Er zijn spiegels die je overal neer
kunt zetten om er daarna nooit meer
in te kijken, er doeken om te hangen
of ze zo te plaatsen dat ze samen
een doolhof vormen, het licht
van om drie hoeken verder vangen.
Wat je las, deed je schrijven
en het mag: stil hopen dat dat
weer gelezen wordt, of nog lang
nadat je zelf door het leven
zwart werd gelakt. Je geschreven
werk in die zin blijft bestaan
doordat het iemand naar de pen
deed grijpen, wie op diens beurt
misschien, ook na het heengaan
een volgende hetzelfde pad
doet kiezen. Jij zult weinig
eer opstrijken, hebt op dat vlak
evenveel als niks ook te verliezen.
Gun jezelf de wereld, zonder jou
met jouw taal. Neem adem, en haal
wat niet van toepassing zal blijken
nooit meer door. Laat elke letter gaan
bestaan, een doorstart maken allemaal.
Comments
- 17 feb
0- 21 aug
0- 8 juni
- Hide replies (1)
1- 10 juni
0- 8 juni
- Hide replies (1)
1- 10 juni
0- 8 juni
1