'S Avonds gaat het licht uit
En gaat de maan weer aan
Komen de sterren uit hun schil
En schijnt de zon eens voor een ander
Kom je wel eens buiten
Als de zon is verdwenen
Of bluif je schuilen achter ruiten
Tot je weer wat licht kunt lenen
Verstopt achter het standbeeld
Gaat de nacht aan ons voorbij
De schapen houden ons in de gaten
Toch wordt het maar niet later
Doe mij maar het duister
Om even te verdwijnen
Niemand die naar me luistert
Want zij verdwaalden achter hun gordijnen
Een straat van sterren
Op een deken van donker
Dat is de puurste vorm van regen
Die je nooit op je tong zult vangen
Laat mij hier maar even blijven
Om opnieuw op te groeien
Waar de zwaarste steen blijft drijven
En bloemen onderwater bloeien
Comments
- 12 okt
0- 11 okt
0