De dag erop, bekeek ze haar werk. Ze rook eraan, prima, zoet weeïg. Het begint goed te besterven, dat moet met vlees. Rijpen zo noemen ze dat ook wel eens. Ze probeerde om zo geconcentreerd mogelijk te werken, maar haar gedachten dwaalde toch steeds weer af.
Eerder deze week in de disco. De muziek was heerlijk, het pilletje deed zijn werk. Go with the beat. Ze danste, ze draaide. Heerlijk vond ze het. Flesje water bij de hand, tegen het uitdrogen. Trouwens ze had geen geld voor andere zaken. Zoveel verdiende ze ook weer niet met haar saai, zwaar en eentonig werk. Werk wat wel nauwgezet gedaan moest worden.
Ze danste totdat ze even pauze nam. Ze ging aan de rand van de dansvloer staan en hun blikken kruiste elkaar. Je kent het gevoel, bliksemschichten, hartkloppingen, ademgebrek. Ze voelde dat ze frisse lucht nodig had. Dit had ze niet verwacht, wat een ogen, wat een kleur. Zo groen, zo zag je ze echt zelden. Het toilet bracht uitkomst, altijd een goede plek om even op adem te komen. Ze spoelde haar polsen af, koel water, heerlijk. Haar hart ging weer terug in het normale ritme. En nu weer terug, naar de dansvloer en heel cool doen. Deur open en daar zag ze die ogen weer. Hey hallo, jij was snel weg. Ehh, heb je het tegen mij, zo nonchalant mogelijk reageren, dat was haar act. Nee, ik heb tegen die deur achter je. Lekker origineel dacht ze. Maar ohh die ogen, ze bleef erin kijken. Liefde op het eerste gezicht of gewoon sexuele aantrekkingskracht. Wat het was was het, het voelde goed. Ze gingen dansen. Ook dat voelde goed. Hij haalde een drankje voor haar. Ze keek er eens naar. Ze nam nooit drankjes van vreemde kerels aan, je weet maar nooit. Hij dronk de helft van het glas leeg, dat gaf vertrouwen. Ze nam wat slokjes en gaf het glas terug.
Na sluitingstijd deed ze weer iets tegen haar gewoonten in. Ze nam hem mee naar huis. Onderweg twijfelde ze. Wat wilde hij van haar. Ze keek stiekem opzij en hij keek naar haar. Het was net of de weg vloeibaar was. Ze pakte stevig zijn hand, want ze had echt steun nodig. Hoe kan dit toch. Nog nooit in haar 35 jarig leven was haar dit overkomen. Ze was wel eens verliefd geweest, maar dit, dit was anders. Dit was, tja, dit was gewoon anders, heftiger.
Thuis aangekomen, was er geen houden meer aan. Hard, gepassioneerd, zacht, liefdevol, extase. Alsof ze voor elkaar bestemd waren. Nog nooit, was er zo naar haar gekeken. Hadden handen gedaan, wat zijn handen hadden gedaan. Nog nooit had zij met een man gedaan, wat ze had gedaan. Het ging natuurlijk, het was goed.
Ze legde de plakjes vlees netjes naast elkaar. Gelukkig had ze een nieuw hakmes gekocht, want soms was het bot zo hard. Ze keek opzij, naar die groene ogen, en werd weer terug gebracht naar gisterenochtend.
Slapen was na een avondje stappen nooit een probleem geweest in haar twijfelaar. Maar nu, met z'n tweetjes was het best een beetje krap. Ze wilde weten hoe laat het was en keek op de wekker. 09.00 uur. Ze gleed zo zachtjes mogelijk uit bed. Koffie, sterke koffie, daar had ze behoefte aan. Maar eerst nog een blik op die mooie man. Hij sloeg ze ogen open en zei: 'goedemorgen.' 'Goedemorgen stranger. Ze waren tenslotte verder nog vreemden voor elkaar. Wil je ook koffie?' 'Nou graag' zei hij.
'Melk en suiker of zwart, zoals koffie behoort te zijn, warm, bitter en zwart?'
'Nee, met veel melk en geen suiker.'
'Oké.'
