De voorafgaande hoofdstukken van dit verhaal:
Hoofdstuk 1: https://artikel.nl/de-weerspiegeling-2010
Hoofdstuk 2: https://artikel.nl/de-weerspiegeling-2072
Hoofdstuk 3: https://artikel.nl/de-weerspiegeling-2412
Hoofdstuk 4: https://artikel.nl/de-weerspiegeling-2571
Hoofdstuk 5: https://artikel.nl/de-weerspiegeling-2590
Hoofdstuk 6: https://artikel.nl/de-weerspiegeling-2643
Ik denk zo snel als ik kan op dit moment. Vooruitgang en een begin? Moet ik dit nog eens doen is dat wat ze wilden zeggen. Kan ik deze muur met Pap’s auto kapot maken en weer in mijn gewone wereld bij mijn familie terecht komen?
Als ik mijn lijf voel en de schade die ik mijn lijf heb toegebracht door de aanrijding met de muur besluit ik dat niet meteen te doen.
Ik ga terug naar huis. Haal weer papier en een marker en schrijf op een papier “Wat moet of kan ik doen?” en zet het in de woonkamer voor de spiegel. Ik zelf ga op de bank liggen en probeer de spiegels in de gaten te houden die voor me staan.
De spiegel van mam met het handvat hou ik in mijn hand en net als ik in slaap dreig te vallen zie ik Magda en Sophie verschijnen. Op het eerste blad dat ze laten zien staat:
“Niet meer met de auto tegen de muur rijden we weten niet wat er gebeurd als de ruimte waarin je je nu bevind instort door een breuk in de muur!!! Het heeft de vloek wel zwakker gemaakt.”
Mijn zus blijf maar doordringend naar het papiertje wijzen. Ze maakt het me heel duidelijk dat dat belangrijk is. Dan laat Magda een nieuw blad zien:
“Over 48 uur heb ik alles bij elkaar, dan doe ik een poging de vloek op te heffen en je te bevrijden. Hou vol en rust goed uit.”
Dan komt er nog een blad:
“Je hebt de barst nu gezien en je weet nu waar hij is. Over twee dagen precies om middernacht moet je bij de barst staan. Ik verwacht dat daar het eerste punt zal zijn waar we je uit deze ellende kunnen halen.”
Net als ik alles weer gelezen heb verdwijnen de twee weer en zit ik weer alleen in de woonkamer. Mijn lijf doet pijn en ik voel me ellendig. De eenzaamheid begint aan me te vreten en ik mist mijn familie en vrienden en zelfs mijn irritante Nederlands leraar.
Verdriet overmand me en voor het eerst sinds ik hier alleen zit laat ik me even helemaal gaan. Ik huil tot de mouw van mijn trui helemaal nat is van mijn tranen.
Maar dan ga ik rechtop zitten en probeer te bedenken wat mijn vader en moeder nu tegen me zouden zeggen. “Knul geef niet op!” waarschijnlijk en iets van “Het zijn nog maar 2 dagen wat zijn 2 dagen in een mensenleven.” Ja dat zou Mam beslist zeggen. Ik lach even. Ik staat op en haal nog een kop koffie.
Ja nog twee dagen volhouden, spreekt ik mezelf moed in. “Alles komt goed”. Mijn eigen peptalk en het idee dat mijn ouders dat ook zouden zeggen helpen.
Wat ga ik in die twee dagen nog doen? Er valt niet echt super veel te doen en ik haal de draken puzzel nog maar eens uit de kast en doe nog een poging die vandaag te maken. Hij moet immers voor de avond klaar zijn want vannacht verdwijnt hij weer in de kast.
Goed een blikje cola en nu een tablet chocolade geven me wat energie en ik begin vol goede moed aan de puzzel. Dan bedenk ik over 2 dagen dat zeiden ze midden op de dag, althans ik las dat midden op de dag. Maar wanneer moet ik dan om middernacht bij de barst zijn?
In mijn eigen beredenering komt ik uit op morgenavond. Vanavond slaap ik dus nog in mijn eigen bed en morgennacht moet ik ervoor zorgen dat ik om middernacht bij de barst sta.
Liefs natuurlijk een beetje uitgerust en voorbereid. Dat is een goede vraag ik laat de puzzel weer even voor wat hij is en neem een nieuw blad en schrijf daarop:
“Hoe moet ik me voorbereiden op overmorgen? Wat kan ik verder nog doen?”
Dat blad zet ik weer voor de spiegel en ik neem de handspiegel mee naar de tafel met de puzzel. De spiegel zet ik tegen de vaas die op tafel staat. Het valt me nu eigenlijk pas op dat zelfs de verse bloemen in de vaas ook vers blijven en als ik in de vaas voel met een vinger voel ik al snel dat die tot bijna bovenaan gevuld is met water.
Ik ben als een soort straf vastgezet in een eindeloze wereld met de enige verbinding met hen die ik lief heb door een aantal spiegels. Die weerspiegelingen van die 4 zijn de hoogtepunten van mijn leven op het moment.
Misschien zou ik zonder die weerspiegelingen nu al langzaam gek geworden zijn.
De puzzel vraagt weer mijn aandacht en deze keer schiet ik goed op de rand is zo gelegd en de gouden bal ook. De draak zelf kost wat meer moeite. Maar ik heb nog de hele middag en avond.
Avond ja ik moet weer iets eten straks en opeens overvalt me een verlangen naar alles wat ik nu niet kan hebben. Vette hap in het dorp met mijn vrienden of een bak chinees met Mam en Pap. Alles eigenlijk dat ik niet zelf hoef klaar te maken vandaar.
Maar dat zit er niet in dus haal ik een bakje stoofvlees dat Mam altijd zelf maakt uit de diepvries en neem me voor daar een portie frites bij te bakken. En groente, ik denk dat ik vandaag de groente oversla.
Nog voor het avondeten leg ik het laatste stukje van de puzzel op zijn plek en kijk tevreden naar het resultaat. Ook fijn om eindelijk weer te weten dat de puzzel toch nog compleet is na al die tijd.
Comments
- 28 sep
1- 18 sep
1- 17 sep
1- 16 sep
1- 16 sep
1