Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Het gezicht achter de lachspiegel

Hoe vaak zeggen we wel niet 'het gaat goed', 'alles is oké', terwijl het tegenovergestelde waar is? Lachen we, terwijl we net op ons hart zijn getrapt. Houden we ons van de domme, terwijl je weet wat er achter de deuren afspeelt?

Geschreven door Sophia Rijsterborgh
Gepubliceerd op: 2 aug 2021
8
84
17
Afbeelding door Pranav Kumar Jain via Unsplash
Dit laatste speelt zich af in het dorp 'Den Hoeve' waar een tiener zich naar huis haast. 'Tien minuten te laat...,' denkt ze, terwijl ze zich verstopt onder haar capuchon. 'MARIA! ' roept haar vader uit het keuken raam. Maria's hart bonkt in haar keel, angst vult haar en ze klemt haar handen in elkaar. Ze haast zich naar binnen. Veegt haar schoenen af en plaatst ze zorgvuldig onder de kapstok. Ze trekt haar jas uit en hangt deze op voordat ze de woonkamer inloopt. 'Het spijt me... Ik was... op school' stottert ze buiten adem. Zware voetstappen naderen haar, ze krimpt ineen. 'Hallo, lieverd' hoort ze van achter haar. Maria fronst, draait zich om en vliegt haar oma in haar armen. 'Hoe is het met j…' oma stopt in haar zin en kijkt naar de blauwe plek op Maria's kaak. 'Wat is er gebeurd? ' vraagt oma. Even is het stil terwijl Maria een reden bedenkt. Haar vaders ogen boren door haar heen, zijn wenkbrauwen fronsten in woede. 'Ik... viel… bij gym. Lompe ik. Boem patat op de grond. ' zegt Maria met een geforceerde glimlach. Oma knikt en gelooft haar. De enige reden dat ze haar gelooft, is omdat dit niet de eerste keer is dat ze zo moest glimlachen. Haar vader knikt naar Maria en leidt zijn moeder naar de tafel. Na een stil diner gaat Maria naar haar kamer en kleed ze zich om in de badkamer. Blauwe, groene, gele en paarse plekken kleuren haar blanke huid als een abstract schilderij. Ze rilt terwijl ze even staart naar haar huid. Ze lacht wanneer ze een hartvormige rode plek merkt op haar huid. 'Met liefde in elkaar geslagen' zegt ze. De deur vliegt open, haar hart bevriest. Stilte. De tranen rollen van oma's wangen af. Ze helpt Maria met inpakken en kleed haar warmpjes aan. 'Dit nooit meer' zegt oma terwijl ze samen de horizon tegemoet rijden.
8
Geschreven door Sophia Rijsterborgh
Gepubliceerd op: 2 aug 2021
8
84
17

Comments

  • 4 aug
  • 0
Heftig zeg, goed geschreven!
  • 4 aug
0
  • 2 aug
  • 1
Heftig, maar goed om dit onderwerp onder de aandacht te brengen Sophia.
1
  • 2 aug
  • 1
Dank je
  • 2 aug
1
  • 2 aug
  • 1
Wat een geluk dat Oma er op de juiste tijd was. Ja dat masker we dragen er denk ik allemaal een want er zijn maar weinig mensen die zich helemaal bloot durven. kunnen of mogen geven.
1
  • 2 aug
  • 1
Klopt helaas.
  • 2 aug
1
  • 2 aug
  • 1
Je vroeg in een ander artikel van mij waar ik mijn inspiratie haal, maar waar haal jij je inspiratie voor een verhaal zoals dit stukje?
it?
1
  • 2 aug
  • 1
Onderwerpen waar ik meer aandacht aan wil besteden verdiep ik mij in en dan verbeeld ik me hoe het zou zijn.
  • 2 aug
1
  • 2 aug
  • 2
Ik heb inderdaad de indruk dat veel mensen met een masker oplopen. Niet dat ze twee gezichten hebben, wat ook bestaat, maar mensen die verbergen wat ze voelen of denken. Het is een beschermingsmaatregel, denk je ook niet?
2
  • 2 aug
  • 1
Ben bang van wel.
  • 2 aug
1
Laad meer

Recente en relevant artikelen