Hij wordt wakker terwijl het mistige gevoel in zijn hoofd langzaam wegtrekt. Gedesoriënteerd vraagt hij zich af waar hij is en wat er is gebeurd. Moeizaam tilt hij zijn hoofd op en wanneer hij zijn ogen opent beseft hij dat het donker is. Een muffe geur dringt zich op in zijn neus, terwijl een licht gevoel van paniek zich van hem meester maakt. Wanneer hij probeert te bewegen voelt hij de kettingen aan zijn polsen en voeten, waardoor het rammelende geluid hol door de ruimte echoot.
Het zweet breekt hem uit wanneer hij beseft, dat hij is vastgeketend aan een stoel in een donkere, naar vocht stinkende ruimte. ‘Hallo’, roept hij. ‘Is daar iemand?!’
Langzaam vallen alle stukjes op zijn plaats en begint hij zich te herinneren wat zich heeft afgespeeld.
Hij was in een kroeg in een vrij onbekend plaatsje waar hij niemand kende. Warm en druk.
Op jacht naar alles wat geld op zou kunnen leveren. Natuurlijk had hij weer teveel gezopen en stond stijf van de drugs, waaraan hij al zolang verslaafd is. Een verslaving is duur en geld heeft hij niet, nooit gehad ook. Hij herinnert zich de vrouw aan de bar. Mooi, sexy en mysterieus.
Haar hele lichaam ademde seks en geld uit. Op het moment dat hij haar zag wist hij het, dat hij haar wilde. Jaren ouder dan hij maar dat interesseerde hem niet. Een oudere vrouw betekent voor hem een makkelijke prooi en geld, iets wat hij hard nodig heeft.
Hij zoekt bewust naar de specifieke groep wanhopige, oudere en alleenstaande vrouwen.
Niet alleen omdat ze rijper zijn maar ook door hun wanhoop. Wanhoop, die is gegroeid door eenzaamheid en de tand des tijds en hun overgevoeligheid voor de aandacht van een jonge mooie man. Af en toe kijkt hij naar haar, hoe ze met een dromerige blik in haar ogen van haar drankje nipt, een flauwe glimlach speelt om haar mooie mond. Een licht gevoel van herkenning overvalt hem. Hij kent haar, toch? Nee, kan niet, hij is hier nooit eerder geweest.
Plotseling kijkt zij hem recht in zijn ogen, alsof ze zijn gedachten leest en houdt zijn blik vast.
Mijn god, wat een vrouw. Hij voelt het direct in zijn kruis. Hij wil haar…en haar geld.
Eerst nog een biertje en een snuifje coke. Hij zal zich dan onoverwinnelijk voelen waardoor hij haar makkelijker zal kunnen bespelen.
‘Hoi,’ zegt hij en gaat naast haar zitten aan de bar. Ze zwijgt, kijkt hem weer aan met die dromerige blik en de flauwe glimlach om haar mond.
‘Ik heb je hier nog nooit gezien, want dat had ik me zeker herinnerd,’ zegt hij slijmerig.
‘Oh, wat lief dat je dat zegt,’ antwoord ze met een zachte, hese stem. Hij weet het zeker, kat in het bakkie, deze. Easy money, want mensen beroven levert hem niet genoeg op.
Herinneringen aan een seksueel geladen avond vol drank en drugs komen terug.
Hoe ze hem heel de avond voorzien heeft van drank. Plagend en vol beloftes, hem uitnodigde om mee te gaan naar haar huis. Ze moesten wel apart vertrekken, met ruime tussenpozen, zodat het niet op zou vallen, zei ze nog. Natuurlijk schatje, dacht hij, wat jij wilt.
Hoe hij zich oppermachtig waande omdat hij weer zo’n wanhopige vrouw om de tuin had weten te leiden. Dat dit ook nog eens een prachtig exemplaar bleek te zijn, was voor hem een mooi extraatje. Hij kan zich haar huis weer herinneren, een gigantische villa midden in het bos. Het was een lange ontnuchterende wandeling, geen kip was hij tegengekomen.
