Artikel.nl




Editorial Approved Badge

De weerspiegeling

Stemmen. (Hoofdstuk 8)

Geschreven door User Fivehunderdfiftynine
Gepubliceerd op: 18 sep 2021
11
41
10
Originele foto door Jakub Kris (unsplash)
Originele foto door Jakub Kris (unsplash)
Ik warm het stoofvlees en bak de frites en installeer me voor de spiegels. Als ik net zit verschijnt Magda in de spiegels. Ik concentreer me op de grootste spiegel in de hoop haar boodschappen dan het beste te kunnen lezen.

Maar dan klinkt haar stem en hoor ik haar zeggen:

“Niet schrikken, de vloek wordt steeds zwakker als het goed is kun je me nu horen?” Ik verslik me in de frites en knik snel als bevestiging dat ik haar kan horen. Ze wacht even tot ik uitgehoest ben en dan vervolgt ze:

“Je hoeft en kunt zelf niet zo heel veel doen. Ik weet ook niet precies hoe het opheffen van de vloek voor jou zal verlopen. Ik neem aan dat je een reis zult maken door ruimte en tijd om weer hier in het nu terug te komen. Ik stel voor dat je wat beschermende kleding aandoet. Pap stelt je skipak voor en de skibril om eventueel je ogen te beschermen. Zorg dat je op tijd bent! We zien je snel weer.”
En met die woorden verdwijnt ze ook weer.

Het skipak, ik weet waar dat is. Al onze wintersport spullen worden altijd door Mam opgeborgen in boxen op de zolder. Ik zal eerst mijn eten opeten en daarna op zoek gaan naar het pak en de bril.

De frites en het stoofvlees smaken prima en het was zalig weer eens een menselijk stem te horen. Ik had gehoopt ook die van Mam en Pap of Sophie te horen maar misschien zie ik die later op de avond nog of anders toch nog morgen. En met wat geluk kan ik hen dan zelfs weer in mijn armen sluiten.
Nu heb ik nog het gevoel hen dan nooit meer los te zullen laten.

Nadat ik de afwas op het aanrecht heb gezet ga ik naar de zolder en haal mijn skipak en de skibril uit de box. Dat ziet er allemaal prima uit en het ruikt na al die tijd zelfs nog lekker fris.

Ik hang het op mijn kamer klaar en bedenk dan dat het waarschijnlijk morgenvroeg weer in de box zit. Ach ja dan haal ik het er weer uit. Ergens is al dat laten we het maar opruimen noemen dat nu als vanzelf gebeurd best prettig voor me. Eerlijk gezegd denk ik dat ik dat zelfs wel een beetje ga missen.

Ik sla het fietsen vandaag over want ik voel me nog altijd niet 100% alhoewel het wel al beter gaat.

Ik slik nog eens paracetamol vanavond want ik zou wel goed willen slapen.

Ik bedenk me waar ik de avond mee ga vullen vandaag en ik ga naar de kast van Mam en Pap. Niet om in hun spullen te snuffelen maar omdat ik weet dat ze daar onze fotoalbums bewaren.

Ik haal ze uit de kast en bekijk de ene na de andere foto. Om de meeste moet ik lachen. Echt goede fotografen zijn het niet. Of we missen een hoofd of een stuk van de benen of een persoon staat helemaal niet op de foto. Maar ik moet zeggen ze hebben wel oog voor de leuke en mooie momenten.

God wat mis ik jullie zeg ik hard op. Dan klinkt de stem van Sophie uit de spiegel: “Zeg watje, zit je nu te snotteren op die foto’s ” Ik spring op zo blij haar te horen en met twee stappen sta ik bij de spiegel. Ik leg mijn hand erop en zij legt haar hand op de mijne. “Ik mis jullie.” zeg ik zacht.
“Ik jou ook.” Zegt ze terwijl een traan over haar wang loopt. Daar moet ik het mee doen want een ogenblik later is ze weer verdwenen.

Ik blijf nog even staan. Ik hoop mam en pap nog te zien en even te horen maar de spiegels blijven leeg. Ik kruip nog eens op het bed en ga verder met het bekijken van de albums.

Als ik ze allemaal gezien heb leg ik ze toch zelf netjes terug ik de kast. Ze zijn me stuk voor stuk dierbaar.

Terug op mijn kamer kijk ik nog even naar het skipak en denk aan de groenblauwe nevel en de onbekende lichtbron in de barst en probeer me voor te stellen hoe een reis door ruimte en tijd er uit zal zien.

Ik kruip in mijn bed nadat ik nog een extra paracetamol genomen heb en terwijl ik allerlei beelden oproep over hoe mijn reis terug naar de echte wereld zal zijn val ik toch in slaap.

De andere hoofdstukken van dit verhaal vind je hier:
Hoofdstuk 7: https://artikel.nl/de-weerspiegeling-2696
11
Geschreven door User Fivehunderdfiftynine
Gepubliceerd op: 18 sep 2021
11
41
10

Comments

  • 28 sep
  • 1
Mooi!
  • 28 sep
1
  • 21 sep
  • 2
Benieuwd hoe het verder gaat... die reis naar de 'echte' wereld.
  • 21 sep
2
  • 21 sep
  • 2
De echte wereld... Bestaat die dan?
  • 21 sep
2
  • 21 sep
  • 2
Nou gaat het vast goed komen, toch?
  • 21 sep
2
  • 21 sep
  • 2
Het blijft spannend tot op het laatst!
  • 21 sep
2
Laad meer

Recente en relevant artikelen