Na een verkwikkende nachtrust ontwaakte mijn gezin.
De dag begon met kindergekweel dat langzaam, maar zeker veranderde in ruzie over de dagdagelijkse kinderzorgen. Na het gekrakeel kwam het wenen. Het onzekere lichte gesnik groeide in korte tijd aan tot een koor van getier en geschrei.
Mijn gezin was nu klaar wakker.
"Papa zal om ontbijtkoekjes gaan naar de bakker, " troostte mama en niet te geloven, maar het hielp. Ik wreef nog eens mijn ogen uit en zuchtte.
"Een zakje eierkoeken en dan nog wat van soorten..."
"Ik wil naast mama liggen...," gaf mij een hoog stemmetje in mijn linkeroor te weten.
"Ikke ook bij mama," sprong de kleine op mijn buik.
Haastig gaf ik slaapterrein toe wanneer ik ook mijn dochter met vervaarlijke bewegingen zag naderen, capitulerend voor het kleine geweld.
Het was nog wat vroeg, een nevelige wintermorgen... maar droog! Met wat geluk kon het nog een mooie dag worden.
Welke bakker was er nu al open of was het toch al acht uur? Ja, uitslapen was er niet meer bij, maar dat komt nog wel terug... later. Waarom was er die eeuwige twijfel bij deze wekelijkse morgenfilosofie?
Wat later geurde de koffie en de warme chocolamelk me tegemoet wanneer ik de armen gevuld met zakken binnen kwam struikelen. De kleinste zat reeds te glunderen op zijn potje.
Geen overbodige luxe. Anders mochten papa en mama na de eerste happen in hun knapperige verse croissant reeds optreden als wc-meneer of madam. Geef toe, geen smakelijk intermezzo.
Gelukkig had mama een goede kruimeldief en stofzuiger, want niet alles verdween in de guitige kindermondjes. Hun koekjes waren soms gevaarlijke monsters die grote buitelingen maakten in en... uit de handjes van de kapoenen.
Een glas chocomelk viel om. Zes verschrikte oogjes keken naar de bruine plas op het tafelblad. Bijna werd ik boos, maar dacht na. 't Was zaterdag en niets liet mij mijn eerste weekenddag vergallen. Ogenschijnlijk onverstoord nam ik een opneemvod en veegde de tafel schoon terwijl mama het glas weer wat bijvulde.
"Moet mijn haar gewassen worden vandaag?" vroeg de oudste met een grote pruillip. Het bevestigende antwoord zinde hem niet en hij plande reeds in gedachten gewaagde ontsnappingspogingen.
Terwijl mama de lieve kindjes de wekelijkse grote wasbeurt gaf onder luid protest ruimde ik wat op. Mijn buit was groot en verscheiden: drie verfrommelde gewurgde rietjes, twee halve chocoladekoeken zonder chocolade, drie beduimelde, besmeurde bordjes en glaasjes en een eenzaam achtergelaten troeteldiertje.
"Wil je eventjes op de kinderen passen," riep mama, "ik moet eventjes naar boven, iets halen," terwijl zij met het badschuim nog achter de oren de trap op snelde.
Ik glimlachte om het komische gezicht, maar de plotselinge onheilspellende stilte deed mijn gelaat verstrakken en mijn passen vlug naar de onbewaakte badkamer wenden.
De drie kleine bengels zaten spelend en op het eerste gezicht braafjes te samen in het grote bad.
"Haha,... dat zie ik graag," hoorde ik mezelf nog juist zeggen terwijl ik met mijn pantoffels door het water waadde dat zich voor het bad had gevormd.
Op dat moment wist ik zeker dat het weer een heel gewone zaterdag zou worden.
Comments
- 2 juli
- Hide replies (1)
1- 2 juli
0- 2 juli
- Hide replies (1)
1- 2 juli
0- 2 juli
- Hide replies (1)
1- 2 juli
0- 2 juli
- Hide replies (1)
1- 2 juli
0- 2 juli
- Hide replies (1)
1- 2 juli
0