1986 – woensdagmiddag, vaste prik. Samen met mijn zusje stap ik op de fiets. Mijn rugzak voelt zo zwaar, mijn schouders doen er pijn van. Nu begint het ook nog te regenen. Net op tijd stappen we naar binnen en als we door de zware draaideuren heen zijn, komt de sterke geur van linoleum ons tegemoet. Dat brengt een vreemde combinatie van afkeer en tegelijkertijd een vertrouwd gevoel teweeg.
Mijn zusje en ik staan keurig op onze beurt te wachten wanneer we de boeken bij de aardige juffrouw inleveren. Door de regen is een aantal boeken een beetje nat geworden, Lola en ik kijken elkaar met een lichte paniek aan. Maar een knipoog van de aardige dame stelt ons gerust.
Guus Kuijer, Veronica Hazelhof of Jan Terlouw? Wat gaat het worden? Ik ben er nog niet uit en denk aan de zware tas die ik zo meteen mee moet zeulen. Ik zal moeten kiezen en besluit om maar vast een stukje te lezen, misschien dat ik er dan snel uit ben. Het harde bankje in de hoek blijkt een heerlijke plek om weg te dromen in mijn verhaal. Na een half uur schrik ik op. “Sterre, ga je mee? We moeten naar huis.”
2017 – een zaterdagmiddag. Ik stap met Resa en Jack uit de auto. ”Wacht even, jongens!”. Ze spelen met de automatische deuren tot ergernis van de andere bezoekers. Felle, vrolijke kleuren, een zachte relaxfauteuil. Jack draait er rondjes op. Geen vriendelijke dame, maar een inleverbalie met een computer die onze boeken scant -BLIEB- BLIEB- BLIEB.- Oeps. 3 boeken zijn over de inlevertermijn heen. € 2,50 boete.
De Griezelbus, Harry Potter of het Leven van een loser? Wat gaat het worden? Jack, werkelijk? Alweer Nijntje…? We zijn binnen 10 minuten alweer klaar en staan bij de scanner. We gaan naar huis met maar liefst één luisterboek, een dvd en de Donald Duck.
Comments
- 23 sep
0- 5 juni
0