Hier te zijn is zo eentonig, evenals
het veel meerledig is tegelijk. De kast
is een kast, de plant laat nog niet zien
of ze deze zomer overleven zal en alles
wat je weet is dat er meer was dan zal
komen. Je droomt van iets vasts dat loslaat
als jij wilt. Elke lamp zal eens doven.
Tot die tijd breekt zo nu en dan een bord
een mok of glas en wast het toch al zo
gevarieerd servies aan bij de aanschaf
van een nieuwe set van twee tot acht.
Het maakt je zomaar enthousiast, te weten
dat de dingen ook geregeld worden als...
Je bent vertrokken naar een plek
in je gedachten. Niemand zal je er vinden.
Dan wordt er op je deur geklopt, terug
gehaald zit je weer binnen. Hier te zijn
is grabbelen in tonnen en de fopdoos winnen.
De vloer houdt wat je niet verwijdert vast:
herinneringen die je niet meer aan de tijd
kunt binden, iets bewusts kunt hangen.
Elke vlek en frommel geef je een verhaal.
Het raam is vies geworden, zo gaat dat
nu eenmaal. Buiten is de wereld elke dag
weer wereldje aan het spelen. Hier te zijn.
Het zal je wel zijn gaan vervelen, zeggen ze
de mensen dan. Hier te zijn is nog zo naakt.
De tel is zelfs zichzelf al kwijtgeraakt
Comments
- 10 juni
0- 9 juni
0