Hij herinnert zich, hoe hij onderuit gezakt op haar peperdure bank, had gerealiseerd dat hij een goudmijntje had aangeboord. Super sexy had ze hem zijn biertje aangereikt, was naast hem komen zitten en had hem maar geprikkeld en verleid met haar zachte, hese stem. Dat hij na een half uurtje licht in zijn hoofd en duizelig was geworden en haar gezicht langzaam had zien vervagen. Hoe de uitdrukking op haar gezicht en haar glimlach veranderde, of leek dat maar zo? Shit man, al die drank en drugs zullen hem nog eens de das om doen. Hij moest wel bij de pinken blijven en presteren om deze vrouw in te palmen. Wat gebeurde er toch met hem? Daarna was alles zwaar en donker geworden, een zwarte duisternis.
Nu zit hij hier, geketend. In een donkere ruimte…een kelder? Of een tuinhuis?
Ineens hoort hij een zacht geritsel. Een vlammetje licht op in het donker.
Hij knijpt zijn ogen toe en gespannen speurt hij de ruimte af. Beton, overal!
Haar gezicht wordt op een spookachtige manier verlicht terwijl ze het vlammetje naar de sigaret in haar mond brengt. De mooie mond heeft plaats gemaakt voor een grimmige streep. Haar ogen die prachtig en vol beloftes waren, staan koud en levenloos. Het vlammetje dooft en haar gezicht is weer verdwenen. Jezus, hij gelooft dat hij weet wie ze is! Verdomme, wat doet dat gekke wijf?
Hij ziet hoe haar sigaret oplicht in het donker en hoort hoe ze de rook scherp inhaleert en direct weer hard uitblaast. Ineens weet hij het zeker. Die levenloze blik, die heeft hij eerder gezien.
Shit, zo’n twee jaar geleden ongeveer? Verdomme, zijn hersens werken zo traag.
De rechtszaal, de uitspraak. Het gehuil van mensen. De woede en verontwaardiging.
Zij, met diezelfde doodse blik, aanhorend hoe hij er met een lichte celstraf vanaf kwam.
Twee jaar had hij gekregen, maar was 15 maanden later weer vrijgelaten. Het was voor dat grietje, toch? Shit, hij weet het niet meer zo goed. Zijn aangetaste, zieke brein door drank en drugs.
‘Wie ben jij,’ vraagt hij. ‘Niemand,’ antwoord ze zacht. ‘Waar ben ik?’ ‘In een bunker op mijn landgoed,’ klinkt wederom haar zachte stem. ‘Waarom ben ik hier,’ vraagt hij jammerend.
‘Omdat niemand iets weet van deze bunker, dus ook niemand zal weten waar jij bent, antwoord ze, ik zal hier wonen zolang ik leef en mijn geheim zal veilig zijn.
Weet je het nog, vraagt ze zacht, die zaterdagavond?’
Allesoverheersende angst, hij kan het ruiken, in zijn eigen zweet. Hij voelt hoe een ijskoud randje van vrees zich vormt om zijn hart, luid bonkend in zijn keel, wanneer het besef tot hem doordringt. ‘Het spijt me zo, jankt hij hysterisch. Ik wist niet wat ik deed. Ik had problemen en geld nodig.
Jouw kind was daar toevallig, op de verkeerde plaats en de verkeerde tijd.
Het was dat grietje, toch?’ Met een ruk staat ze op, waardoor haar stoel met een schrapend geluid naar achteren schuift. Geschrokken houdt hij zijn snikken in. Een zaklamp gaat aan, die de ruimte zwakjes verlicht en hij ziet hoe ze hem op de stoel achter zich legt.
Ze gooit haar sigaret op de grond en trapt ‘m uit.
Ze bukt, pakt een pistool en loopt traag maar vastbesloten in zijn richting.
‘Oh, mijn god…alsjeblieft, smeekt hij huilend, doe me niets. Alsjeblieft!’
Ze houdt haar hoofd schuin, tuit kort haar lippen, terwijl ze hem peinzend aankijkt.
‘Dat zei mijn dochter waarschijnlijk ook, vlak voordat ze stierf, zegt ze zacht.
Voor twintig euro en een iPhone, vuile klootzak,’ fluistert ze gebroken.
Ze strekt haar arm, richt en haalt de trekker over.
Comments
- 5 juli
- Hide replies (1)
1- 5 juli
0- 5 juli
- Hide replies (1)
1- 5 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 5 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0