Ik krijg als lifecoach vaak te maken met mensen met burn-outs, narcistische partners, en depressies. Deze individuen hebben als gevolg daarvan slaapproblemen, stress, chronische vermoeidheid en legio fysieke klachten. Maar zodra ik met ze begin te praten dan blijken al snel een paar zaken. Men heeft vaak geen levensfilosofie en dus ook geen doelen om voor te leven. En dat is veel belangrijker dan je zou denken. Zonder een filosofische of spirituele insteek is je brein als een robot die op de automaat door het leven wandelt.
Het valt mij ook vaak op dat deze mensen niet happy zijn in hun relatie of op het werk. Maar als ik de suggestie opper of ze ooit wel eens geprobeerd hebben om daar verandering in te brengen dan ontwijken ze vaak die vraag. Dit heeft te maken met de definitie van hun eigen persoonlijke grenzen. Of om genuanceerder te zijn, het ontbreken daarvan. En in alle gevallen zijn mijn cliënten zich niet bewust van hun persoonlijke grenzen. Je hoeft in principe alleen maar aan te geven wat jij wilt als er wrijving is in een relatie. Laat de ander hetzelfde doen en voilá! Weer een relatie gefixt! Maar in de praktijk is het allemaal niet zo makkelijk. Dat moet je maar durven.
Het stellen van doelen of de wens uit te spreken wat men zelf uit het leven wil halen is fundamenteel van belang voor een gezonde mentale balans. Zodra je weet wat je echt wilt verandert je leven compleet. Dan komen die doelen vanzelf in zicht, en dan ga je automatisch betere beslissingen maken. Bewust worden van je eigen verlangens is cruciaal voor je levensvreugde. Motivatietechnieken werken niet bij iemand die depressief is, en pillen voorschrijven is de dood voor hun levensvreugde. Je kunt mensen het beste vragen naar binnen te kijken en hun voorkeuren op te schrijven. Hierdoor worden ze bewust van hun eigen onvervulde verlangens en krijgen ze weer richting in het leven.
Comments
- 25 okt
0- 4 sep
0- 15 juni
0