Het zijn de engelen die mij snijhard
Doen neerpennen in bloed en tranen
En het dal na dal in mij beschrijven,
Steeds maar dieper en donkerder
Tot de dood zelfs een kleurtje krijgt,
Het is het bloedloos bleek van lijken
Dat mijn blik meedogenloos vastketent,
Wat buiten het welvoeglijke valt
Is zoveel mooier al bevalt het dan weer niet,
Wetend dat ik grenzen overschrijd,
Schrijf ik met gruwel, pijn en kerf ik
Door mijn eigen aderen op zoek
Naar de inkt voor mijn verhalen,
In mijn hoofd zijn ze al getekend
Als een macaber tableau-vivant.
Comments
- 2 juli
- Hide replies (1)
1- 2 juli
0- 1 juli
- Hide replies (1)
1- 2 juli
0- 1 juli
- Hide replies (1)
1- 1 juli
0- 1 juli
- Hide replies (1)
1- 1 juli
0- 1 juli
- Hide replies (1)
1- 1 juli
0