Spoiler alert
Ik had zin in heerlijke chicklit! Of een literaire thriller zoals bijvoorbeeld Anthos die uitgeeft.
Soms is dat gewoon zo, een heerlijk guilty pleasure, waar ik me natuurlijk wel een beetje voor schaam. Maar ach, lezen mag toch ook lekker alleen vermakelijk zijn!
Suzanne Vermeer’s Goudkust was niet echt een bewuste keuze, ik geloof dat het meer een twee plus één gratis e-book actie van bol.com was. En daar stond hij, op mijn e-reader al klaar om gelezen te worden. Interessant feitje: Wat de auteur betreft ben ik er nu pas achter gekomen dat Suzanne Vermeer een pseudoniem is van de in 2011 overleden Paul Goeken. En in overleg met zijn familie is besloten om de boeken van Suzanne Vermeer voort te zetten.
Het verhaal en personages
Het verhaal gaat over vier vriendinnen. De hoofdpersoon Fleur staat op het punt om het huwelijksbootje in te stappen met har Kroatische liefde Tibor. Fleur heeft al wat bagage wat betreft verkeerde types en ongelukkige liefde. Maar met Tibor heeft ze wel de liefde van haar leven gevonden. Een luxe leventje in Croatië waar ze alles heeft wat haar hartje begeert.
Omdat ik bij aanvang al best bevooroordeeld ben krijgt het boek eigenlijk geen eerlijke start. De platte personages zijn behoorlijk voorspelbaar. Net als in Seks in the City of in Gooische Vrouwen zijn de vriendinnen alle vier een ander stereotype. De mooie en aantrekkelijke Fleur, een vrouwelijke vrouw die zich graag in de watten laat leggen en laat veroveren door haar prins op witte paard. De verstandige en zelfstandige Noa, gezondheidsfreak, koelbloeding en enigszins neurotisch type. Sanne, de gezellige dikkerd, die altijd wel een zak chips of reep chocolade bij zich heeft. De zweverige en naïeve Milou, die volledig op gaat in de wereld van reiki, yoga en tarrot kaarten. De voorspelbaarheid van de personages maken het boek makkelijk om te lezen, zoals in dit genre ook de bedoeling is. Maar het is dezelfde voorspelbaarheid, waardoor je als lezer het verhaal al snel onwaarschijnlijk en onrealistisch vindt.
Setting
De setting is Croatië. Tibor, de verloofde van Fleur heeft twee nachtclubs. Hij heeft een druk leven, werkt hard, verdient goed en kan zich veel mooie spullen veroorloven. Het is nodig dat hij twee bodyguards of sidekicks heeft, Dorba en Branco. Ook hier worden stereotypes neergezet. Tibor, de knappe, donkere man met dominante eigenschappen. Hij is lief, maar overbeschermend naar Fleur toe en schroomt ook niet om zich openlijk fysiek te gedragen om haar te beschermen. Dorba en Branco worden neergezet als twee krachtpatsers. Mannen van weinig woorden.
Plus- en minpunten
Dus eenmaal kennis gemaakt met de personages en de setting, bereidde ik me voor op een doorsnee thriller met chicklit elementen. En zo heb ik het ook tot halverwege het boek ervaren. Daarna brak het moment aan dat mijn nieuwsgierigheid toch wel werd getrokken. Als Fleur een paar dagen voor haar huwelijk wordt ontvoerd en ook weer wordt bevrijd, is er weinig meer over van haar luxe en zorgeloos leven. Vanaf dat moment krijgt het verhaal een andere wending. En ondanks, de simpele verteltechniek en de platte personages, was ik toch wel benieuwd geworden naar hoe het verhaal zich verder zou ontwikkelen en aflopen.
Maar als ook dat mysterie vrij snel wordt opgelost en duidelijk wordt is het vooral het boek verder “uitlezen”. Het verhaal zit dus niet bijzonder knap in elkaar. En dat hoeft wat wij betreft ook niet altijd in een thriller. Dat kan namelijk wel gecompenseerd worden door iets anders. Bijvoorbeeld een spannende schrijfstijl, waarbij je de toon, angst en stress gewoon voelt. Of door personages die wat meer diepgang hebben of in ieder geval realistisch worden neergezet. En door het gebruik van zulke stereotypen en platte persoonlijkheden word je als lezer niet echt geprikkeld. Je gaat geen liefde, haat, jaloezie of medelijden voelen met de hoofdpersonen, omdat zo onwaarschijnlijk en onrealistisch zijn. Het zijn slechts namen in een verhaal.
Wat me verder door het hele boek opviel of wat ik me in ieder geval afvroeg is welke taal Fleur en Tibor tegen elkaar zouden spreken. Dat werd maar niet echt duidelijk. Af en toe kwam er een Engelse uitspraak voorbij tussen de vriendinnen en de bodyguards. Ook de huwelijksceremonie aan het eind even het boek zou toch in het Croatisch moeten zijn geweest, tenminste dat leek me logisch. Maar de uitgebreide en accurate vertelling in het Nederlands maken dat weer onwaarschijnlijker doen overkomen.
Heeft het boek nog pluspunten? Oh, dat zeker hoor. Het is namelijk heerlijke literatuur om bij te ontspannen! De mooie omgeving van de “Goudkust” en van de nationale parken met hun adembenemende meren worden goed omschreven en zijn herkenbaar voor de lezers die er wel eens zijn geweest. De luxe setting van jachten, landhuizen, nachtclubs, mooie kleding en sieraden laten je even doen wegdromen. Een mooie manier om van de realiteit weg te dromen. En ik denk dat dit genre daar uitermate voor geschikt is. Dus in dat opzicht heeft de schijfster absoluut haar missie volbracht.
Comments
- 20 juni
1