Heb je de andere hoofdstukken al gelezen?
Hoofdstuk 1: Het dorp van één miljoen spoken.
Hoofdstuk 2: De mysterieuze vreemdeling
Hoofdstuk 3: Dromen zijn niet altijd bedrog
Hoofdstuk 4: Brieven
Hoofdstuk 5: De dienaar
Hoofdstuk 6 : De klokkentoren
Wanneer ik zeker ben dat Claes uit de gang verdwenen is, loop ik de gang in. Kaarsen, schilderijen en ridderharnassen decoreren de gang.
Ik leun tegen de muur en spiek in de andere gang waar een gejammer uit komt.
Een harde klap trekt mijn aandacht. Een geneurie galmt door de andere gang. Vele gedaantes in gewaden marcheren mijn kant op.
Ik hou mijn adem in en ren door de gang naar de klokkentoren. Het geneurie verandert in een hummen dat alsmaar dichtbij komt. Ik verstop me achter een laag muurtje op de eerste etage en hou mijn adem in.
De gedaantes verzamelen zich een etage onder mij in de klokkentoren. Ze vormen een cirkel en zwijgen wanneer Claes naar binnen stormt.
'Stilte vroeg ik voor. Zwijgplicht... en wat doe je...,' zegt hij boos.
Hij stormt de trappen op met een snelheid dat het lijkt alsof hij vliegt. Hij snelt mij voorbij zonder het door te hebben. Even bevriest hij op de tweede etage, ademt diep in en kijkt om zich heen. Hij staart het raam uit en schudt zijn hoofd tot zijn aandacht getrokken wordt door het gejammer een paar etages hoger.
'Als ik had gewild dat je zou praten had ik het je wel opgedragen. Tot die tijd... Zwijgen. ' gromt hij.
Hij stormt de laatste etages op zonder buiten adem te raken. Zijn ogen spugen vuur en zijn tanden komen bedreigend over als hij spreekt.
Ik spiek en ik kan mijn ogen niet geloven... Het is Luna... Luna hangt vastgebonden aan het plafond. Ze jammert en tranen vloeien van haar wangen.
'Ik geef je een kans... één kans om je daden te verhelderen. Deugt die niet, dan stort je de afgrond in,' zegt Claes dreigend.
Ik kijk naar beneden en zie hoe een magisch zwart gat zich gevormd heeft tussen de hummende gedaantes.
Claes trekt de lap stof uit Luna's mond en staart haar aan.
'Verklaar aan mij... waarom je die brief daar hebt achtergelaten. Zwijgplicht komt voor verleden recht. Of was je dat even vergeten?' zegt Claes.
'Nee, meester. Alstublieft ik smeek je...' smeekt Luna.
'Antwoord mij! ' schreeuwt Claes door de klokkentoren heen.
Mijn hart klopt, mijn ogen tranen. Ik kan niets doen al zou ik haar zo graag helpen.
'Ze.... ze ... Uw hertogin had het mij verzocht. Mocht ze ooit wederkeren.' stottert Luna.
'Met de gevolgen van dien? ' vraagt Claes met een gevaarlijke toon alsof hij Luna in de val lokt.
'Het spijt me, meester!' antwoord Luna.
'Niet goed genoeg...,' zegt Claes en met een beweging snijdt hij met zijn nagels de touwen door en Luna stort naar beneden.
Ze verdwijnt in het zwarte gat dat zich daarna sluit.
Ik wil schreeuwen, angst en woede vergiftigt mijn lijf. Ik sluit mijn ogen en wanneer ik ze weer open sta ik buiten.
Omringd door de bloemen van de tuin.
Mark spoedt zich naar mij toe. 'Sky, liefste… hoe kom je.. ' vraagt hij.
Hij schudt zijn hoofd en wikkelt zijn arm om de mijne. 'Geen zorgen. Maakt niet uit, je bent er nu!'
Hij glimlacht naar me en ik bedaar.
Comments
- 9 aug
0- 7 aug
- Hide replies (1)
0- 8 aug
0- 6 aug
- Hide replies (1)
0- 8 aug
0- 6 aug
- Hide replies (1)
0- 8 aug
0- 6 aug
- Hide replies (1)
0- 6 aug
0