Ze kwam terug met de koffie en zag dat hij bezig was om een appje te versturen. Naar wie stuur je dat appje, vroeg ze? Naar mijn vrienden misschien hebben ze me gemist. En, hebben ze je gemist? Nou nee hoor, ze hadden gezien dat ik wegging. Ohh, dan had je toch niet hoeven te appen. Nou eigenlijk wel, dat doen we altijd. Hij dronk zijn koffie op, en vroeg of hij kon douchen. 'Natuurlijk, geen probleem.' Ze wilde hem een zoen geven, maar hij draaide zijn hoofd om en weer terug. Wat ze toen zag was verschrikkelijk. De meest koude en kille blik die ze in haar leven nog nooit had gehad. Na de eerste shock, vroeg ze wat er was. Niks zei hij, het was maar voor één nacht hoor en hij liep naar de douche haar in twijfel achterlaten.
Ze wilde weten wat er in het bericht stond op zijn telefoon. Daar kon ze alleen maar achter komen door de telefoon te pakken. Geen probleem want die lag op bed. Ze opende het menu en keek naar het bericht. En weer was het of haar voeten zich op een vloeibare ondergrond bevonden. Haar knieën werden raar en haar hart klopte in haar keel. Boos werd ze, gruwelijk boos. Dit pikte ze niet, van niemand dus ook niet van hem met die mooie groene ogen.
Wat kan je moe worden van dat staan zeg, alle mensen. Na het snijden moest het ook nog bereid worden. Een soort van feestmaal zou het worden. Ze keek op de klok en besefte dat ze op moest schieten. Nog maar drie uur, dan zouden ze komen. Zijn vrienden. De groente was gedeeltelijk bereid. Het vlees aanbraden, afblussen met rode wijn dan anderhalf tot twee uur in de oven op 125°C. De juiste wijn erbij. Geen toetje, hooguit nog wat koffie, likeur, bonbons en vuurwerk. Weer keek ze even opzij, naar de man met die groene ogen die haar die ene nacht passie heeft gegeven.
De bel ging. Ze opende de deur. Haar mooiste jurk had ze aangetrokken, sexy en laag uitgesneden, hoge hakken. Ze opende de deur en begroette het gezelschap.
'Kom binnen en maak het je gemakkelijk.'
Het bezoek vroeg waar hun vriend was. Die was nog even wat wijn halen, had ze gezegd. De jongens lachten en zeiden, 'ja, dat kennen we van hem. Die zien we vanavond niet meer. Nou ja, we blijven toch wel hoor.'
'Mooi, zei zij. Laten we toasten op hem en laten we genieten van de maaltijd.'
Ze haalde het vlees, Het gezelschap genoot van de maaltijd. Ze aten smakelijk. Er was uiteindelijk toch nog genoeg wijn. Hij met die mooie groene ogen, was nog niet teruggekomen. Zijn vrienden vonden dat niet vreemd.
Een van de jongens pakte zijn mobieltje. 'Hey, een appje van hem. Hij zit in de bar en vraagt of we ook komen.'
Ze kwam uit de keuken en de jongens bespraken het. Ze zei: 'het is goed, ik ga wel met jullie mee. 'Even wachten, eerst het vuurwerkspektakel.'
Het bord met de cloche was zwaar. Ze zette het op tafel en zei: 'haal de deksel er maar af. Wie durft.'
De kleinste met de grootste mond durfde wel. Hij tilde de cloche en zijn mond viel open. Anderen slaakte een kreet van walging.
De rechercheur vroeg: 'waarom heb je het gedaan?'
'Hij had het niet mogen doen, niet mogen appen dat hij het voor elkaar had gekregen om die dikke in bed te krijgen. Dat was zijn fout. Ik voelde me geliefd, eindelijk. Het was zo mooi, zo gepassioneerd. Ik wist niet eens dat ik het in me had. Hij had het niet mogen doen. En gelukkig kan hij het nooit meer doen.'
Alleen zij zat met een erfenis, mooie groene ogen, want ze waren de voorbehoedsmiddelen vergeten.
DISCLAIMER: dit verhaal is een verzinsel van mij. Naar mijn beste weten is het nog nooit in werkelijkheid gebeurd.
Dank je wel voor het lezen van dit artikel. Nieuwsgierig naar meer recepten? Scan de QR code voor meer ...
QR Code
Kun je de QR code niet scannen. Geen probleem hieronder staat mijn naam. Klik daar op en je komt op mijn overzichtspagina.
Comments
- 3 nov
- Hide replies (1)
1- 3 nov
0- 31 okt
- Hide replies (1)
1- 31 okt
0- 30 okt
- Hide replies (1)
2- 31 okt
0- 27 okt
- Hide replies (1)
2- 28 okt
0