Deadlines die je gelukkig haalt, opdrachten en verslagen waar je dagenlang voor hebt moeten bakkeleien die resulteerden in werkdagen van 9, 10 of 11 uur per dag. Alhoewel je waarschijnlijk een productief gevoel ervaart, ervaar je vermoedelijk ook gevoelens als nutteloosheid, vermoeidheid en misschien ook wel eenzaamheid. In dit artikel zal ik het uitgebreid hebben over de lessen op school, maar het is ook van toepassing op andere werkvelden, want is het niet apart om zo’n onvoldaan gevoel te ervaren na die lange school- of werkdagen? Vaak voelt het voor mij alsof ik eigenlijk niks heb geleerd, ondanks de lange lesdagen op school. Dan vraag ik me af of ik wel goed genoeg heb opgelet of dat ik misschien niet genoeg heb gedaan. Tóch vraag ik me ook af waar dit onvoldane gevoel dan precies vandaan komt. Ik leer immers toch? Maar, wat leren we nou echt op school?
Wiskunde, het vak waar je formules leert opstellen en gebruiken. Om maar even een voorbeeld te geven: T(h) = 7h2 – 4. We leren manieren om de ‘letter T’ op te lossen, maar we hebben moeite met de som 23 + 19. Fijn, een formule kunnen oplossen. Maar is het nog wel zo fijn als dit ten koste gaat van ons hoofdrekenen? Economie, het vak waar je van alles wat leert, maar zodra we de 18 jaar naderen snappen we nog steeds niks van de belastingen. School leert ons niet welke belastingen we moeten betalen, welke financiële verantwoordelijkheden ons tegemoetkomen en de toeslagen waar wij wel of geen recht op hebben. Om nog maar niet te spreken over het woord ‘studiefinanciering’, waar we na een paar jaar economie nog steeds niks over weten. En hoe zit het met geschiedenis? We weten wat de toekomstplannen van Hitler waren, maar we weten niet welke studie we willen doen en wat diverse studies inhouden. Nederlands, het vak waar we zinnen moeten ontleden. Heeft iemand jou ooit gevraagd over de persoonsvorm in een zin? Of wat het naamwoordelijk gezegde is? Vandaar mijn vraag: leren we niet de verkeerde dingen? Is het niet handiger om ons voor te bereiden op wat komen gaat in het echte leven?
Eén van de vakken die ik graag terug zou willen zien op school is psychologie: de academische discipline die zich bezighoudt met het innerlijk leven (kennen, voelen en streven) en het gedrag van mensen. Kortom, psychologie heeft te maken met het gedrag van mensen en onderzoekt waar dit precies vandaan komt en waarom we ons gedragen zoals we doen. Ik denk dat dit vak enorm kan bijdragen aan onze algemene ontwikkeling. Door namelijk meer te leren over ons eigen gedrag en het gedrag van anderen, zijn we beter in staat gedrag te begrijpen. Vooral nu merk ik dat er echt gebrek is aan kennis over bepaald gedrag en het begrijpen van onze eigen emoties. Waarom voelen we ons soms verdrietig, boos, verward, jaloers, alleen en niet begrepen? Waar komt dat eigenlijk vandaan? Als we hier niks over leren zullen we er vaak voor kiezen überhaupt niet met onze emoties om te gaan. We stoppen ze weg. Ten minste, we denken dat we het wegstoppen, want in werkelijkheid komt de klap tien keer harder terug. Dat werkt als een boomerang. Daarnaast is het hartstikke frustrerend en overweldigend als je plotseling met verscheidene emoties te maken krijgt waar je maar mee om moet gaan op de een of andere manier. De onwetendheid over jouw eigen gedrag en gevoelens zullen na een tijdje merkbaar worden. Maar wat doe je als er zich een probleem voordoet waarvan je de oorzaak én de oplossing niet weet? Waarschijnlijk raak je in paniek en probeer je als een kip zonder kop het probleem op te lossen. Maar kun je wel iets oplossen of ergens aan werken als je niet weet wat het veroorzaakt heeft? Daarom denk ik dat het enorm aan ons leven zal bijdragen om emoties en gedrag van zowel onszelf, als dat van anderen beter te begrijpen. Op die manier kunnen we niet alleen onszelf, maar ook elkaar veel beter helpen.
Nu denk ik dan ook niet dat dit alleen maar van belang is voor leerlingen, maar ook voor volwassenen. Naar mijn mening is dit van belang voor alle leeftijdsgroepen, want niks is zo vervelend als vast te zitten in je eigen gedachtes waar geen uitweg te bekennen is. Wanneer we leren om te gaan met onze eigen emoties en deze ook daadwerkelijk onder ogen durven te komen én misschien zelfs met elkaar kunnen delen, zullen we tot de ontdekking komen dat we meer met elkaar overeenkomen dan we ooit van tevoren dachten.
Hoe los je een probleem op waarvan de oorzaak onbekend is?
Comments
- 9 juni
0- 1 juni
- Hide replies (1)
1- 3 juni
0- 24 mei
- Hide replies (1)
1- 3 juni
0- 23 mei
- Hide replies (1)
1- 3 juni
0- 22 mei
- Hide replies (1)
1- 3 juni
0