Zwijgen over wat zich zoal heeft afgespeeld in jouw hotel is een van de domste keuzes die ik heb gemaakt. Ik had moeten uitspreken hoe jij me liet voelen. Ik had je op je fouten moeten wijzen. Iemand had je duidelijk moeten maken dat wat jij deed écht niet door de beugel kon. Afgelopen week was het weer raak. Ik kreeg een Whatsapp-bericht van een ex-collega: je hebt opnieuw een meisje betast. Deze keer was het een meisje van achttien jaar. De keer daarvoor was het een meisje van twintig. De keer dáárvoor was het een meisje van eenentwintig. Dat weet ik omdat dit laatste namelijk over mij ging. Je hebt mij betast. Je hebt me aangeraakt. Je hebt me mijn waardigheid ontnomen. Ik heb nog vaak nachtmerries over de dingen die je tegen me zei, de manier hoe je me hebt aangeraakt en de angst dat ik je iedere dag opnieuw weer kan tegenkomen op straat, puur omdat je zo dicht bij mij in de buurt woont. Ik griezel van je. Ik wil je nooit meer zien.

Ik werkte in een hotel. Ik begon daar te werken toen ik twintig was. Het was een klein boetiekhotel in het centrum waar slechts een kleine groep mensen werkzaam was. Het voelde direct als een familie. Ik voelde me heel gelukkig op deze werkplek. Na het werk mochten mijn collega’s en ik kosteloos in het hotel blijven lunchen. We hadden leuke gesprekken. De gasten waren super sociaal. Ik had het er écht naar mijn zin. Maar toen kwam jij de rust verstoren. Je bent een man van zestig. Je hebt geen huwelijk, geen kinderen, maar wel een vriendin die je amper ziet. Je bent een oude, geile man die alleen maar jongere dames aanneemt om voor hem te komen werken. In principe had dat mijn eerste waarschuwing kunnen zijn, maar ik was te goedgelovig. Ik was naïef en geloofde men op haar beste intenties. Jij zei dat je vrouwen netter en verzorgder vond ten opzichte van mannen en dat je van mening was dat het prettiger was om met vrouwen te werken in de hotelbranche. Ik geloofde je toen je dat zei. Ik dacht echt dat je intenties louter goed waren, maar niets was minder waar. Je bent een oude, geile man die zijn kans grijpt wanneer hij denkt dat deze zich voordoet.

Iedere keer wanneer je mij alleen aantrof op je kantoor, sloeg je toe. Je greep me, je probeerde me te kussen, je sloeg op mijn billen en maakte grapjes over mijn ‘jonge meisjes-borsten’. Ik walgde van je, maar ik was ook bang voor je. Iedere keer opnieuw raakte ik in een trance. Ik was volledig verstijfd. Ik durfde niets te zeggen of te doen. Ik durfde niet voor mezelf op te komen. Ik koos voor zwijgen in plaats van voor mezelf opkomen. Deze keuze zal ik nooit meer maken. En beloof me, als jij dit hebt gelezen, dat jij dat ook nooit meer zal doen.

Veel liefs,

H.