Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Gevangen in de mist

Deel 6.

Geschreven door User Fivehunderdfiftynine
Gepubliceerd op: 21 okt 2021
10
32
10
Afbeelding door Anthony DELANOIX via Unsplash
Gevangen in de mist. Deel 1,2,3,4,5.

Sinds Byron’s mededeling en haar tranen voelde Megan opnieuw een enorme vechtlust. Ze zou niet opgeven, ze zou vechten zo hard als ze kon. En elke verbetering was er een.

Ook Megan’s ouders grepen nu elke kans die ze kregen aan om te helpen. Ze kwamen haar ophalen en namen haar mee naar huis voor een paar uurtjes. Megan voelde de snuit van de hond van haar ouders tegen haar gezicht en hoewel ze zich hem niet kon herinneren werd ze er blij van. Tijdens een bezoekje aan het strand had ze genoten van de geur van de zee en de zon op haar gezicht en voor het eerst hadden ook haar ouders haar knijpende ogen gezien en haar gauw van een mooie zonnehoed voorzien.

In de Oase hadden ze blij en opgewonden vertelt wat er was gebeurd. Het waren kleine dingen maar ze waren er zo blij mee. Dat deed Megan goed.

Soms kwam er bij Megan een vlaag van een herinnering binnen drijven soms een geur of een gevoel. Meestal waren dat gevoelens van opgejaagd te worden en de geur van het bos. Ze zag dan kleuren groen en had het gevoel te rennen terwijl ze stil in bed lag.

Haar moeder bracht ook allerlei mensen mee uit het alternatieve genezingswereld. En bij de Oase had daar niemand moeite mee met iedereen werd samengewerkt als men dacht dat het een klein beetje vooruitgang voor Megan kon betekenen.

Ze dachten er telkens samen over na en daardoor kwamen ze ook niet in allerlei dure of gevaarlijke situaties die de situatie eerder slechter dan beter kon maken.

Die ene dag kwam er een dame die beweerde contact te kunnen maken met Megan’s brein of haar ziel als die nog in Megan’s lichaam zat. En wanhopig als ze allemaal waren en omdat ze hoopten op een grote doorbraak stemde zowel haar ouders als ook de Oase in met een bezoek van de vrouw.

Iedereen mocht gewoon blijven, geen dichte gordijnen en geen rare rituelen. Ze ging bij Megan aan haar hoofdeinde zitten en vroeg enkel of ze Megan aan mocht raken.

Ze legde haar beide handen als twee kommetjes eerst over Megan’s kruin, daarna over haar oren. Toen ging ze door naar haar ogen en als laatste legde ze haar handen voorzichtig op Megan’s keel en ruste haar eigen hoofd zacht tegen dat van Megan en bleef zo een hele tijd zitten.

Ze had hen precies gezegd hoe het zou gaan dus niemand greep verder in en liet haar daar rustig zitten.

Megan had de handen gevoeld op haar hoofd en op haar ogen en zeker op haar keel. De mist was wat helderder geworden en de lange slungelige figuur was ver weggevlucht in een hoekje van haar brein. En er was een nieuwe aanwezigheid in de vluchtige mist een zacht roze verschijning een omhulsel geen mens.

Megan consenteerde zich op die verschijning toen ze een stem in haar hoofd hoorde: “Mijn naam is Anamea, ik kom om je te helpen een weg terug te vinden. Je zit vast in je hoofd omdat hij je daar gevangen houd. Maar wees maar niet bang, hem kunnen we samen aan.”
10
Geschreven door User Fivehunderdfiftynine
Gepubliceerd op: 21 okt 2021
10
32
10

Comments

  • 28 nov
  • 1
Kreeg ze reiki?
Mooi....
  • 28 nov
1
  • 5 nov
  • 1
Wat mooi, hoopvol
  • 5 nov
1
  • 24 okt
  • 1
wauw...
  • 24 okt
1
  • 24 okt
  • 1
Ooit komt het goed.
  • 24 okt
1
  • 23 okt
  • 1
Reiki ?
1
  • 25 okt
  • 0
Wie weet is Anamea zo wel ooit zo begonnen?
  • 25 okt
0
Laad meer

Recente en relevant artikelen