Ik sta in de keuken en kijk uit over onze vijver. Buiten is het lekker koel zo vroeg in de ochtend en hoewel ik het ook lekker vind als het straks wat warmer wordt. Na zo een warme zomerdag is een koele ochtend altijd lekker.
Ik sta net mijn eerste kop koffie te zetten als ik een heel zacht tikken meen te horen. Ik kijk om me heen maar zie niet meteen waar het geluid vandaan komt. Dan hoor ik het weer en kijk richting de raam waar het geluid vandaan lijkt te komen.
Ik zie daar Grumbel met een steentje in zijn beide handen tegen de raam tikken om mijn aandacht te trekken. Als hij ziet dat ik hem heb gezien gooit hij het steentje naast zich neer. Ik zie zijn mond wel bewegen en probeer me voor te stellen wat voor een woordenvloed daar nu weer uitkomt.
Ik moet glimlachen als ik eraan denk maar Grumbel glimlacht niet. Hij kijkt eigenlijk heel bezorgd. Ik open de raam en vraag hem binnen te komen. “Goedemorgen Grumbel, jij bent al vroeg uit de veren kom maar binnen hoor.” Zeg ik tegen een mopperende Grumbel.
“Christa.” Het kost hem duidelijk moeite om me bij mijn naam aan te spreken. “Alle zwemmende ratten nog aan toe, je moet meekomen. Mee. Mees ligt onder de heg en is gewond. Ze is te zwaar, ik kan niet helpen. Grumbel's kleine rot handjes zijn te klein.”
Ik strek mijn hand uit naar Grumbel en hij kruipt er op handen en voet op. Zijn puntige vleugels gebruikend om balans te houden. “Waar moet ik heen Grumbel? Blijf maar zitten op mijn hand. Ik neem je mee dan zijn we sneller.”
Grumbel zucht en lijkt tevreden dat ik zo snel reageer. Grumbel dirigeert me naar de voorkant van het huis naar de heg langs het pad recht tegenover zijn huisje. Daar aangekomen zie ik een klein blauw geel vogeltje liggen. Het is een pimpelmees. Misschien wel een van de jongen die uit onze nestkast is uitgevlogen in het voorjaar.
Grumbel vliegt alweer rond zodat ik beide handen vrij heb. “Schiet op, schiet op! Doe eens niet zo langzaam. Pak haar op voordat de kat komt en haar opvreet. Maar voorzichtig Mens ze heeft pijn.” brult Grumbel.
Nu even geen tijd om Grumbel weer eens op zijn taalgebruik te wijzen. Ik hurk bij het vogeltje en schep haar voorzichtig met twee handen van de grond af. Ze ligt nu in mijn ene hand en de andere hand leg ik voorzichtig en beschermend over haar heen.
“Kom Grumbel, we nemen haar mee naar binnen. Daar is ze veilig.” Grumbel land op mijn schouder en dat voelt al bijna vertrouwd. Samen met Mees gaan we naar binnen. Met een hand haal ik een schone handdoek uit de kast en leg die op tafel.
Ik rol hem een beetje op en zet Mees erin. Zo zit ze geborgen en stabiel. “Grumbel, wat is er gebeurd met Mees?” en Grumbel vertelt terwijl ik Mees zacht navoel om te kijken of ik iets van verwondingen kan ontdekken.
“Die grommelende beren van jullie. Ik snap niet dat jullie je ook nog laten opslokken door hen. Ze zijn te snel en worden soms loeiheet hoor. Mees is tegen een van die beren aangevlogen. En nu is ze gewond.”
Ik denk na, beren, heet en opslokken wat bedoeld Grumbel nu? Als ik hem vraag voor meer uitleg wijst hij in de richting van de geparkeerde auto’s. Jullie hebben er zelfs twee, twee van die monsters.
“O Mees, je bent tegen een auto aangevlogen arm beestje.”
Mees reageert heel weinig en zit er nog wat beduusd bij. Ik haal een bakje fris water en zet dat bij Mees neer. Grumbel denkt niet lang na en steekt heel zijn hoofd in het water. Zijn muts komt boven drijven. Aan de bewegingen die hij maakt meen ik te zien dat hij drinkt.
Happend naar adem komt hij weer boven. Hij zet de natte muts boven op zijn kletsnatte haar en laat een boer met zijn mond wijd open.
"Grumbel dat water is toch voor Mees!" Maar hoe kan ik dat Mees voeren? Ik loop naar de kast en zoek in een oude blik waar nog een pipet in moet liggen en jawel de glazen pipet hoeft alleen even afgespoeld te worden en ze is klaar voor gebruik.
Ik doe wat water in de pipet en laat een druppel voor Mees haar snavel uit de pipet komen. Mees reageert niet tot Grumbel voorover over de handdoek leunt en onhoorbaar iets tegen Mees lijkt te zeggen. Dat duurt te lang dus de eerste druppel valt tussen Grumbel en Mees in en ik zie warempel een glimlach op het gezicht van Grumbel.
“Haha, dat was mis.” En een lol dat hij heeft, hij lacht voluit en neemt zijn natte muts af en probeert quasi mij nat te spetteren. De kleine druppels vliegen in het rond maar raken me niet.
Maar er komt beweging in Mees. Zou ze het ook leuk vinden vraag ik me af. Ik hou Mees nog een tweede druppel voor en daar drinkt ze heel voorzichtig van. Na drie druppels zegt Grumbel: “Ze heeft genoeg.”
Zullen we haar dat even laten rusten? Dan nemen we weer thee met een koekje net als de vorige keer. Terwijl ik de thee zet en de koekjestrommel haal blijft Grumbel in de buurt van Mees.
Soms lijken ze met elkaar te vertellen. Grumbel wil wel een stukje van mijn koekje maar heeft genoeg gedronken zegt hij terwijl hij op zijn buik slaat.
Er komt langzaam steeds meer beweging in Mees en eer de thee op is zit ze boven op de handdoek en poetst haar veren. De vleugels trekt ze ook weer helemaal naar haar lijfje toe. Het ziet er naar uit dat het meer schrik was als dat ze echt gewond was.
“Grumbel als ze wil proberen om te vliegen dan moet ze wel heel voorzichtig zijn. Dat mag wel hierbinnen maar ze moet voorzichtig zijn dat ze niet weer ergens tegen aanvliegt. ”
Ik sta op en strek mijn arm uit en moedig Mees aan. Kom maar Mees. Recht naar mij toe dan gebeurt er niets. Eerst flappert ze flink met haar vleugels en vervolgens vliegt ze nog wat onwennig maar best goed naar mijn arm toe.
“Ze vliegt!” Grumbel en ik zijn er allebei blij mee. Omdat mijn zoon snel thuiskomt gaat Grumbel terug de tuin in en blijft Mees nog een nachtje in een oude kooi die ik nog op zolder heb staan bij mij.
“Als morgen alles goed is met Mees laat ik haar dan weer los.” Spreek ik met Grumbel af. Dan zie je haar morgen weer in de tuin. Als de kids weg zijn kom je maar even kijken.
De kids vinden het natuurlijk geweldig een pimpelmees in huis. Ze wordt goed bekeken en heeft nog extra water, een stukje appel en wat kruimels van een beschuit gekregen.
Ze blijft niet lang want de volgende morgen zit ze al te kwetteren in de kooi en vliegt onder het toeziend oog van Grumbel zodra de kids naar school zijn zo rechtstreeks de boom in. Zal ik me nu bij elke pimpelmees afvragen of het Mees is?
Comments
- 20 aug
0- 15 aug
1- 15 aug
1- 15 aug
1- 15 aug
1