnt. Ze zwaait voorzichtig en ik zie haar schrijven. Als ze het blad optilt lees ik:
“We zijn ermee bezig, je zit vast in een tussenwereld door een vloek. Magda helpt ons hem op te heffen. Ze is een witte heks. Hou moed. We houden van je.”
Als ik het heb gelezen grijp ik ook naar een blad en schrijf snel “Hoe?” Vliegensvlug draai ik het blad om en Sophie kan het denk ik nog net lezen voordat ze verdwijnt.
Het blad laat ik op zolder staan en de rest van de dag loop ik op en neer naar zolder om telkens even te checken of ik niets zie.
Maar dan zie ik in de spiegel op de gang een blad staan en daarop staat:
“Zorg voor een draagbare spiegel. Hou die zo veel mogelijk bij je. We zien je niet altijd en jij ons ook niet. We doen ons best. We hebben veel ingrediënten en objecten nodig en zoeken nu alles bij elkaar. Het komt goed.”
Blij ben ik met zo een uitgebreid bericht maar het moet wel even op me inwerken hoor.
Een tussenwereld daar heb ik nog nooit van gehoord maar het is me absoluut duidelijk hij bestaat. En een vloek een echte zieke geest verzint alleen maar zoiets en ik vraag me nu af wie haat me zo erg dat hij of zij me dit toewenst?
Dan bedenk ik me als het nu niet ik ben waar ze boos op zijn maar dit is om iemand anders te straffen. Ik wordt haast gek van het gepieker. En ik voel me ook machteloos. Wat moet of kan ik doen.
Dat wordt mijn volgende vraag aan de spiegels.
“Wat kan ik doen?”
Ook dat blad zet ik op zolder voor de grote spiegel van Oma.
Ik verplicht mezelf tot een fietstocht want ik moet natuurlijk wel fit blijven. Ik fiets zover als ik kan maak een paar keer goed snelheid en put mezelf goed uit.
Te weten dat je op je weg niets of niemand tegenkomt heeft ook wel zijn voordelen je hoeft niet echt op te passen. Ik fiets twee rondjes en val thuis vermoeid met een flesje sap uit de ijskast op de bank. He he, dat doet goed!
Als ik een beetje bijgekomen ben spring ik onder de douche en zoek op mijn kamer naar de box met horror dvd’s die ik voor mijn verjaardag van mijn Oom Jaap heb gekregen. De eerste film zet ik op nadat ik nog een zak popcorn uit de kast heb gehaald.
Normaal kan ik die films met de rest van het gezin kijken en samen er lekker bij huiveren en lachen om Sophie en Mam die telkens om alles gillen. Ik mis hun enorm en hoop dat ik hun snel weer gewoon in onze normale wereld zal zien. De nacht verloopt onrustig het nieuws van de vloek en de horrorfilm met zijn hoge spanning zorgen ervoor dat mijn brein niet tot rust komt.
Uiteindelijk val ik toch in slaap. Maar het zal een kort en vermoeiende nacht worden.
Comments
- 7 sep
0- 6 sep
0- 5 sep
0- 5 sep
0- 5 sep
0